عبدالرحمن گوک، روزنامه‌نگار اهل ترکیه، در سفری به ایران از خیزش سراسری ایرانیان گزارش‌هایی منتشر کرد
ایندیپندنت فارسی - عبدالرحمن گوک، روزنامه‌نگار اهل ترکیه، در سفری به ایران گزارش‌هایی از خیزش سراسری مردم ایران منتشر کرد. او گزارش‌هایش را در وب‌سایت خبری «مزوپوتامیا» منتشر کرده است. گوک پس از سفر به ارومیه، مهاباد، پیرانشهر و سقز، اکنون به تهران رفته و از حال و هوای انقلابی مردم ایران گزارشی تهیه کرده است. او در این گزارش با اشاره به تاکید مردم ایران بر وقوع یک انقلاب، نوشته است که در شهرهای مختلف ایران میدان‌هایی با نام انقلاب و آزادی وجود دارد. این روزنامه‌نگار ترک تاکید کرده است که هزاران نفر از مردمی که در ۴۳ سال گذشته تلاش کردند مسیر کوتاه، اما سخت میدان انقلاب تا میدان آزادی را طی کنند، کشته و اعدام شدند. او معتقد است که ایرانی‌ها این بار مصمم‌اند که راه آزادی را هموار کنند.
او در این گزارش نوشته است: «تظاهراتی که از ۲۵ شهریورماه با مرگ مهسا امینی بر اثر خشونت پلیس در تهران آغاز شد، با گذشت دو ماه و نیم همچنان در سراسر ایران ادامه دارد. اغلب افرادی که من با آن‌ها مصاحبه کردم گفتند که بسیاری از خانواده‌ها مجبور شدند خبر و جزئیات کشته شدن فرزندانشان را به علت تهدیدهای رژیم پنهان کنند. گفته می‌شود که بیش از ۱۸ هزار نفر در جریان اعتراضات در این کشور بازداشت و هزاران نفر نیز زخمی شده‌اند.»
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
او که از مهاباد به تهران آمده، در مورد علت سفرش به تهران نوشته است: «بعد از بازدید از شهرهای شرق می‌خواستم وضعیت تهران را که حدود ۱۸ میلیون نفر جمعیت دارد، مشاهده کنم.»
او در ادامه با اشاره به شکست گشت‌های ارشاد نوشته است: «در حالی که در خیابان‌های فرعی و اصلی پرسه می‌زنم، شاهد افزایش چشمگیر تعداد زنانی که بدون حجاب راه می‌روند هستم. اکنون افزایش تعداد آن‌ها را (نسبت به بازدیدهای قبلی‌ام) به‌عنوان اعتراض به گشت ارشاد می‌بینم. چه رژیم اعلام کند و چه نکند، خیابان‌های تهران نشان می‌دهد که پلیس امنیت اخلاقی هیچ قدرتی ندارد، مشابه آنچه من در شهرهای شرقی ایران دیده‌ام.»
عبدالرحمن گوک همچنین به شعارنویسی‌ها در تهران اشاره می‌کند و در مورد بازدیدش از پارک نهج‌البلاغه تهران می‌نویسد: «حین پرسه زدن در پارک، گرافیتی شعارهای (خامنه‌ای دیکتاتور)، (مهسا امینی)، (زن، زندگی، آزادی) تقریبا روی هر دیواری دیده می‌شود. نوشته مرگ بر دیکتاتور نشان می‌دهد که جوانان از نوشتن شعارهایشان بر دیوارها ابایی ندارند. در حالی که از این پارک بزرگ به سمت مرکز شهر می‌روید، تقریبا روی هر پل روگذر و روی دیوارها و تابلوها، نمادهای دست خونین و دیوارنویسی برای اشاره به کشتار مردم به دست نیروهای رژیم وجود دارد.»
این روزنامه‌نگار اهل ترکیه در ادامه می‌نویسد: «هنگام انتظار در ایستگاه اتوبوس، نوشته (مرگ بر خامنه‌ای، جلاد زندان اوین) دیده می‌شود. زندان اوین، بزرگترین زندان فعالان سیاسی در ایران است. برخی از بندهای این زندان را نهادهای دیگری خارج از کنترل قوه قضاییه رژیم اداره می‌کنند. گفته می‌شود که بندهای ۲۰۹ و ۲۴۰ این زندان تحت کنترل وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران است و به‌عنوان یک بازداشتگاه غیررسمی که بازجویی‌ها و شکنجه‌ها در آنجا مخفیانه است، شناخته می‌شود. نام زندان اوین با انتشار این خبر که در آتش‌سوزی ۲۵ مهرماه دست‌کم چهار زندانی جانشان را از دست دادند و بیش از ۶۰ نفر مجروح شدند، بر سر زبان‌ها افتاد.»
این روزنامه‌نگار در ادامه به حضور گسترده موتورهای پلیس در مقابل ادارات دولتی اشاره می‌کند و می‌گوید که اعتراضات در تهران معمولا شب‌ها در محلات انجام می‌شود. او همچنین به پوسترهایی در حمایت از جمهوری اسلامی اشاره می‌کند که در این پوسترها رسانه‌های خارجی و نیروهای دشمن را عامل قتل افسران پلیس و نیروهای امنیتی حامی حکومت معرفی می‌کنند.
او با تاکید بر اینکه رسانه‌های حامی دولت به دروغ‌پردازی و انتشار اطلاعات نادرست ادامه می‌دهند، گفت: «در طول اقامت من در ایران، تمام شبکه‌های تلویزیونی رسمی به پخش برنامه‌های ویژه‌ای پرداختند و توضیح دادند که قیام مردمی را قدرت‌های خارجی سازماندهی کرده‌اند. یک مستند ویژه مستقیما با شعار زن، زندگی، آزادی ساخته می‌شود که مقام‌های مذهبی زن و مرد درباره ضررهای این جنبش صحبت می‌کنند و تقریبا هر روز از تلویزیون پخش می‌شود.»
گوک رسانه‌های داخل ایران را به نادیده گرفتن قتل‌های حکومت متهم کرد و نوشت: «مطبوعات با نادیده گرفتن قتل کودکان، زنان و جوانان، اعتصاب مغازه‌داران و بستن مغازه‌ها را ناشی از قلدری و فشار جوانان معترض و وندالیسم می‌دانند. منابعی که من با آن‌ها مصاحبه کردم اظهار داشتند که با وجود همه این‌ها، این تبلیغات سیاه مانند گذشته در بین مردم بازتابی ندارد و مردم بیشتر با شکستن ممنوعیت اینترنتی و از طریق کانال‌های تلگرامی، منابع مختلف خبری را دنبال می‌کنند.»
گوک بار دیگر به نامگذاری میدان‌های انقلاب و آزادی اشاره می‌کند و می‌نویسد: «میدان انقلاب و آزادی در هر شهر ایران وجود دارد. دو میدان مهم در تهران همین نام را دارند. وقتی به دوستی که در سفر همراهم بود گفتم این وضعیت توجه من را به خود جلب کرد، گفت: حق با شماست. همه جا میدان‌هایی با این نام‌ها وجود دارد. تعبیر ما این است که ۴۳ سال پیش مردم انقلاب کردند، اما در ۴۳ سال گذشته به آزادی نرسیدند و خیابان‌های میدان انقلاب تا میدان آزادی همیشه مسدود بودند. پس از قتل مهسا امینی مردمی که به خیابان‌ها ریختند و اعتراض کردند، مصمم‌اند این بار راه آزادی را هموار کنند.»
این خبرنگار اهل ترکیه در ابتدای سفر به ایران نوشته بود که با هرکسی صحبت می‌کند، به او درباره رفتن به ایران و ریسک این سفر هشدار می‌دهند، اما او سرانجام تصمیمش را گرفت و به ایران سفر کرد.
رسانه‌های مختلف ترکیه در دست‌کم ۷۰ روز گذشته خبرهای مربوط به ایران را با دقت پوشش می‌دهند. هابره گوون، روزنامه ترکیه‌ای، صبح روز شنبه در مورد اعتراضات روز جمعه در زاهدان نوشت و به حضور کم‌نظیر زنان در اعتراضات این شهر اشاره کرد. این رسانه زاهدان را شهری محافظه‌کار ازلحاظ مذهبی معرفی کرد و با اشاره به حضور زنان در اعتراضات شهر زاهدان، آن را گامی دیگر به سوی انقلاب عنوان کرد.
