وی در توضیح آن شب گفت: «من رفتم به یک کافه در منطقه هجدهم پاریس، یک نوشیدنی سفارش دادم. به اطرافیانم نگاه کردم و به خودم گفتم، نه! من نیستم.»

👈 مطالب بیشتر در یورونیوز

این متهم ۳۲ ساله فرانسوی اضافه کرد: «من مردم را دیدم که می‌خندیدند، می‌رقصیدند و فهمیدم که قرار نیست این کار را انجام دهم.»

آنطور که خودش می‌گوید، پس از «انصراف»، او سوار خودرویی شد که با آن سه بمب‌گذار انتحاری را به استادو فرانس منتقل کرده بود اما خودرو خراب شد.

صلاح عبدالسلام ادامه داد که «با کمربند انفجاری، داغ کردم. دو راه حل برایم باقی مانده بود؛ یا باید به بلژیک بر می‌گشتم یا راه می‌رفتم و در نهایت خودم را منفجر می‌کردم.»

او اضافه کرد که در خیابان‌های پاریس پرسه می‌زد و همه را صدا می‌کرد. او در یکی از حومه‌های پاریس یعنی مون روژ «از شر کمربند انتحاری» خلاص می‌شود و به سمت یک محله دیگر یعنی شتیون که دو دوست بلژیکی‌اش آنجا بودند می‌رود.

صلاح عبدالسلام مدعی است که او تنها «در آخرین لحظه» یعنی در ۱۱ نوامبر ۲۰۱۵ به طرح حملات پاریس پیوست و از جزییات آن اطلاعی نداشت و فقط می‌دانست که باید منفجر شود.

وی طرح این موضوع با وی را «یک شوک» توصیف کرد و گفت که اگر قبول نمی‌کرد باید به سوریه می‌رفت: «در نهایت قبول کردم.»

رئیس دادگاه سعی کرد تا اطلاعات بیشتری کسب کند اما عبدالسلام گفت: «من فقط می‌دانستم که قرار است چه کاری انجام دهم. برادرم [ابراهیم عبدالسلام که یکی از انتحاری‌ها بود] کمربند [خشاب] کلاشنیکف داشت. می‌دانستم قرار است شلیک کند، می‌دانستم قرار است خودش را منفجر کند اما اهداف را نمی‌دانستم.»

رئیس دادگاه به او یادآور شد که به چند تن از بستگانش گفته بود که ماموریتش شکست خورد چون کمربندش کار نکرده بود.

او در توضیح این موضوع گفت: «این دروغی بود که نتوانستم از شر آن خلاص شوم بنابراین آن را به عنوان واقعیت در نظر گرفتم.»

دادگاه به او یادآور شده که به یکی دیگر از دوستانش گفته بود از گفتن حقیقت «شرمنده» است. اما صلاح عبدالسلام در این باره گفت: «من به‌خاطر انسانیت منصرف شدم، نه از ترس.»

محمد عبرینی، دوست دوران کودکی عبدالسلام گفته بود اشکال در کمربند انتحاری «نسخه هالیوودی» داستان بود: «او جرات انجام این کار را نداشت. فقط همین.»