جگر ندارند! به اندازه ی یک سیر هم جگر ندارند! اسم شان را گذاشته اند ملا و درس اسلام و بهشت و جهنم و فداکاری در راه اسلام می دهند، پای عمل که می رسد، دریغ از یک جو غیرت دینی!
تو اگر قرار است به خاطر کارهای ات به بهشت بروی، تو اگر قرار است از روی پل صراط، به آسانی گذر از اتوبان شش بانده عبور کنی، تو اگر نوکر امام ات بودی و به دستور او زدی و شکنجه کردی و کشتی، چرا مثل یک مرد، مثل یک آدم شجاع، وقتی از دهه ی نکبت ۶۰ سخن به میان می آید، بلند نمی شوی بگویی، «زدیم، شکنجه کردیم، کشتیم خوب کردیم! در راه اسلام کردیم و افتخار می کنیم به کشتارمان! مولای مان علی هم زد و کشت و ما از کشتار او یاد گرفتیم، و به این کشتار افتخار می کنیم!»
نه!،،، آقایان جگر ندارند دو کلمه حرف صریح و صحیح بزنند!
«من کاره ای نبودم!» این را موسوی تبریزی جنایتکار می گوید!
«تقصیر ری شهری بود!» این را هم موسوی تبریزی جنایتکار می گوید!
«گفتیم توبه کنند تا اعدام نشوند!»
بی وجود بی شرافت دیگر نمی گوید که توبه در آن دهه ی خوف و وحشت بزرگ، مثل توبه های امروزی نبود که دو تا چک می زنند تو گوش بچه می آید به خاطر موی بیرون اش اعتراف می کند.
آن روزها توبه این گونه بود که تو اول باید دوستان ات را لو می دادی، محل اختفای آن ها را می گفتی، دوست آشنا فامیلِ نزدیک و دور اگر مخالف حکومت بودند حتی اگر سیاسی نبودند باید معرفی شان می کردی، و در نهایت به دوستان ات تیر خلاص می زدی! آری تیر خلاص می زدی!
بودند مردان و زنانی که مردان مرد بودند و بعد از عجیب ترین و وحشیانه ترین شکنجه ها، برای اعدام نشدن و آزاد شدن، حاضر نشدند توبه کنند.
موسوی تبریزیِ جنایتکارِ اصلاح طلب این ها را نمی گوید.
حالا هم نوچه های اصلاح طلب به خارج فرستاده شده، زیر حمایت قدرت های بزرگ و عربستان و انگلیس و رسانه های شان، با ایفای نقش مخالف سر سخت حکومت و حجاب دارند آماده می شوند در نبود دو تا نیروی درست حسابی سیاسی، همه چیز را مال خود کنند.
لابد به امثال موسوی تبریزی هم فرصت بقا خواهند داد. که می داند...
