البته می دانیم که اسلام عزیز سیاسی، برای رهنمون کردن انسان ها به بهشت تشریف آورده است و البته اگر انسان شرور و لجوج نخواهد به بهشت برود، اسلام عزیز سیاسی ناچار او را به جهنم رهنمون می سازد (حالا اون بهشت زورکی چیست و این جهنم زورکی تر چراست این اش به من و شما نیامده!).
لذا خداوند عالمیان که این برنامه ی زیبای فوقِ پارادوکسیکال و غیر قابل هضم برای بشر الاغ ی مثل من را تدارک دیده، هم بسیار لطیف و ظریف است هم بسیار زمخت و خشن.
بنابراین کلماتی که خداوندِ مهربانِ جبارِ انسان دوستِ انسان خور، برای بیان این راه و روش به کار برده بر خلاف کلماتی ست که ما انسان های عادی به کار می بریم.
مثلا ایشان در کتاب اش به شلاق زدن می فرماید: تعزیر!
حالا اگر در جمهوری اسلامیِ نازنازیِ خونریز، کسی به شلاق زدن بگوید شلاق زدن، همه ی آخوندهای حکومتی نُچ نُچ خواهند کرد و سر ی به نشانه ی عجب خر نادانی هستی تو تکان خواهند داد و خواهند گفت، اون شلاق خوشگله ای که ما می زنیم اسم اش شلاق زدن و شکنجه کردن نیست بلکه اسم اش تعزیر است!
حالا جیگر داری برو باهاشون -مثل علمای ادیان با امام رضا- بحث کن که قربون ما یه عمر به این چیز دراز گفتیم شلاق یا کابل و به این کار گفتیم شلاق زدن و شکنجه کردن! می گیرن همونجا درجا تعزیری می کنند که کلمه ی شکنجه از یادت برود!
باری وزیر کشور اخیرا فرموده است که این موجودات مخوفی که در خیابان یک چیز دراز در دست شان است، یه خروار پشم روی صورت شان است، پیراهن بوگندوی شان روی شلوارشان است، بر خلاف انسان های عادی، به جای این که از طول دراز شوند از پهنا پهن هستند، انگشتر عقیق در انگشت های به کلفتی هویج شان است، بعد این ها هر جا کسی بگوید بالای چشم حکومت نکبت ابروست یکهو پیدای شان می شود و می زنند و می کشند و ماموران یونیفرم پوش هم انگار اینها شبح غیر قابل دیدن باشند اصلا وجود این ها را متوجه نمی شوند، آری، این ها اسم شان لباس شخصی نیست و ما چیزی به نام لباس شخصی نداریم!
ایشان فرمودند این فرشتگان ریشو و این غلمان های بهشتی نفرت انگیز ماموران اطلاعاتی هستند که لابد مثل ماموران راهنمایی و رانندگی، وظیفه ی هدایت انسان ها به سمت بهشت را بر عهده دارند و کسی را که مسیر اشتباه برود می گیرند همچین می زنند که جهنم را روی همین زمین ببیند و غلط کند نخواهد بهشت برود!
در مطالب بعدی به عون الهی، به سایر لغت معنی های اسلامی خواهیم پرداخت.
