خدمت جناب آقای ملیحه محمدی کارشناس هوا فضای جمهوری اسلامی، عرض می کنم که اتفاقا اگر برای هیچ کاری از کارهای مشتی عقب مانده ی حکومتی و نوکران شان دلیلی نتوان اقامه کرد برای زدن هواپیما اوکراینی صد دلیل می توان اقامه کرد که اتفاقا از صدر تا ذیل حکومت را یعنی از شخص سد علی دونگ تا کسی که دکمه شلیک دو موشک به طرف هواپیمای مسافربری را فشار داد مسوول این کار می کند که حد اقل اش سر به زیر انداختن مسوول کل یعنی سد علی و مثل بز ایران را ترک کردن و رحل اقامت افکندن در نقطه ای از سوریه و لبنان است. در صنعت هوایی ما به کنترلری که باعث برخورد دو هواپیما به هم شود می گوییم برو در بقیه عمر ت به جمع کردن قطعات زندگی خودت بپرداز که اغلب این گونه کنترلر ها یا خودکشی می کنند یا یکی از بازماندگان فاجعه ای که او آفریده او را که با نام مستعار در گوشه ای از دنیا دارد قطعات زندگی اش را جمع آوری می کند به دیار عدم می فرستد.

وقتی رهبر یک کشور، شخصی در قد و قواره و دانش و بینش سد علی باشد که «هواپیمای کشور» را با شلیک های راست و چپ اش در معرض سقوط قرار داده و در عین حال تصور می کند که دارد با این کار از اسلام عزیز ش در مقابل تهاجم امریکا دفاع می کند، طبیعی ست که اپراتور شلیک موشک اش هم به تبعیت از او هواپیمای مسافربری پر از ایرانی را به هوای این که دارد از اسلام عزیز در مقابل تهاجم امریکا دفاع می کند به موشک ببندد و ساقط کند و دو قورت و نیم اش هم باقی باشد و کسی مثل آقای ملیحه محمدی را برای توجیه مساله و این که به خدا ما مسوول نبودیم و یک جوانکی دکمه شلیک را فشار داد جلو بفرستد.

نه خانمْ آقای نامحترم!
صد ها دلیل برای این شلیک و شلیک های مشابه و از همه مهم تر شلیک های پی در پی به «هواپیمای کشور ایران با هشتاد میلیون مسافر ایرانی» و تلاش برای ساقط کردن آن به اسم مبارزه با امریکا وجود دارد که اگر بخواهیم به آن ها بپردازیم، نوشته ی ما هم شبیه به آش شله قلمکار دستپخت شما خواهد شد که ان شاءالله این آش به صورت ده ها پرونده کلاسه شده و مرتب در دادگاه هایی که شما ها را باید در آن ها محاکمه کرد، تقدیم حضور خواهد شد.