والله جگر شیر می خواهد با خانم علی نژاد رو به رو شدن و با او حتی یک طرفه سخن گفتن خاصه از زمانی که ایشان رهبری جنبش را نیز بر عهده گرفته و مثل وزیر امور خارجه ی مخالفان حکومت نکبت، هر روز با یک مقام بلند پایه خارجی گفت و گو می کند.
ایشان نیز همانند بزرگان سیاست، هواداران از جان گذشته ای دارد که کافی ست دهان ات را باز کنی اسم ایشان را ببری، و خدای نکرده زبان ام لال کوچک ترین انتقادی به ایشان بکنی، آن وقت تو را با حملات کامنتی که شبیه به حمله با کاتیوشا ست سی نفری چهل نفری در آن واحد به قصد کشت مورد هجوم قرار می دهند.
خدا را شکر این نویسنده ترسی از این دار و دسته ها ندارد و دست اش این قدر پر است که می تواند به تنهایی خدمت تمام این کاتیوشاچی های عزیز برسد.
قبلا هم اگر چیزی خطاب به مسیح (و نه خانم علی نژاد) می نوشتم از روی دوستی و مهر بود و این که مثلا این کوچه که می روی بن بست است بهتر است کوچه ی دیگر ی انتخاب کنی، که بعد از مشاهده سکنات و وجنات ایشان که در یک کلمه صریح می توان آن را «جو گیری» توصیف کرد، اکنون دیگر مسیح ی من نمی شناسم و با خانم علی نژاد رو به رو هستم.
خانم علی نژادی که گهگاه از روی جهالت تزهایی صادر می کند که نه ضد حکومت نکبت که ضد مردم ایران است.
مثلا زنانه مردانه کردن اعتراضات مردمی. مثلا تحریم های ورزشی. مثلا بستن سفارت خانه های ایران.
این مورد آخر را کاتیوشاچی های ایشان به انواع و اقسام شیوه ها توجیه کردند که منظور ایشان فقط اخراج سفرا بوده والّا سفارت و کنسولگری ها باز می مانند.
امروز که دیدم ایشان به طور صریح در ملاقات با مکرون فرموده اند:
«از امانوئل ماکرون می خواهم که علاوه بر به رسمیت شناختن انقلاب زنان ایران به همراهی مردان، فرانسه و غرب روابط دیپلماتیک خود را با حکومت قاتل جمهوری اسلامی قطع کنند. تمام دیپلمات های جمهوری اسلامی را اخراج و کلیه سفارتخانه‌های آن را تعطیل کنند....»
گفتم این چند خط را بنویسم و کاتیوشاها را به جان بخرم که اگر من نتوانم دو کلمه حرف صریح با این خانم بزنم باید بساط ام را برای مقابله با حکومت نکبت جمع کنم.
خانم علی نژاد.
البته شما نه سواد درست حسابی دارید نه مطالعه ی قابل ملاحظه ای. از سیاست هم جز به این و آن چسبیدن و مثل ناپلئون خدا بیامرز با آویزان شدن به این و آن به پله های ترقی رسیدن چیز دیگری نمی دانید.
قطعا از نقش سفارت خانه ها در یک کشور نیز بی خبر هستید والّا چنین جاهلانه تقاضای قطع روابط دیپلماتیک و تعطیل کلیه سفارت خانه های جمهوری نکبت را نمی کردید.
جهت اطلاع شما در آن زمان که بچه بودید و از درخت حیاط منزل تان بالا می رفتید، در اوج جنگ ایران و عراق، هم سفارت خانه ی جمهوری نکبت در عراق فعالیت می کرد، هم سفارت عراق در تهران.
مگر می شود مثلا فرانسه با جمهوری نکبت اسلامی ارتباط دیپلماتیک یا اقتصادی، یا حتی نظامی نداشته باشد؟
جو گیر شدن در پروپاگاندای سیاسی و داد و بیداد سیاسی راه انداختن نه تنها اِشکالی ندارد، بلکه ممدوح نیز هست. ولی این که یک پروپاگاندیست بخواهد نقش یک سیاستمدار را بازی کند همین می شود که شما دارید انجام می دهید.
حالا شما به ایران تشریف نمی برید و کاری با سفارت خانه ندارید. هزاران نفر ایرانی در داخل و خارج باید کار و زندگی شان را از طریق سفارت خانه ها به نتیجه برسانند.
این یاوه گویی سفارت بستن آن هم نه یکی دو روز به صورت نمایش اعتراضی بلکه کلا جمع کردن بساط سفارت خانه ها، مثل تحریم فوتبال و ورزش زنان و امثال این ها دستکم مایه مضحکه ی افراد مطلع خواهد بود.
در انتظار کاتیوشاهای شلیک شده به طرف خودم هستم. از این که در دوران بحرانی فعلی، ما به پند و اندرز بزرگان گوش می دهیم و وقت و حوصله ی دست به گریبان شدن با خودی ها را نداریم، این باعث نشود که شما یک طرفه هر کار خواستید بکنید بکنید، و ما فقط بیننده ی ساکت و صامت باشیم.
