این جا در مورد رهبری نیز «انتخاب طبیعی» در حال کار کردن است و بساط بازی های تبلیغاتی لندن و واشنگتن و تل آویو دچار تکانه های شدید شده است. رو شدن چهره های پلیدی مانند آدمخوار معروف پرویز ثابتی نشان داد که لجن زار قبل از انقلاب دست نخورده باقی مانده و فقط در صدد فرصت است تا با همان ماهیت کثیف، باردیگر به قدرت چنگ بیاندازد. اما جامعه در حال نشان دادن عمق تنفر خویش از همه ی این پلاسیدگی سیاسی است و شکوه و جلال قلابی دانشگاه جرج تاون و پخش زنده ی آن از سه رسانه ی پربیینده نتوانست رنگ تازه ای به آن بزند. مرده، قابل زنده شدن نیست.

در سایه ی این انتخاب طبیعی در دل جنبش انقلابی، یک امیدواری واقعی در ذهن هر تغییر طلبی شکل می گیرد و آن این که نیروهای میرای صحنه ی سیاسی ممکن است از زیر قبر تاریخ گرد و خاکی به راه بیاندازند، اما در عمل جای و جایگاهی نه در میان جامعه ی زنده و جوان ایران و نه در میان ایرانیان داخل و اکثریت مطلق ایرانیان خارج از کشور نخواهند داشت.

راه روشن

به همین خاطر نیروهای اصیلی که خود را در چارچوب محتوای غنی و ارزشمند «منشور تشکل های صنفی و مدنی مستقل می یابند در عمل در یک «جبهه ی اجتماعی» گسترده قرار می گیرند. این نیروها اگر بتوانند به تدریج حول محور محتوای همین منشور، یک تفاهم فکری پیدا کنند، قادر خواهند بود به تدریج این توافق نظری را، طی یک روند مبارزاتی در دل همین جنبش زن، زندگی، آزادی و با همراهی جنبش های اعتراضی صنفی و معیشتی، به یک توافق عملی تبدیل سازند. این همان توافقی است که می تواند به راحتی بدنه ی لازم را برای ایفای نقش رهبری سیاسی جنبش و دوران گذار نیز ایفاء کند: از یک جبهه ی اجتماعی مطالبه محور به یک جبهه ی سیاسی قدرتمند.[1]

نتیجه گیری:

در این جنبش و این بار، اصالت اخلاقی و صداقت است که حرف آخر را خواهد زد. دوران رهبر تراشی از بالا، تدارک روایت جدید کودتای 28 مرداد، نسخه ی تازه ی دزدی انقلاب مردمی 57، ترویج آشکار و پنهان تجزیه طلبی و امثال آن گذشته است. تجربه ی تاریخی و عقل جمعی در اختیار ماست تا راه را بر تمامی دروغگویانی که در صدد دادن عفو عمومی به جنایتکاران رژیم آخوندی و ترکیب مهره های آدمخوار ساواک سابق با آدمکشان و جلادان ساوامای خامنه ای برای نهادهای جدید سرکوب زیر نظر موساد هستند ببندد. در حالی که لایه های کنشگر جامعه ی ایرانی خواهان یک دمکراسی مدرن مبتنی بر قدرت اجتماعی شهروندان و قدرت سیاسی تحت نظر نهادهای مردمی هستند برخی خارج نشینان در صدد احیای نظام ارباب-رعیتی برای استقرار دوباره رابطه ی دست و پا بوسی شاه می باشند. چقدر واضح است فاصله ی میان پویایی اجتماعی و ایستایی سیاسی.

آری! مردم ایران لایق ایرانی نو هستند که دو عنصر سلطنت استبدادی و مذهب خرافی را به گورستان تاریخ سپرده و به قول منشور تشکل های مستقل صنفی و مدنی، به سوی یک «انقلاب اجتماعی مدرن و انسانی» به پیش می برد.

[1] نگارنده و یارانش به سهم خود در «حزب ایران آباد» همچون برخی دیگر از احزاب و سازمان های سیاسی در اطلاعیه ای از این منشور منتشر شده توسط تشکل های صنفی و مدنی مستقل حمایت کردند.

برای دنبال کردن برنامه های تحلیلی نویسنده به وبسایت تلویزیون دیدگاه مراجعه کنید: www.didgah.tv

جهت اطلاع از نظریه‎ ی «بی ‎نهایت ‎گرایی» به این کتاب مراجعه کنید: «بی ‎نهایت ‎گرایی: نظریه ‎ی فلسفی برای تغییر» www.ilcpbook.com

آدرس تماس با نویسنده: korosherfani@yahoo.com

توئیتر: KoroshErfani@