مربی و فرمانده تکاور رنجر ما در زمان جنگ به ما می گفت:
وقتی با دشمن عراقی رو در رو شدی، اگر یک لحظه، فقط یک لحظه فکر کنی که این بابا هم مثل من سرباز است و پدر مادر و زن و بچه دارد و آیا او را بزنم یا نزنم، در همین فاصله ی چند دهم ثانیه ای طرف تو را با گلوله می زند و کار ت تمام است. مهم ترین هدف تو «در آن لحظه» نه فکر کردن به خاک کشور و دوست و دشمن و فلان و بهمان ایدئولوژی و بابا ننه ی طرف مقابل بلکه حفظ جان خودت و سالم و زنده ماندن ات است. پس بی آن که به چیزی فکر کنی، ماشه را بکش و دشمن را روانه ی جهنم کن.

آموزش های او به ما باعث شد تا ما زنده و سالم از جبهه برگردیم در حالی که بسیاری از سربازانی که قواعد علمی به آن ها آموخته بودند، افقی روانه ی قبرستان ها شدند.

ما انسان یم، و نوعی حیوان، و انسان و حیوان، وقتی به خطر می افتند، از هر وسیله ای، تاکید می کنم از هر وسیله ای برای حفظ جان خود استفاده می کنند که یکی از این وسیله ها، دریدن پیش دستانه ی دشمن است.

بنابراین ضرورتی ندارد خیلی به موضوع دفاع مشروع و نامشروع فکر کنیم و فقط کافی ست در میانه ی میدان با دشمنی که می خواهد زندگی را از ما بگیرد رو به رو شویم و پیش از آن که او بتواند کاری کند، ما کار لازم را برای حفظ جان خود انجام دهیم.