ونوس امیدوار - ایران وایر

بعدازظهر یک روز نه چندان سرد زمستانی است و وقت برگشتن از سرکار به خانه. از ایستگاه متروی میدان «صنعت» که بیرون می‌آیی، درست روبه‌روی ایستگاه، جمعیت زیادی گرد هم آمده‌اند و صدای پیرمردی از میانه جمعیت به گوش می‌رسد. او در حالی‌ که زنجیر دور بازوهایش بسته است، با صدای بلند فریاد می‌زند و مردم را به دیدن معرکه‌گیری خود دعوت می‌کند.

معرکه‌گیر بساطش را که شامل چند رشته زنجیر، چند تکه پارچه، یک پرچم سیاه رنگ که با رنگ سبز روی آن «یا ابوالفضل» نوشته شده، گوشی تلفن همراهش برای پخش مداحی، یک بلندگوی دستی و خورجین است را روی زمین پهن کرده و در حالی که میکروفون بلندگوی دستی خود را در دست گرفته است، می‌گوید: «انشاالله ابوالفضل گره از کارتان باز کند. همراهی کنید و با یا ابوالفضل کمک کنید تا بتوانم این زنجیر را پاره کنم و رو سیاه شما نشوم. الهی که هیچ‌وقت محتاج نشوید تا دست‌تان را جلوی کسی دراز کنید، محتاجم که تن به این کار داده‌ام. می‌دانید امشب چه دردی را باید تحمل کنم تا خون‌مردگی‌ها از بین برود؟ اگر موفق شدم و زنجیر را پاره کردم، محبت کنید و ۵۰ هزار تومان به نام آقا ابوالفضل هدیه بدهید.»

پیرمرد در حالی که دو رشته زنجیر دور بازوهایش است، از یک طرف به سمت دیگر می‌ر‌ود و حرف‌هایش را تکرار می‌کند تا فضا را برای معرکه‌گیری‌ خود آماده کند. در نهایت وسط جمعیت قرار می‌گیرد و تمرکز می‌کند تا آماده پاره کردن زنجیر شود. چندباری بدنش را جلو و عقب می‌برد، در حالی‌ که عرق از سر و صورتش روان و چهره‌اش به شدت برافروخته شده است، به بازوهایش فشار می‌آورد تا زنجیر پاره شود.