بعد آدم هایی مثل همین مامور نیروی انتظامی که از ترس جان اش به شما شلیک کرد، به طرف ما هجوم می آورند و فکر می کنند که ما ذاتا آدمخوار و ملاخوار و مامور انتظامی خوار و صاحب ثروتمند ویلا خوار هستیم و ما را با گلوله می زنند.

خیلی شانس بیاوریم می گیرندمان می برند می کنند در قفس هایی که حتما از همنوعان تان وصف آن ها را شنیده اید.

قفس هایی تنگ، پر از آدم، بدون هیچگونه امید رهایی.

شما البته پلنگ هستید و نمی دانید اینترنت و شبکه های مجازی چیست ولی اگر مثل ما آدم بودید، می خواندید که دو زنِ در قفس را که مثل شما غریده بودند برای این که بیشتر در قفس بمانند، دوباره به دادگاه برده اند تا برای شان حکم های جدید ببرند.

خلاصه جناب پلنگ،

همه ی ما تحت سلطه ی این حکومت نکبت، بیچاره شده ایم.

آدم نگاه می کند به کشورهای دیگر، می بیند چطور با انسان و پلنگ و سایر جانداران رفتار می کند بعد وقتی وضع خودش را با آن ها مقایسه می کند، دو تا محکم می زند توی سرش که خداوندا! این چه سرنوشتی بود نصیب ماها کردی؟

من دوست دارم در تلویزیون فیلم های حیات وحش و باغ وحش های خارج را تماشا کنم.

آقا! غذاهایی به همنوعان شما می دهند که من که انسان هستم دهان ام آب می افتد. به حیوانات گیاه خوار، میوه هایی می دهند که من ی که انسان هستم، همچون چیزهایی را کمتر در زندگی ام می بینم.

حیوانات، حتی حیوانات وحشی مثل حضرت عالی چنان حقوقی دارند، که غلط کرد حقوق انسان ها! نه که شما حیوانات، زبان برای شکایت ندارید، اتفاقا به حق شما خیلی بیشتر از حق هم نوعان من توجه و رسیدگی می کنند.

آن وقت در این خراب شده، من و شما هستیم و میلیون ها انسان و حیوان که نمی دانیم از دست این اداره کنندگان نفله ی مملکت به کجا فرار کنیم.

هیچی دیگر!

باز هم برای روان تان آرامش آرزو می کنم و امیدوارم هم نوعان شما، همین طور هم نوعان من، ایشاللا بعد از تکه پاره کردن آخوندها، کمی به آرامش و رفاه برسیم! ان شاءالله!