ژاپن ۲ - آلمان ۱
بعد از شکست آرژانتین از عربستان، شکست آلمان از ژاپن هم به نظر بسیاری از شگفتی های این دوره از بازی های جام جهانی ست.
اما کلمه ی شگفتی، بیشتر موضوعات شانس و اقبال را به ذهن متبادر می کند در حالی که در همین بازی ژاپن و آلمان پیروزی ژاپن و شکست آلمان هیچ ربطی به شانس و بخت و اقبال نداشت.
رهبری تیم ژاپن، با یک تغییر تاکتیک و آرایش تیمی در نیمه ی دوم توانست آلمان را که پیشتاز بازی بود با نرمی و خونسردی بسیار شکست دهد.
بیهوده نیست که بازی فوتبال امروز جهان را نه فقط بازی بازیکنان و توانایی های فردی و تیمی آن ها، بلکه بازی مربی ها و طراحان استراتژی بازی می دانند.
این موضوع در مبارزات سیاسی نیز صادق است.
ایران امروز ما شاهد برخورد شجاعانه ی مردم جان به لب رسیده با حکومتی وحشی و خونخوار است.
این که همه چیز را در این جدال نابرابر، به شجاعت و همت مردم مربوط کنیم و از رهبری و استراتژیست های مبارزات سیاسی خود را بی نیاز بدانیم تنها دو دلیل می تواند داشته باشد:
-جهل و بی اطلاعی و خوشخیالیِ دارندگان چنین نظری.
-آگاهی نسبت به این موضوع بدیهی و بی اثر کردن مبارزات مردم با بیان این که مبارزات نیازی به رهبری ندارد و هر یک از آحاد جامعه می تواند رهبر باشد یا اصلا رهبر هست!
این قلماشی را نه فقط افراد جاهل، و کسانی که تلاش دارند خود را در رده ی رهبری جامعه جا بزنند تبلیغ می کنند، بلکه دستگاه امنیت و تبلیغات حکومت نکبت، با ماموران خفیه کارش جامعه به جان آمده را بی نیاز از رهبری برای مبارزات می خوانند.
ژاپن توانست با مدیریت صحیح، و تغییر «به موقع»ِ سیستم بازی به پنج سه دو، بر آلمان قدرتمند پیروز شود.
مدیریت تیم آلمان نتوانست این تغییر را به موقع دریابد و او نیز متناسب با آن در سیستم بازی اش تغییر ایجاد کند، و در نتیجه شکست خورد.
در همین مبارزه جانانه ی بچه های ایران با دستگاه سرکوبگر حکومت نکبت، شما چند تغییر اساسی در تاکتیک های سرکوب حکومت مشاهده می کنید.
بچه ها اما، به دلیل فقدان رهبری، و کسانی که بتوانند تغییر تاکتیک های حکومت را با تغییر تاکتیک های مبارزه همراه کنند، فقط به آمدن به خیابان و به خطر انداختن جان و دادن شعار و کارهای دیگری که تا امروز مشاهده کرده ایم، مجبور ند بسنده کنند.
نه تاکتیکی، نه تغییر در تاکتیک متناسب با تغییر در تاکتیک های حکومت، و نه اصولا برنامه ریزی و تعیین هدف های کوتاه مدت مشخص برای دستیابی به هدف اصلی یعنی سرنگونی حکومت نکبت.
حال می توان با انکار، بدیهیات نوک حمله را به سمت نویسنده ی این مطلب گرفت و گفت که او قصد دارد با این نوشته ها، در مبارزات مردم اختلال به وجود آورد و آن ها را نسبت به پیروزی نا امید سازد...
واکنش مونا اردلان به بازداشت همسرش
