جعفر بخشی بی نیاز - نویسنده و روزنامه نگار

🌐 ما هر روز داریم بیشتر حرص می خوریم. این آرامشی که باید مقطعی و حتی دقیقه ای به زندگی مان بیاید و کاری کند که در تقابل با ناامیدی ؛ امید را سرپا نگه دارد ؛ حالا برایمان به یک شوخی مسخره تبدیل شده که انگار همه ی ما را سر کار گذاشته و به بازی گرفته. جامعه و آدمهایش را سردرگم و مایوس کرده و ایران را نه محل استقرار‌ که محل اضطراب قرار داده.‌ گویا قرار است از آرامش و قرار خبری نباشد و هیاهو و بلوا را در شکلی وقیحانه رونمایی کند. شهری که این روزها با مردمش غریبه شده. کوچه و خیابان هایی که زمانی پیوست های خانوادگی ایجاد می کرد و آدمها را دور محور یک خانه به نام ایران گرد هم می آورد ؛ حالا آن را به گسست های عاطفی تتزل داده تا آغوش های گرم با هم بودن را با کابوس های سرد خانه مواجه کند. در شهری که انگار صاحب ندارد و معلوم نیست کی به کی ست.

🌐 مناسبات سلطه و قدرت و بازی های کثیف سیاسی مردم را عملا به حاشیه رانده و صدای فریاد مستضعفان که روزگاری ولی نعمتان جامعه بودند دیگر شنیده نمی شود. در سرزمینی که شخص دوم مملکت و رییس دولتش می گوید به من چه قطعا باید تمام ساختار را یک جا بسته بندی کرد و کنار گذاشت و از آن دل کند. می گوید به من چه مربوطه ! مگر من قطعش کردم. من چیکاره بودم‌ بروید و یقه ی کسانی را بگیرید که آب را قطع کرده اند. یعنی با زبان بی زبانی گفته همان کاری را بکنید که آن شهروند محمود آبادی در مازندران کرده‌. دیده برق نیست جوشکار برداشته رفت دم درِ اداره برق محمود آباد و کل ساختمان و آدمهایش را یک جا جوش داده که همان تو بمانند. بعد هم گفته اداره ای که نمی تواند به مردم برق بدهد همان بهتر که درش بسته باشد. شهری که قطعی گسترده و بی برنامه ی برق سبب نارضایتی و مشکلات عدیده‌ای برای مردم شده تا جایی که گاها تا ۴ ساعت قطعی برق دارند.

🌐 خیلی ها با آمدن پزشکیان بارقه ای از امید را برای رهایی از این منجلاب باور کرده بودند. اما بعد که دیدند چه شد و چه رودستی خوردند ؛ ناامید و پشیمان شدند تا جایی که شمشیر را از رو بستند و عمر دولت پزشکیان را کوتاه دانستند. نامزدی که با هدف افزایش مشارکت رای دهندگان و مشروعیت دهی به انتخاباتی وارد شد تا فقط صندوق ها را پر کند و در مغز عده ای فرو کند که شاید امکان تغییر عمیق معادلات هنوز وجود داشته باشد. اما عملکرد پزشکیان از روزی که آمده باعث نارضایتی و دلسردی مردم شده و تمام امیدها را ناامید کرده‌. شعار وفاق و همدلی دولت چهاردهم این روزها فقط توهم است که می خواهد قیافه ی مچاله شده و در و برهمش را حفظ کند و بگوید قوی و مقتدر دارد به کارش ادامه می دهد و هیچ مشکلی در مملکت نیست. اما در واقعیت همانی ست که خودش گفت. برای ما و دولت ما از در و دیوار مصیبت می بارد.