در مورد یک سری از کشفیات و اختراعات جدید مساله بطور کامل متفاوت میشود. ویروس‌های مخرب و سلاح‌های بسیار کشنده جدید، قابل ازمایش در آزمایشگاه نیستند. کشورهای بسیار پیشرفته آزمایشگاه‌های بسیار خاصی را ایجاد کرده‌اند که ورود متخص‌ها به آزمایشگاه و نحوه تحقیقات به فیلمهای تخیلی فضائی شباهت دارد. در چنین ازمایشگاه هائی ویروس هائی ساخته میشود که اگر در یک شهر چند ملیونی پخش گردد، صد‌ها هزار نفر در عرض کمترین مدت کشته خواهند شد. بمب‌های حاوی گاز‌های بخصوص تاثیر گذار اعصاب تولید شده‌اند که در صورت پرتاب بر روی شهر چند ملیونی بدون انکه صدای انفجاری شنیده شود گاز بیرنگ و بدون بوئی در فضا پخش میشود که حتی افرادی را که در خیابان‌ها در حال عبور و مرور هستد دچار حمله‌های عصبی شدید شده، بزمین افتاده و در فاصله کوتاهی از بین خواهد رفت.
در مقاله‌ای امده بود که ویروس ایبولا یک محصول آزمایشگاهی بود که در امریکا تولید شده و درچند کشور افریقائی مورد آزمایش قرار گرفت. علت انتخاب کشورهای افریقائی به این دلیل بود که چون سیاه پوستان در مقابل ویروس‌ها اکثرا مقاوم تر از سفید پوستان هستند، لذا نتیجه ازمایش جامع تر خواهد بود.
کرونا از دیگرموارد بارز میباشد که همه دانشمندان و محققان در اقصی نقاط جهان مطمئن هستند که ویروس آزمایشگاهی میباشد اما بدلایل سیاسی و اقتصادی رسما اعلام نشد که کدام کشور انرا تولید کرده است. هنوز هم تمام جهان درگیر کرونا میباشد و کلا معلوم نیست که ایا این ویروس زمانی از بین خواهد رفت ویا اینکه انسان باید زندگیش را با وضع موجود وفق دهد.
چند روز پیش در اخبار اینترنتی جنگ روسیه و اوکرائین خواندم که روسیه یک موشک مافوق صوت به یک انبار بزرگ مهمات در اطرف اوکرائین پرتاب کرده و تمام انرا منهدم کرده است. این خبر ۴ روز پس از پرتاب علنی میشود و اولین باری است که چنین موشکی در جنگ‌ها استفاده میشود. ملاحظه میکنید که ازمایش این موشک از لحاظ دقت و قدرت تخریبی احتیاج به یک میدان جنگ واقعی دارد که در جنگ با اوکرائین مهیا شده است. مطمئنا یکی از دلائل شروع جنگهائی که با دخالت ابرقدرتها در کشورهای دیگراغاز ومدت زمان طولانی ادامه پیدا میکند ازمایش سلاح‌های پیشرفته در آزمایشگاه واقعی جنگ است.
در جهان سازمانهائی در جهت حفاظت از جنگلها، دریاها، انواع و اقسام حیوات و..... وجود دارند که در حد توان خود فعالیت میکنند. سازمان جهانی میراث اثار فرهنگی یونسکو، مکانهائی را بعنوان میراث فرهنگی بشری مشخص میکنند که هیچ کشوری حق کوچکترین تغییری در جهت حفظ ان مکانها ندارند. ملاحظه میکنید که انسان بی ارزشترین پدیده برای حفظ، مراقبت و نگهداری در طبیعت میباشد. ایا زمانی خواهد رسید که مشابه سازمان حفاظت از حیوانات، گیاهان و منابع طبیعی، سازمانی هم برای حفاظت از انسان با کارکرد عملی مثبت تاسیس گردد؟