مبارزه مسلحانه ی مردمی، آخرین قسمت از هر رویداد دگرگون ساز سیاسی ست.
مبارزه ی مسلحانه ی جدا از مردم کاری بی معنی و بی نتیجه است ولی زمانی که حکومتی های مسلح، سلاح به سمت مردم معترضی که با دست خالی مطالبات شان را در خیابان مطرح می کنند می گیرند، اینجا دیگر گرفتن سلاح از دست آدمکشان و به سمت آن ها نشانه رفتن با همان سلاح، مبارزه ی مسلحانه جدا از مردم و کاری بی معنی نیست بلکه بخشی از دفاع از خود برای حفظ جان است.
حالا که بچه ها اراده کرده اند حکومت نکبت اسلامی را از پای در آورند و در شرایطی که رهبر ی برای هدایت حرکت های اعتراضی وجود ندارد، تنها راهی که برای ادامه ی مقاومت در مقابل حکومت و باقی ماندن در خیابان ها و طرح اعتراض ها می ماند، خلع سلاح آدم کشان و گرفتن همان سلاح در مقابل خودشان است.
این که مردم رهبر نمی خواهند و هر کدام از مردم خودشان یک رهبر هستند، از آن قلماشی ها و یاوه گویی هاست که حکومتی های مستقیم و غیر مستقیم، چند سالی سعی در جا انداختن اش کردند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند که چه کارها باید بکنند و چه کارها نکنند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند چگونه با حکومت نکبت اسلامی دست و پنجه نرم کنند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند کجا بروند، کجا ها را تسخیر کنند، با چه روش هایی مبارزه کنند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند فردا -فردای واقعی نه خیالی و موهوم- چه خواهد شد.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند آیا باید در خیابان ها بمانند یا عقب نشینی کنند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا بدانند فردا، یعنی همین فردا، نه فردای نا مشخص، چه باید بکنند، چه هدف هایی را به دست بیاورند.
مردم معترض رهبر می خواهند تا به ادامه ی مبارزه تشویق شوند، تشجیع شوند، دورنمایی از آینده ی خوب در مقابل چشمان شان ترسیم شود.
چنین رهبر ی نداریم. منتظر هم نمی توانیم بمانیم تا دست زمانه برای ما رهبر درست کند.
عده ای هم در این فضای پر از آتش دود، خود را رهبر می پندارند و ادای رهبر ها را در می آورند بلکه فردا از نمد خودرهبرپنداری برای آن ها کلاهی درست شود.
اکنون و در این ساعت، اگر اراده بر این است که مبارزات ادامه پیدا کند و به نتیجه ای که همگان می خواهند یعنی سرنگونی حکومت نکبت اسلامی بینجامد، «اولین گام» حفظ جان است و این ممکن نیست مگر با خلع سلاح کردن حکومتی های مسلح و گرفتن سلاح خود آن ها به طرف شان.
حسین شریعتمداری، تئوریسین و مجری اوامر سد علی، امروز از زبان «آقا»یش دستور جنایت را صادر کرد:
«طی یکی دو روز آینده مردم انقلابی وارد صحنه می‌شوند؛ به جنایتکاران امان ندهید».
بلافاصله بعد از بازگشت رییسی از امریکا حکومتی ها با رمز یا زهرا هروله کنان حمله ی تمام عیار خودشان را به مردم آغاز خواهند کرد.
اگر اراده بر ادامه ی مبارزه و به نتیجه رساندن اعتراض هاست، برای مقابله با این حمله، باید شهرها را برای حفظ جان سنگر بندی کرد.
این دیگر مبارزه سوسولی اصلاح طلبانه با حکومت سراپا مسلح و خونخوار نیست. این یک جنگ تمام عیار است. اگر اراده کرده اید که بجنگید، باید به شیوه ی سربازان جنگی عمل کنید در غیر این صورت شکست حتمی ست.
خداحافظ فرمانده! ابراهیم نبوی
