جمهوری اسلامی ظاهرا دو بهانه برای این عملکرد سخیف خود ارائه می دهد. اول مسائل تاریخی گذشته بین ایران و بریتانیا مثل کودتای ٢٨ مرداد؛ و دوم حمایت بریتانیا از اسرائیل. باید گفت اگر در توجیه رفتار امروزی خود به صورت گزینشی به تاریخ متمسک شویم, روسیه در قبال ایران و تمامیت ارضی آن صد برابر بدتر از بریتانیا رفتار کرده است. این در حالی است که مقامات جمهوری اسلامی مطیع و حلقه به گوش روسیه هستند و هرگز تاریخ ننگین را به روسیه یادآوری نمی کنند. دوم اینکه ملکه الیزابت در طی ۷٠ سال سلطنت خویش علاوه بر ایران به بیش از ١٢٠ کشور دیگر نیز سفر کرد. اما هرگز به اسرائیل سفر نکرد.

در سال ١٣٨٢ بعد از زلزله بم که در آن دهها هزار نفر کشته شدند, روسیه و چین کمک چندانی نکردند, اما ملکه بریتانیا ولیعهد خود "چارلز سوم" (یعنی پادشاه فعلی بریتانیا) را با کمک های فراوان به بم فرستاد. او بعد از دیدار با تعداد بیشماری از بازماندگان زلزله بم با محمد خاتمی رئیس جمهور وقت نیز ملاقات کرد و کمک های بیشتری را وعده داد.

در حال حاضر ایران با بریتانیا روابط دیپلماتیک دارد. ایران در بریتانیا سفارت و چندین کنسولگری و چندین مرکز مذهبی و مسجد و موسسات تبلیغی و دانشگاه بزرگ بین‌المللی المصطفی را دارد که آزادانه فعالیت می کنند. لذا همانند روسیه و لبنان و چین ادب و حکمت دیپلماتیک حکم می کرد که جمهوری اسلامی حداقل در این چند روز بطور متمدنانه و مودبانه رفتار کند و ایکاش از ولادیمیر پوتین و وزرای حزب الله در کابینه لبنان یاد می گرفتند در راستای منافع ملی و نزاکت بین المللی رفتار کنند. اما باز بقول شیخ اجل حکیم سعدی دریغ کلمه حکمت با ایشان گفتن؛ زیرا آهنی را که موریانه بخورد / نتوان برد از او به صیقل زنگ. با سیه دل چه سود گفتن وعظ / نرود میخ آهنین در سنگ. دریغا که کشور ایران با چند هزار سال سابقه تاریخی و ملتی بزرگ سزاوار چنین حکومتی نیست, آن هم در قرن بیست و یکم که مایه سرافکندگی ایرانیان در جهان شده است.

عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

شنبه ١٩ شهریور ١٤٠١