در دو هفته گذشته، در کنار آزار و شکنجه و زندان و اعدام جوانان آزادی خواه ایران، یکی از کارهای عمده حکومت اسلامی تشکیل جلساتی پی درپی بود، در ارتباط با «حذف عضویت جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد» و واکنش فعالان حوزه اجتماعی و مسائل زنان حکومتی در مقابل این حذف که در واقع یکی از پیروزی های مهم زنان ایران بود در رویارویی با حکومت اسلامی .
آن چه را که در ابتدا به فکر هر آدم عاقل و بالغی می رسد این است که این «فعالان حوزه مسائل زنان»، راه حلی معقول (حتی به ظاهر) برای بازگرداندن عضویت دوباره ی خود در کمیسیون مقام زن پیدا کنند؛ زیرا با توجه به این اصل مهم که حتی عقب مانده ترین مردمان از نظر فکری، (چه به دلیل نبود آموزش درست، و چه به دلیل داشتن باورهای غلط)، وقتی در راه و یا روشی چند بار شکست می خورند، بالاخره به فکر تغییر و یا حتی تصحیح آن می افتند.
اما رهبر حکومت مسلط بر ایران و مسئولین دنباله روی او، نه تنها در چهل و سه سال گذشته کوچکترین تغییر و یا پیشرفتی مثبت نکرده اند، بلکه روز به روز واپسگراتر، دگم تر، و در حد بیمارگونه ای شیفته عملکردهای خود شده اند. البته معمولا دیکتاتورها، هر چه از زمان فرمانروایی شان بیشتر می گذرد، ابله تر و خود شیفته تر می شوند. چرا که ترس و وفاداری اطرافیان و خدمتگزارانشان از آنها هر روز بیشتر می شود. ترسی که به دلیل از دست دادن منابع مالی، و مقام هایی ست که شایسته اش نیستند. این ترس سبب می شود که آن ها نه تنها مدام با کلماتی ستایش گونه هر حرف و عمل دیکتاتور را تایید کنند؛ بلکه راه و روش هایی را هم برای دلبری از او برمی گزینند که ممکن است خودشان هم آن را قبول نداشته باشند
واکنش بخشی از این جماعت مجیزگوی بی لیاقت و وامانده در این روزها، به این جا رسید که ابتدا، انسیه خزعلی، معاون ابراهیم رئیسی در امور زنان، اخراج جمهوری اسلامی از کمیسیون مقام زن سازمان ملل را نامشروع خواند و گفت: «این تصمیم جامعه جهانی را از نگاه ژرف و افکار والای ما محروم کرد» و دیگری گفت: «شورای زنان باید پاسخگوی کوتاهی ها در عرصه بین المللی باشد» و نتیجه «افکار والای این زنان، و پاسخگویی به«کوتاهی ها در عرصه بین المللی» این گونه بیان شد:
«غرب از ترس این که الگوی قدرتمند زن با شرف و مسلمان انتشار نیابد،و از ترس این که دروغ های فرهنگ منحط غرب در به اسارت کشیدن و برهنگی زن بیش از این آشکار نشود، از ترس این که زن تحت سلطه و مقهور مردان هوس باز در تمدن غرب، حسرت زن پوشیده و آزاد و فعال و موثر را در عرضه های مختلف نخورد، {و از ترس این که} زن تحت سلطه و مقهور مردان هوس باز در تمدن غرب، حسرتِ زن پوشیده و آزاد و فعال و موثر در عرصه های مختلف را نخورد. زن باشرف ایرانی با صحنه سازی و خلاف تمام قواعد و قوانین بین المللی از کمیسیون مقام زن اخراج و حذف می شود تا انفعال و ضعف و ناتوانی تمدن غرب در برابر این زن بیش از پیش آشکار شود».(*)
و با این مقدمه و مزخرفاتی از این دست، درآخرین جلسه تصمیم گرفتند تا راه کارهایی برای «مقابله» با کمیسیون مقام زن و همچنین با استکبار جهانی در ارتباط با حقوق زنان تعیین کنند.
از آن جایی که این حکومت 43 سال است در هر زمینه ای نگاهش به گذشته بوده و نه آینده در این جلسات هم بالاخره به این نتیجه رسیده اند که بر اساس آن چه که در «کمیته امور بین الملل شورای فرهنگی و اجتماعی زنان جمهوری اسلامی» سال 1370 تصویب شده، و بر اساس «منشور حقوق و مسئولیت های زنان در نظام جمهوری اسلامی» که سال 1386 «شورای عالی انقلاب فرهنگی» تصویب شده با کمال شدت، و حدت و دقت به مقابله با «کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد» بپردازند.
بخشی از این وظایف را در زیر ملاحظه می کنید:
1- معرفی زن مسلمان به عنوان الگوی زن شایسته.
2- مبارزه با استعمار فرهنگی غرب و مطالعه تأثیر افکار استعماری و مفاسد تمدن غرب در زنان مسلمان و ارائه راههای مبارزه با این تأثیر.
3- ایجاد ارتباط میان زنان مسلمان در سراسر جهان و حمایت از زنانی که درنهضت های آزادیبخش (به ویژه نهضت های اسلامی) شرکت دارند و از آزاده ای که مورد جور و ستم استعمارگران واقع می شوند و از زنانی که در کشورهای دیگر از حق زنان و رعایت عدالت اجتماعی در مورد ایشان دفاع می کنند.
4- مقابله با تبلیغات فاسدی که استکبار جهانی از طرق رسانه های غربی بر ضد ارزشهای اسلامی و شوون زن مسلمان پخش می کنند.
5- حضور فعال زنان در سازمانهای اسلامی و مجامع انقلابی ، فرهنگی، هنری و سیاسی جهانی.
به این ترتیب این حکومت و مسئولین اصلاح ناپذیرش، از همین فردا راه می افتند تا با «استکبار جهانی» در حمایت از «ارزش های اسلامی زن» در افتند؛ یعنی باز از شکم گرسنه مردمان رنج دیده بزنند و بیش از پیش صرف انتشار انبوهی کتاب بی ارزش کنند، و یا هر سال چند کنفرانس با همین عنوان، راه بیندازند و میهمانانی ضد زن از عراق و پاکستان و افغانستان، را به عنوان «مدعوین بین الملل» به ایران بکشند، و هر یکی دو ماه هم گروهی از خاله ها و عمه ها و فک و فامیل وابستگان حکومتی، همراه با چند معمم بی سواد به بهانه «آموزش اسلامی» راه بیفتند تا در کشورهای مختلف غربی، با چادر و چاقچور و عمامه، هم گشتی بزنند و هم زنان این کشورها را با ارزش ها و شئون زن آشنا کنند.
شکوه میرزادگی ـ 26 دسامبر 2022-12-26
----------------------
*شورای زنان باید پاسخگوی کوتاهی‌ها در عرصه بین‌المللی باشد - ایسنا (isna.ir)
