«یازده سازمان «دمکراسی‌خواه» ایرانی با ارسال نامه‌ای به رهبران اعضای اروپایی برجام، از آنها خواستند که به‌جای مذاکرات هسته‌ای، با حمایت حداکثری از ملت ایران برای پایان دادن به نظام جمهوری اسلامی و جایگزینی آن با یک نظام دموکراتیک سکولار کمک کنند.» (۱)
با خودم فکر می‌کنم کسانی که صلاحیت و کفایت برانگیختن مردم و هدایت آنها برای براندازی یک نظام سیاسی را ندارند و برای این کار دست به سمت بیگانگان دراز می‌کنند چطور می‌توانند با فرض موفقیت در این کار کشورشان را اداره کنند؟
«در نامه این سازمان‌ها و احزاب به رهبران بریتانیا، فرانسه و آلمان که روز دوشنبه دوم اسفند منتشر شد، از سیاست غرب و به‌ویژه اروپا در قبال جمهوری اسلامی انتقاد شده و این سیاست، «باج‌دهی و مماشات با هدف نرمال‌سازی و تغییر رفتار این رژیم ذاتا غیر نرمال» عنوان شده است.» (۲)
با خودشان چه فکر می‌کنند؟ سران کشورهای قدرتمند دنیا در برابر ایران چه باید بکنند؟ اگر توانایی نابودی رژیم دینی در ایران را ندارند پس نگارش این نامه چه معنایی دارد؟ اگر منافع آنان در گرو وجود جمهوری اسلامی باشد باز هم نگارش نامه و درخواست یاری برای براندازی چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟
علاوه بر آن، سران این کشورها عاشق چشم و ابروی ما هستند؟ حمایت حداکثری برای سرنگونی در ازای چه؟ فرض کنید این اتفاق مبارک بیفتند، آیا آنها را نمک گیر سفره ایرانی‌ها نمی‌کنیم؟ بعدش قرار است چه امتیازاتی از ما بخواهند؟ قرار است چه نقشی به آنها بدهیم؟
در این نامه آمده که «سیاست غرب طی چند دهه گذشته «کاملا شکست‌خورده و نه تنها تغییری در رفتارهای شرورانه جمهوری اسلامی به‌وجود نیاورده است، که موجب شده این رژیم با باج‌گیری بیشتر، بر فعالیت‌های تروریستی و شرارت‌ها و جاه‌طلبی‌های هسته‌ای و نظامی‌اش بیفزاید؛ در صحنه جهانی جسورتر و گستاخ‌تر و در سرکوب ملت ایران، جنایتکارتر شود». (۳)
خب اگر این سیاست شکست خورده سران کشورهای اروپایی مشخصاً چه باید بکنند تا «حمایت حداکثری از ملت ایران» توصیف شود؟
برجام در تغییر رفتار ایران و نرمال سازی آن ناموفق بوده پس منظور از حمایت حداکثری چیست؟ تحریم؟ سخت ترین تحریم‌ها اِعمال شد. پیشتر نیز، ۹ سازمان مدنی فعال در حوزه حقوق بشر با صدور بیانیه‌ای تاکید کرده بودند که تحریم‌های حقوق‌بشری مرتبط با مقام‌های جمهوری اسلامی، به ویژه ابراهیم رئیسی، نباید لغو شود. (۴)
فشار سیاسی؟ طاقت فرساترین فشارهای سیاسی از سمت همه دنیا بر این حکومت وارد شد. چقدر منجر به تغییر رفتار حکومت شد؟
شاید منظورتان حمله نظامی است؟ وقتی تحریم و فشار حداکثری جواب نمی‌دهد جز حمله نظامی چه گزینه‌ای روی میز می‌آید؟ منظورتان از حمایت حداکثری را معین کنید.
بگذارید روشن‌تان کنم. حمایت حداکثری پوششی است برای ضعف و ناکارآمدی عده‌ای که فاقد دو ویژگی هستند: نه مستقل هستند و نه فاقد حمایت حداکثری مردمی. از فقدان این دو خصیصه است که مردم پشت سرشان نمی‌ایستند.
اپوزیسیون مستقل دستش به سمت بیگانه دراز نمی‌شود و مردم پشتیبانش هستند. از این روست که مشخصاً کسانی را نمی‌شناسم که این دو ویژگی را در خود جمع کرده باشند. ممکن است مستقل باشد ولی مردمی نه.
از این رو فقط امیدم به مردم است. تنها آنان هستند که توانایی تغییر وضع موجود را دارند.
احمد حیدریان
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱- رادیو فردا/ ۰۲/اسفند/۱۴۰۰
۲- همان
۳- همان
۴- رادیو فردا / ۲۹/بهمن/۱۴۰۰
