موسوی تبریزی سپس افزوده است که به درخواست محمدمحمدی ری‌شهر، "امام اجازۀ [اعدام‌ها] را داد چون [مجاهدین] بنا داشتند که در هر شهری شروع به آشوب کنند." موسوی تبریزی سپس افزوده است : "ممکن است تندروی هم شده باشد، من آنموقع قوۀ قضائیه نبودم...". او گفته است که "از وضعیت تبریز اطلاع داشته" و به ادعای او "محاکمات" مجدد در تبریز که کانون اقتدار وی بوده "با دقت انجام می گرفت و "آنجا که با دقت کار انجام گرفت - مثل تبریز - اعدام ها خیلی کم شد، اما بعضی جاها زیاد شد."

آیت الله موسوی تبریزی محاکمه حمید نوری در سوئد را "قطعاً سیاسی" دانسته و افزوده است که اگر این دادگاه سیاسی نبود، "اول باید سازمان مجاهدین را محاکمه" می‌کردند.

در پاسخ به این سئوال که "چرا در داخل [کشور] هرگز به [اعدام های] سال ٦٧ پرداخته نشده است؟" و به خانواده های قربانیان اجازۀ داده نشده که شکایتی را طرح بکنند، موسوی تبریزی گفته است : "بالاخره بعداً اگر به این ماجرا پرداخته می شود باید شرایط آن زمان هم در نظر گرفته شود."

در خصوص گورهای دسته جمعی اعدام شدگان سال ٦٧، موسوی تبریزی گفته است : در این باره "من اطلاع دقیقی ندارم. من آن دوران در مجلس نماینده بودم. اما آنچه مسلم است حالا را با شرایط آن زمان نمی شود یکسان گرفت. آن موقع آقای ری شهری - خدایش رحمت کند - وزیر اطلاعات بود و نامه [به خمینی] نوشت. شروع ماجرا آنجا بود. اما این‌ها در شرایطی بود که مجاهدین خلق با صدام توافق کرده بودند و حمله کرده بودند و ترور و کشتار به راه انداخته بودند."

دادستان کل پیشین انقلاب در جای دیگری از اظهاراتش مدعی شده که خود آیت الله منتظری هم "نمی گفت اصلاً اعدام نکنید. آیت الله منتظری می گفت : نمی شود دسته‌جمعی محکوم به اعدام کرد، نمی شود گفت توبه کن و اگر توبه نکردند اعدام شان کرد."

موسوی تبریزی همچنین گفته است که آیت الله ها موسوی خوئینی‌ها و موسوی اردبیلی که از مقامات و مسئولان ارشد دستگاه قضایی ایران در سال ٦٧ بودند "نقشی [در اعدام‌ها] نداشتند. نقش عمده را آقای ری شهری که خدا رحمت کند داشتند و سه نفر را هم امام تعیین کرده بود ..." تا در تصمیم گیری‌ها دربارۀ اعدام ها "حداقل مشورتی وجود داشته باشد." موسوی تبریزی گفته است که اگر این هیئت (مرکب از ابراهیم رئیسی، مصطفی پورمحمدی، حسینعلی نیری و مرتضی اشراقی) وجود نداشت "چندین برابر کشته می شدند."