دیدم که گروه موسوم به همبستگی، با زجر و مشقت فراوان، بعد از به قول خانم مسیح علی نژاد ماه ها گفت و گوی رو در رو و اینترنتی با یکدیگر بالاخره منشوری تدوین و منتشر کردند با عنوان یک کیلومتری «همبستگی و سازماندهی برای آزادی (مهسا)» که وقتی آن را می خوانی، نه از چگونگی همبستگی در آن خبری هست نه از سازماندهی برای آزادی.
البته چون قرار است من در باره ی سیاست روز ننویسم، لذا با این منشور و زیبایی های آن مثل دقت برای ترجمه عبارت «تمامیت ارضی» به فارسی و تبدیل آن به «یکپارچگی سرزمینی» کاری ندارم و از طرف علی اکبر خان دهخدا و مرحوم کسروی و جناب استاد جلال الدین کزازی به خاطر این دقت ظریف و لطیف تشکر و قدردانی می کنم و به جای غر زدن و تخریب، گوی را خودم می ستانم و می زنم، و در عرض تقریبا نیم ساعت منشوری می نویسم که اکنون ملاحظه خواهید کرد.
نه این که نوشتن منشور کار آسانی باشد، اما وقتی مردمی دارای سابقه فرهنگی و ادبی چند هزار ساله هستند، عصاره ی این فرهنگ را در قالب جملات ریختن کاری ندارد و چند ماه پدر در آمدن و بحث و مجادله و مشاوره و توو سر هم زدن نمی خواهد و تازه، نظر خواهی را اول از مردم می کنند بعد متن را منتشر می کنند نه این که شش نفر از هشت نفر به جان هم بیفتند تا پنش خط متن منتشر کنند و سرنوشت دو نفر دیگر هم اصلا معلوم نشود چه شد! :)
و اکنون این شما و این هم پیش نویس منشور «پیوند ملی برای براندازی حکومت نکبت اسلامی»!
***********
پیش نویس منشور «پیوند ملی برای براندازی حکومت نکبت اسلامی»
۱- کشور ایران عبارت است از سرزمینی به وسعت ۱،۶۴۸،۱۹۶ کیلومتر مربع، طبق نقشه های جغرافیایی معتبر و امروز جهانی. نه یک کیلومتر کم، نه یک کیلومتر زیاد. نه تکه تکه و جگر زلیخا شده، بلکه کامل و یک تکه!
۲- مردم ایران عبارت اند از ۸۶،۹۶۹،۹۱۳ نفر در تاریخ حاضر که در جغرافیای فوق متولد شده اند و شناسنامه ی ایرانی دارند یا محل تولدشان در شناسنامه و گذرنامه، ایران قید شده است.
۳- نشان کشور و مردم ایران، پرچم شیر و خورشید نشان ایران است که در تواریخ ایران به عنوان نشان ملی معرفی شده است و غیر از آن این کشور هیچ نشان دیگری ندارد.
۴- حکومت فعلی ایران، حکومت نکبت جمهوری اسلامی ست. رهبر آن شخص آیت الله خامنه ای ست. این حکومت دینی و استبدادی، از سال ۱۳۵۷ پوست مردم ایران را کنده است، لذا باید یک حکومت آزاد، مردمی، صلح خواه، پیشرفته و متمدن جایگزین آن شود.
۵- اکثریت مردم ایران، خواهان تغییر حکومت نکبت هستند، ولی حاکمان، خواهان در اختیار مردم قرار دادن حکومت نیستند و با سرکوب و کشتار و قوانین ضد بشری که خودشان وضع کرده اند، مردمِ خواهانِ تغییر را سرکوب می کنند.
۶- مردم خواهان تغییر، به دلیل شرایط سرکوب در داخل کشور، امکان برنامه ریزی برای مبارزه تمام عیار با حکومت سرکوبگر ندارند لذا افراد صاحب صلاحیت و دارای تجربه ای که می توانند چگونگی برخورد «عملی» با حکومت و دستگاه سرکوب اش را برنامه ریزی کنند، این برنامه ریزی را برای افراد داخل انجام می دهند تا در صورت قابل انجام بودن و تایید آن ها این برنامه به اجرا گذاشته شود.
۷- حکومت نکبت اسلامی باید در تمامیت خود سرنگون شود و از صدر تا ذیل آن به زباله دان تاریخ سپرده شود. مهم ترین بخش مبارزه برای سرنگونی، مبارزه و جنگ جانانه با دستگاه سرکوب حکومت اسلامی است که در قالب سپاه پاسداران، بسیج، نیروی انتظامی، لباس شخصی ها، دستگاه های امنیتی، و تمام نیروهای مسلح دیگر در مقابل مردم قرار می گیرند. افراد حاضر در این دستگاه ها، در صورت سرنگونی حکومت باید در مقابل دادگاه های حقوق بشری، جوابگوی قتل ها و جنایت ها و شکنجه ها و سرکوب های خود باشند.
۸- مبارزه با این دستگاه های سرکوبگر، نه به خواست مردم معترض و تحول خواه، بلکه به خواست خود این دستگاه ها به شکل جنگ ی ست. به عبارتی با شیوه های کشورهای دمکراتیک یا کشورهایی که مقداری، حتی مقدار کمی بویی از انسانیت برده اند، نمی شود با این دستگاه ها مقابله کرد. برای مقابله با این دستگاه ها نیاز به طرح های جنگ شهری ست و چنین طرح هایی باید توسط افرادی که تخصص در این امر دارند به شکل قابل اجرا و به دقت قبل از به حرکت در آمدن بولدوزر مردم برای انجام حرکت های اعتراضی در داخل کشور تهیه شود و در اختیار همگان قرار گیرد.
۹- همه ی مخالفان حکومت نکبت اسلامی، الزاما، خواهان تمامیت ارضی، حکومت غیر مذهبی و غیر ایدئولوژیک، و یکپارچگی کشور و مردم آن نیستند بنابراین همراهی با چنین مخالفانی هیچگونه توجیه ی ندارد و این نوع مخالفان، در صورت به عمل در آوردن منویات ضد ایرانی و ضد آزادی و ضد تمدنی شان، دستکمی از حکومت نکبت نخواهند داشت و در صورت به عمل در آمدن منویات این ها باید به همان شدت که با حکومت نکبت مبارزه می شود، با آن ها نیز مبارزه کرد.
۱۰- برای بر اندازی حکومت نکبت اسلامی، می توان با کشورهای خارجی یی که آن ها نیز مانند مردم ایران مورد تعدی حکومت اسلامی قرار دارند همگام شد و از کمک های آن ها استفاده کرد، مشروط بر این که اولا، تمام کمک ها به صورت دقیق به اطلاع مردم ایران برسد هر چند این کار می تواند اطلاعات به حکومت هم بدهد اما ضروری ست که ریز کمک ها دقیقا مشخص شود و این که این کمک ها به چه گروه ها یا اشخاص یا سازمان های رسانه ای مخالف حکومت داده می شود و ریز هزینه کرد این کمک ها نیز به اطلاع عموم برسد. برای این کمک ها، مطلقا وعده ای برای آینده و استفاده های آتی داده نخواهد شد و تنها وعده این خواهد بود که با حذف حکومت نکبت از جغرافیای سیاسی جهان، این کشور ها نیز مانند مردم ایران به آرامش و صلح خواهند رسید و نه بیشتر،،، و تمام روابط آینده ایران، بر اساس منافع مشترک کشورها خواهد بود و برای هیچ کشوی حق بیشتر یا ناعادلانه در نظر گرفته نخواهد شد.
این کمک ها می تواند از کمک تسلیحاتی گرفته تا کمک تبلیغاتی و رسانه ای باشد.
************
اگر مایل بودید، این پیش نویس را که در عرض نیم ساعت، و یک نفره، با چاشنی طنز نوشته شده، تکمیل یا تصحیح کنید، که البته به هیچ کاری نخواهد آمد فقط در جایی از تاریخ سیاسی ایران ثبت خواهد شد که مردمان روشن بینی هم بودند که مواضع شفاف و روشنی داشتند بی هیچ بازی در آوردن و گمراه کردن مردم در پیچ و خم های سیاست بازانه و سوءاستفاده گرانه! :)
