نویسنده رولینگ استون با ذکر این که سفارت اوکراین در واشنگتن به سوالات این رسانه پاسخ نداده است، گزارش خود را این‌طور ادامه می‌دهد: «در سال ۲۰۰۷، سازمان ملل صادرات تسلیحات از سوی ایران را به عنوان بخشی از تحریم‌های هسته‌ای این کشور اعمال کرد. این ممنوعیت در سال ۲۰۲۰ منقضی شد، اما تحریم‌های آمریکا و اروپا برای خرید از ایران همچنان پابرجاست. با وجود این محدودیت‌ها، ایران همچنان توانسته مقادیر زیادی از سلاح‌های سبک را به شبه‌نظامیان در یمن، عراق و سایر کشورهای خاورمیانه صادر کند. اما ظاهر شدن تسلیحات ایرانی در دست نیروهای اوکراینی تحت حمایت ایالات متحده، موضوعی است که به سادگی نمی‌توان به جوانب آن دست پیدا کرد؛ آن هم وقتی شواهد نشان می‌دهد که ایران در حمله به اوکراین در کنار روسیه قرار گرفته است.»

در ادامه این گزارش اشاره شده است که بر اساس اخباری که هم از روسیه و هم اوکراین به دست می‌رسد، با شلیک روزانه هزاران گلوله، ذخایر هر دو کشور رو به اتمام است. با توجه به این که ایران در کنار روسیه قرار دارد، به نظر نمی‌رسد که تهران مستقیما به کی‌یف سلاح عرضه کند، از این رو مسئله اینجاست که که کدام طرف ثالث چنین سلاح‌هایی را و از چه طریقی به دست آورده است.

کارشناس مصاحبه‌کننده با این نشریه در پاسخ به این سوال معتقد است: «اوکراینی‌ها کمک‌های مالی را از همه، در هر کجا، با سرعتی فوق‌العاده دریافت می‌کنند و وقت ندارند که بپرسند تسیلحاتی که به آنها عرضه می‌شود از کجا آمده است. آنها در وسط یک جنگ قرار گرفته‌اند آن هم در دنیایی که تجارت مخفی مهمات و سایر تجهیزات جنگی واسطه‌های بسیاری دارد.»

در بخش دیگری از این تحلیل می‌خوانیم که «نیاز شدید به تامین تسلیحات نظامی، مسکو را به سوی کره شمالی و ایران سوق داده و دیپلمات‌های روسی را وادار کرده است که از چین نیز درخواست مهمات کند. در همین حال اوکراین نیز از زمان شروع تجاوز روسیه در یک سال گذشته، درخواست‌های خود را از ناتو و سایر کشورهای متحد برای تامین تسلیحات بیشتر و بهتر شدت بخشیده است. در پاسخ به خواسته زلنسکی، غرب هزاران گلوله، سامانه توپخانه و راکت‌های دوربرد را به اوکراین ارائه کرده است.»

رولینگ استون در ادامه تاکید می‌کند که مهمات ایرانی مشاهده‌شده از سوی کارشناسان ردیاب تسلیحاتی اوکراینی، تازه‌ترین مورد از یک سری شواهد است که نشان می‌دهد کی‌یف توانسته به تسلیحات جمهوری اسلامی نیز دسترسی بیابد.

بنا بر این گزارش، در سپتامبر ۲۰۲۲ نیز این کارشناسان، ویدئویی از نیروهای اوکراینی را مشاهده کردند که گلوله‌های ۱۲۲ میلی‌متری را باز می‌کردند. این گلوله‌ها در جعبه‌هایی خاکی‌رنگ و با سبک سازمان صنایع دفاعی ایران بسته‌بندی شده‌ بودند. در ژانویه و اوایل مارس نیز، مشاوران به چندین مهمات دیگر از جمله بمب و خمپاره‌های ۱۲۰ میلی‌متری در اختیار نیروهای اوکراینی اشاره کردند که در سال ۲۰۲۲ از سوی ایران تولید شده‌اند.

نویسنده رولینگ‌استون در ادامه به این می‌پردازد که «مهمات از کشورهایی مانند سودان و پاکستان نیز در زرادخانه‌های اوکراین دیده می‌شود، بدون این که مشخص باشد چنین سلاح‌هایی چگونه به کی‌یف رسیده‌اند.»