پلیس با «گشت ارشاد» و برخی دیگر از نهاد‌ها، با ابزار «امر به معروف و نهی از منکر»، در عرصه خیابان به رویارویی با این تغییرات برخاسته است، و سایر نهاد‌های بالادستی هم با وضع قوانین جدید و ابلاغ طرح‌هایی که هدف آن‌ها مقابله با تغییر سبک زندگی مردم ایران است.

با آنکه تمامی این طرح‌‌ها به شکست انجامیده است، حاکمان دینی از این سیاست‌های ناکارآمد دست نکشیده‌اند و هر روز بر دامنه فشار‌ها و تهدید‌های خود می‌افزایند.

میل و گرایش مردم به انتخاب آزادانه پوشش که در موارد چشمگیری با ساختار ذهنی و عقیدتی و فرهنگی حاکمان ایران سازگار نیست، مقدمه و بهانه دخالت حاکمان در زندگی خصوصی شهروندان شده است.

یکی از نتایج این دخالت در بعد کلان، فاصله گرفتن مداوم مردم از حکومت است و به فرو ریختن پایه‌های مشروعیت آن در بعد حکمرانی انجامیده است.

نتایج یک نظرسنجی که به تازگی منتشر شده است، نشان می‌دهد که بیش از ۷۷ درصد جوانان در ایران از دخالت حکومت در امور شخصی و حوزه خصوصی خود ناراضی‌اند و می‌خواهند این دخالت‌ها در جایی متوقف شود.

مقام‌های جمهوری اسلامی ایران هم در مقابل این موج گسترده تغییرات فردی و اجتماعی که حوزه سیاست را هم درنوردیده است، گمان می‌کنند که با وضع سیاست‌های سخت‌گیرانه و تنبیهی خواهند توانست سبک زندگی مردم را به تنظیمات دهه شصت بازگردانند؛ دهه‌ای که به تازگی علی خامنه‌ای گفته است «خدای آن» همچنان زنده است، و مقام‌های جمهوری اسلامی ایران هم باید برای پیشبرد برنامه‌های خود، به آن خدا متوسل شوند.

جامعه دهه شصت به واسط نونهالی انقلاب و وجود جنگ و حضور دین در مصدر امور، جامعه‌ای ساده و مبتنی بر آموزه‌های اسلامی بود که سبک زندگی سنتی و اسلامی، حرف اول و آخر را در آن می‌زد و از دیگر سبک‌های زندگی چندان خبری نبود.

از آن دوران حدود ۳۰ سال گذشته است و جامعه ایران با تغییری عمده، با ارزش‌های جامعه جهانی همسو شده است، اما روحانیون حاکم حاضر به پذیرش این واقعیت نیستند و امیدوارند با داغ و درفش و تهدید، بتوانند جامعه را به ۳۰ سال قبل بازگردانند.