در این بین سه اتفاق و اقدام واشنگتن گویای آن است که دولت بایدن به دلایل متعدد به خصوص تداوم سوء محاسبه های تهران خواهان بستن فضای باز اعتمادسازی با طرف ایرانی است. از تصمیم قاطع برای ماندن سپاه در لیست گروه های تروریستی گرفته تا توقیف و مصادره محموله نفتی ایران با فشار به آتن و مهمتر از همه اعمال تحریم های جدید علیه 20 فرد و شرکت با تابعیت‌ کشورهای مختلف به واسطه همکاری با سپاه و فروش نفت جمهوری اسلامی نشان می دهد که بایدن حتی جدی تر از ترامپ پیچ شیر تحریم ها را سفت تر کرده است.

دایره تحریم های چهارشنبه گذشته به قدری گسترده است که از شهروندان ایرانی تا اتباع ترکیه و افغانستان را در بر می گیرد و به موازاتش ۹ شرکت مستقر در هنگ‌کنگ، لبنان، چین، ایران، روسیه، کره جنوبی و امارات را نیز شامل می شود. این میزان از وسعت تحریم ها حکایت از تغییر رفتار بایدن و اتخاذ سیاستی رادیکال تر در قبال تهران دارد با این تفاوت که واشنگتن بر خلاف دولت سابق این بار همراهی جامعه جهانی را با خود دارد تا جایی که کافی است با درخواست واشنگتن به یکی ازسه عضو اروپایی حاضر در برجام و کلید زدن مکانیسم ماشه شرایط به نحوی رقم بخورد که وتوی چین و روسیه هم محلی از اعراب نداشته باشد. مضافا برخی ادعاهای آژانس بین المللی انرژی اتمی و مواضع رافائل گروسی در این چند روز هم موید آن است که این نهاد بخشی از افزایش بر تهران را کلید زده است.

رجعت بایدن به سیاست توقیف محموله های نفتی و نیز به صفر رساندن فروش نفت ایران گواه آن است که ایران دیگر دست بازی برای فروش نفت ندارد، هر چند که خنجر از پشت روسیه و ونزوئلا در ارزان فروشی نفتی به مشتریان اصلی ایران بعد از جنگ اوکراین هم معضل مضاعفی بود که تهران در یک منگنه قرار گیرد، آن هم در شرایط که دولت سیزدهم با ابربحران اقتصادی و معیشتی در داخل دست و پنجه نرم می کند و به شدت به درآمدهای نفتی نیاز دارد. حال باید دید با تغییر فضای کنونی سوء محاسبه های تهران هم پایان خواهد یافت یا خیر؟