گلایدرهای هایپرسونیک خطری بزرگ برای سیستم‌های پیشرفته دفاع موشکی هستند. آن‌ها بر خلاف موشک‌های بالستیک مسیر حرکتی قابل پیش‌بینی ندارند. از پیچیدگی‌های فنی ساخت سلاح هایپرسونیک، فراهم کردن قابلیت مانور در چنان سرعت‌های سرسام‌آور است.

در سرعت هایپرسونیک مولکول‌های اتمسفر به حالتی از ماده به نام پلاسما تبدیل می‌شوند.

چرا تکنولوژی این موشک این قدر استراتژیک است؟

موشک های هایپرسونیک بسیار ارزشمند هستند، به این دلیل که در حال حاضر هیچ روش عملیاتی و قابل اتکایی برای رهگیری و نابودی آن ها وجود ندارد. اما در شرایطی که تکنولوژی دفاعی پیشرفت خواهد کرد، روشی هایی برای مقابله با این موشک ها نیز ابداع خواهد شد، از جمله سلاح های با انرژی پرتابی هدایت شده و سلاح های غیرجنبشی که می توانند گزینه هایی برای دفاع در مقابل موشک های هایپرسونیک باشند. اما این ها همه تکنولوژی آینده هستند و در حال حاضر رقابت برای موشک های عملیاتی هایپرسونیک بین کشورهای ایالات متحده، روسیه و چین نیز بسیار شدید است. در هر صورت، هنوز هم هیچ دفاع موثری در مقابله با بارانی از موشک های بالستیک قاره پیمای متعارف نیز وجود ندارد.

شاید به همین دلیل است که سردار حاجی زاده در بخشی از گفته هایش تاکید کرد با احتیاط می گوید اقلا تا ده سال آینده هیچ سامانه پدافندی امکان ردیابی این موشک ها را ندارد و ترجیح می دهد آمریکایی ها باور نکنند ایران چنین موشکی را ساخته است.

کدام‌ کشورها فناوری ساخت سلاح هایپرسونیک دارند؟

در حالی که می‌توان روسیه و چین را پیشتاز تولید سلاح‌های هایپرسونیک نامید، آمریکا هم برنامه گسترده‌ای برای تولید این دست سلاح‌ها دارد.

روسیه در جنگ اوکراین از سلاح هایپرسونیک برای هدف قرار دادن یک انبار مهمات استفاده کرد و عملا عملیاتی بودن آن را نشان داد.

چین هم چندی است که از سلاح عملیاتی هایپرسونیک خود با کد DF-DZ رونمایی کرده است.

آمریکا هم از آزمایش موفق سلاح‌های هایپرسونیک هواپرتاب خود خبر داده و پروژه‌هایی چون X۵۱ بویینگ را در دست توسعه دارد.

در این میان کشورهای دیگری چون هند، کره شمالی و ژاپن هم برنامه‌هایی برای ساخت سلاح هایپرسونیک دارند. در تمام دنیا شاید به تعداد انگشتان دو دست ، کشوری نباشد که صاحب این تکنولوژی نظامی است.