تا حالا به اشعار ما ایرانیان توجه کرده اید؟
مثلا وقتی حافظ نازنین می گوید:
خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
به قصد جانِ منِ زارِ ناتوان انداخت
نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت!

ما این ابیات را به فارسی می خوانیم و کلی کیف می کنیم و چند جام می هم به سلامتی حافظ جان خودمان بالا می رویم بعد یک نفر خارجی که در جمع ما نشسته به ما می گوید این ولوله چیست که در میان شما افتاد و چه خواندید که این طور به وجد آمدید، بعد سعی می کنیم این ابیات را برای خارجی مزبور ترجمه کنیم می بینیم ایشان دو تا شاخ بر سر ش رویید که «وات؟» و به قول امروزی ها از شنیدن ترجمه ی ما قاط زد!

آری. درک ما ایرانی ها برای خارجی ها کار آسانی نیست.

مرحوم ادوارد فیتزجرالد که رباعیات خیام را به انگلیسی بر گرداند، و خیام را به جهانیان معرفی کرد، بعد از خواندن اشعار نسبتا سر راست خیام عزیز، دید که نه! نمی شود! اگر بیاید اشعار او را کلمه به کلمه به انگلیسی بر گرداند، همزبانان او دو تا شاخ بر سرشان خواهد رویید و آن ها هم خواهند گفت «وات؟» لذا آمد خودش برای خودش تفاسیری که از اشعار خیام جان ما به ذهن اش رسیده بود به انگلیسی نوشت و گفت این ها ترجمه ی اشعار خیام است و خوانندگان انگلیسی زبان هم کلی کیف کردند و به خیام فیتزجرالد آفرین ها گفتند!