همچنین سخنگوی دولت گفته برنامه دولت رئیسی این است که قیمت نان تا پایان سال برای مردم تغییری نکند. علی بهادری جهرمی مدعی شده که ابراهیم رئیسی در جلسه ‌ای با مقام‌ های اجرایی اعلام کرده که «هرگز من اجازه گران شدن قیمت نان را نخواهم داد.» محمد مخبر، معاون رئیس‌جمهور هم در یک گفتگوی تلویزیونی تصریح کرده که یارانه نان برای هیچ ‌یک از طبقات ثروتمند و فقیر جامعه حذف نمی‌ شود. گفته ‌های این چند مقام مسئول دولتی درحالی است که ابراهیم صیامی، مدیرکل آینده ‌پژوهی و مدیریت اطلاعات اقتصادی وزارت اقتصاد از ارائه نان به مردم با کد ملی برای صرفه جویی خبر می دهد و هدف از این اقدام را «اصلاح الگوی مصرف» مردم اعلام کرده است. با وجود برخی گزارش‌ ها مبنی بر آغاز اجرای طرح «کارت نان» در کشور، هادی سبحانیان، معاون وزیر اقتصاد می گوید: «قرار نیست نان سهمیه ‌ای شود». او می افزاید: «قصه نان با سایر کالاها متفاوت است.

آرد برای تهیه نان سنتی همچنان با یارانه عرضه می ‌شود.» اما در پی تأیید و تکذیب ‌های فراوان و مکرر مقامات دولتی درباره آزاد شدن قیمت آرد و جبران آن با یارانه ‌ها، سرانجام سخنگوی کمیسیون اقتصادی مجلس با بیان اینکه مجلس و دولت با اصلاح ارز ترجیحی موافق هستند، گفت: اصلاح ارز ترجیحی در کالاهای اساسی از جمله آرد و گندم ضروری است. رئیس اتحادیه نانوایان سنگک هم از آغاز طرح آزمایشی این تصمیم در زنجان و سپس سایر استان ها خبر داد. اصغر پابرجا گفته برای هر فرد سرانه مصرف روزانه ۳۳۰ گرم تعیین شده که این میزان به نرخ دولتی فعلی محاسبه می ‌شود و اگر قرار باشد بیش از این مصرف شود به نرخ آزاد حساب خواهد شد. شنیده می شود پس از سخنان ابراهیم صیامی، سهمیه بندی و جیره بندی نان در دستور کار دولت قرار گرفته است و نانوایی ‌های شهرهای مختلف در حال اتصال به کارت ‌خوان ‌های هوشمند هستند تا به ازای تعداد نان ‌های فروخته شده، یارانه نان به نانوایان تعلق گیرد. هر چند وزارت کشور جمهوری اسلامی، صدور کارت یارانه نان را تکذیب می کند، گزارش ها حاکی از صدور کارت های یارانه نان برای سرپرستان خانوار است. بر خلاف ادعای مقامات دولتی مبنی بر ثابت ماندن نرخ نان در پی افرایش قیمت آرد، بسیاری از شهروندان از خرید نان بی ‌کیفیت با قیمت گران ‌تر خبر می‌ دهند. برخلاف ادعاهای مقامات دولتی درباره عدم افزایش نرخ گندم، آرد و نان، گزارش‌ های دریافتی از شهروندان حاکی از روند صعودی قیمت نهاده‌ های تولید نان و متعاقب آن، گران شدن این قوت غالب مردم است.

حتی گفته می شود این روزها علی رغم گرانی نان، کیفیت نان های پخت شده کاهش یافته است. مالکان نانوایی ها نسبت به افزایش نرخ سبوس از کیسه ‌ای ۳۰ هزار تومان به ۱۳۰ هزار تومان خبر داده اند و می گویند به دلیل گران شدن قیمت سبوس گندم، مجبور شده اند از ضایعات سبوس بی‌ کیفیت برای پخت نان استفاده کنند. شهروندان تعداد کثیری از شهرهای کشور مجبور هستند نان را با دو برابر قیمت سابق خریداری کنند. نانوایان آزادپز، هر قرص نان سنگک را به قیمت ۱۰ هزار تومان و هر قرص نان بربری را ۱۱ هزار تومان عرضه می‌ کنند. همچنین در حال حاضر قیمت هر قرص نان لواش تنوری به دو هزار و ۴۰۰ تومان رسیده است. هرچند مسئولان از اعلام افزایش قیمت نان به صورت رسمی خودداری کرده ‌اند، اما در بسیاری از نقاط کشور، نرخ نان افزایش چشمگیری داشته است و جهت پیشگیری از واکنش های اعتراضی احتمالی به گرانی های افسارگسیخته کالاهای اساسی و مواد غذایی، افزایش قیمت نان به صورت شهر به شهر اتفاق افتاده است.

گرانی های اخیر در بخش گندم و آرد و نان در حالی است که 63 درصد جیره غذایی مردم کشورمان از غلات و گندم و برنج تامین می شود. وقتی نان، گران می شود و جیره بندی و سهمیه بندی آن در دستور کار قرار می گیرد و سرانه مصرف روزانه نان برای هر نفر ایرانی به طور دستوری 330 گرم تعیین می شود و درعرض یک روز قیمت ماکارونی به عنوان غذای غالب اقشار فرودست کشور بیش از سه برابر افزایش پیدا می کند، می توان پیش بینی کرد که تاریخ در حال تکرار است و گرانی یک ‌شبه بنزین بار دیگر در دولت اصولگرایان تجربه می شود. گرانی آرد و نان می تواند به عبور از مرزهای خطر برای آرامش و امنیت مردم منجر شود و شرایط کشور را به سمت انفجار اجتماعی و اعتراضات خیابانی سوق دهد. آنچه مسلم است؛ گرانی نان ادامه می یابد و در چندین مرحله قیمت نان افزایش خواهد یافت و یارانه و سرانه تخصیص داده شده نان به هیچ وجه جوابگوی شکم گرسنگان نخواهد بود. شرکت های مواد غذایی این روزها کمتر جنس در فروشگاه ها توزیع می کنند و مغازه ها خالی از فرآورده های آردی مانند نان های فانتزی و ماکارونی و اقلام خوراکی دیگر مانند روغن شده است.

چنین اتفاقی حکایت از کمبود نان و کمیاب شدن مواد غذایی در فروشگاه ‌های کوچک و بزرگ شهرها و گرانی بی ‌سابقه و افزایش چندبرابری قیمت مواد خوراکی می کند. تورم و گرانی ها باعث می شود بخش عظیمی از درآمد خانوارها صرف تأمین اقلام خوراکی ها شود و عملاً دست خانوارها خالی از پرداخت دیگر هزینه های زندگی اعم از مسکن و پوشاک و هزینه های جاری روزمره باشد. دستاورد حذف ارز ترجیحی صرفاً عمیق شدن شکاف طبقاتی و تبدیل وضعیت اقشار متوسط به قشر فرودست خواهد بود و می توان برآورد کرد که تعداد جمعیت زیر خط فقر کشور بین 80 تا 90 درصد بالغ گردد. با احتساب هزینه 350 هزار تومانی وعده های غذایی یک خانوار چهار نفره در هر روز و صرف هزینه حداقل ۹ میلیون و ۵۰۰ هزار تومانی برای خوراک خیلی عادی طی یک ماه و درآمد کارگران ایرانی و دیگر اقشار جامعه، می توان نتیجه گرفت که ایرانیان این روزها هر چه بیشتر به گرسنگی کشانده می شوند. به عنوان نمونه، فلافل 13 هزار تومانی که خوراک بیشتر کارگران زحمتکش و اقشار فقیر و فرودست کشور بوده است اکنون به 30 هزار تومان رسیده است و برای اینکه مردم قدرت خرید داشته باشند، اغذیه فروشی ها پرس های فلافل را نصف کرده و به بهای ۱۵ هزار تومان می فروشند. همچنین بعد از افزایش ۳۰۰ درصدی قیمت ماکارونی و چند برابر شدن نان های فانتزی، خبر می رسد فروش نصف ساندویچ هم در دستور کار اغذیه فروشی ها قرار گرفته است.

۹۶ درصد کارگران کشور امنیت شغلی ندارند و از طرفی سه و نیم میلیون کارگر غیررسمی وجود دارند که تحت پوشش قانون کار نیستند. قبل از حذف ارز ترجیحی و در روزهای پایانی اسفند ماه پارسال، دست کم 60 میلیون نفر نیاز مبرم به پرداخت یارانه های دولتی را داشتند. حال، این روزها به دلیل گرانی آرد، نان از سفره مردم بیرون برده می شود. همیشه گرانی نان و کمبود نان در کشور نه یک مسئله اقتصادی، بلکه یک چالش امنیتی بوده است. نان و گوشت و برنج همواره پایه ای ترین اقلام خوراکی مردم بوده است و پس از حذف گوشت و برنج از سفره مردم در گذشته، تنها قوت بخش کثیری از جمعیت کشور همین نان بوده است که آن هم به این شکل در حال سهمیه بندی و حذف از سفره های خالی مردم است. در حالی که حذف ارز ترجیحی روی ضروری ترین اقلام خوراکی مردم به اسم مبارزه با فساد و قاچاق انجام شده است، گزارش می شود که گرانی های اخیر و جهش 3 تا 15 برابری قیمت ها حتی به امکان قاچاق و فساد بیشتر موادغذایی دامن زده است. دولت سیزدهم بارها اشاره کرده است که شب و روز ندارد و لحظه ‌ای از پیگیری وضعیت معیشت جامعه دریغ نمی کند، اما عملاً مردم تاثیر اینگونه تلاش ها را سر سفره های خود نمی بینند و حتی سفره های آن ها می رود که برچیده شود! مردم، گرانی و جیره بندی نان را تحمل نمی کنند و معتقد هستند جیره‌ بندی و کوپن فقط در زمان جنگ، معنی و مفهورم پیدا می کند. گرانی نان در حالی اتفاق افتاده است که این قوت لایموت مردم حتي در دوران جنگ تحميلي هم گران نشد.

مردم از رئیس دولت فعلی که از قوی ‌ترین و مؤثرترین حمایت سیاسی نظام برخوردار است و از نیروهای جناح حاکم که در رأس وزارت ‌خانه ها و سازمان ها لانه کرده اند، انتظار عملکرد مناسب و فوری در مواجهه با تورم و گرانی کالاها را دارند و خواهان اصلاح و کاهش قیمت‌ تمام کالاها و توقف روند رشد قیمت ‌ها هستند. بدیهی است؛ با حذف ارز ترجیحی 4200 تومانی، دولت می تواند درآمدی بالغ بر ۲۵۰ هزار میلیارد تومان کسب کند و چه بسا در صورت بی توجهی به خواست عمومی در مورد اصلاح قیمت ها و با توجه به نارضایتی های معلمان و کارگران و بازنشستگان و دانشجویان از شرایط اقتصادی حاکم بر کشور، طبقات کم‌ درآمد و فرودست جامعه که بر تعداد آن ها هر لحظه افزوده می شود، عملاً چیزی برای سیر کردن شکم خود پیدا نخواهند کرد و پیش ‌بینی می شود علاوه بر افزایش ناامنی و جرایم خرد و کلان مثل سرقت و زورگیری، رویکرد و سبک مواجهه مردم با گرانی ها و تورم متفاوت از گذشته تعریف شود و اعتراضات اجتماعی شکل گیرد.