کاربردی این نظریه "توهم توطئه" بعنوان استراتژی فرافکنی در ایران ریشه ای عمیق و ناگسستنی و سابقه طولانی دارد و نمی توان آن را از اذهان خاص و عام زایل نمود. اما واقعیت این است که بدخواهی شریرانه و دشمنی امثال لاریجانی ها با بلوچ و اهل سنت و همچنین بلاهت و جهالت امثال وی و متعصبین دیگر ریشه ای حداقل پانصد ساله در تفکر صفوی و نظام منحط تبعیض گرای جمهوری اسلامی دارد. اکثر مطلق گنجینه های هنری, ادبی, علمی و مفاخر ایران به دوران ماقبل صفوی تعلق داشتند. اما از پانصد سال پیش (١۵٠١) یعنی از آغاز سلسله صفوی, و با کشتار و فتوحات شهرهای مختلف مرکزی ایران دوران "گرواندن" اجباری مردم سُنی مذهب ایران به شیعیگری با زور سرنیزه, شوربختانه انحطاط, فساد، ضلالت، گمراهی و دژخویی آغاز شد و تا همین دیروز (اعدام دو معترض) و امروز (سالگرد کشتار ١٧٦ انسان بیگناه) ادامه دارد. اسفاء که ملت ایران در طی پانصد سال گذشته, چهارصد سال آن را اسیر سه سلسله منحط شیعه محور بی کفایت ولی بی نهایت سفاک بودند, سلسله های صفوی, قاجار و جمهوری اسلامی. البته نقطه مقابل آن یعنی توهین و تکفیر شیعیان و حتی "ایرانیان" بعنوان مجوسی و آتش پرست و غیره توسط تکفیری های سُنی نیز رایج بوده و است که نگارنده بدون تعارف یا لکنت زبان به کرات آن را محکوم کرده است.

شوربختان این عناد و نقار حتی قبل از ظهور سلسله صوفیان وجود داشت. مولانا ١۵٠ سال پیش از ظهور این سلسله یعنی زمانی که اکثریت مطلق ایران سُنی مذهب بودند, در مثنوی خود آورده بود: "کی توان با شیعه گفتن از عُمَر؛ کی توان بربط نواختن در گوش کَر" یا بربط زدن در پیش کر؟ لذا نباید با فرافکنی توجیهی و به تبعیت از توهم تئوری توطئه, ذات ظالم, تبعیض گرا و هتاک مقامات جمهوری اسلامی را مبرا دانسته و همه چیز را کار, کار انگلیسی ها دانست.

عبدالستار دوشوکی

مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن

یکشنبه ١٨ دی ١٤٠١