در صنعت مد، کوانت زنی با ایده و اندیشه بود و جنسیت وی قطعاً کلید موفقیتش بود: در دوره جنبش «قرص ضد بارداری و آزادی بخشی زنان (the pill and women's lib)»، لباس‌های کوانت هم سهم خود را در تحولات انجام دادند. درست است، شاید شلوارهای سکسی سخاوتمندانه‌ترین اختراع برای زنان معمولی به نظر نیاید، اما تونیک‌ها ، سارافون و بلوزهای گشادی که او طراحی کرد بسیار کاربردی بودند و پوشیدن آنها آسان بود و سبک لباس پوشیدن زنان را به سمت لباس‌های راحت و آزاد سوق داد و قطعاً آنها را از لباس‌هایی مانند دامن تنگ و لباس‌های کمر باریک دهه ۱۹۵۰ و لباس‌های سبک مجموعه «New Look» از نام تجاری دیور (Dior) دور کرد. شاید در نهایت طول قد دامن‌ها به اندازه نابخشودنی رسید، اما همین که اجازه داشتید پاهای خود را بیرون بیاورید، خودش نوعی آزادی بود.

مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی

کوانت در سال ۱۹۳۴ در لندن متولد شد. والدین او معلم مدرسه و سخت‌کوش بودند و معتقد بودند که «تحصیل در رشته مد هیچ آینده‌ای ندارد». اما کوانت به کالج گولد اسمیت (Goldsmiths) رفت و در رشته تصویرسازی مشغول به تحصیل شد. او در آنجا با الکساندر پلانکت گرین (Alexander Plunket Greene)، همسر و شریک شغلی آینده خود ملاقات کرد. همسر او از خانواده‌ای اشرافی و متفاوت بود. بعد از ملاقات آنها با آرکی مک نر (Archie McNair) که یکی دیگر از اعضای «گروه Chelsea» بود و دانش حقوقی و بازرگانی داشت، این سه نفر با هم شرکتشان را راه انداختند.

در نوامبر سال ۱۹۵۵، بوتیک مد روز آنها به نام بازار (Bazaar) در خیابان کینگز رود (King's Road) در چلسی بازگشایی شد. کوانت در ابتدا فکر می‌کرد که فروشگاهشان را با لباس هایی از طراحان دیگر پر خواهند کرد، اما تقریباً هیچ چیزی که مورد علاقه‌اش باشد، پیدا نکرد. به همین خاطر خودش شروع به طراحی لباس کرد.

این نقل قول‌ها از کوانت در کاتالوگ نمایشگاه «مد و فرهنگ دهه شصت لندن» آورده شده است: «من پارچه‌های خود را از فروشگاه هارودز (Harrods) می‌خریدم، کسی به من نگفته بود که می‌توانم پارچه را به صورت عمده خریداری کنم.»

این روش شاید سبک تجاری بسیار ضعیفی بود، اما حداقل باعث شد که لباس‌هایی به سبک منحصر به فرد و غیرمعمول تولید شود. طراحی‌های اولیه او اصولاً ساده بودند و از پارچه‌های کاربردی از قبیل پارچه جین و پارچه‌های فاستونی (پارچه های مصنوعی عصر فضا که بعدها آمد) برای دوخت آن‌ها استفاده می‌کرد. این لباس‌ها معروف شدند و کوانت مورد تحسین مشتریان قرار گرفت و توجه تعداد زیادی از مطبوعات را به خود جلب کرد.

کوانت نه تنها تیپ مربوط به «فرهنگ و مد دهه شصت لندن» را ساخت، بلکه خودش هم نمونه‌ای از همین فرهنگ و مد بود: یک دختر مد روز اهل چلسی، جوان و خوش لباس، لاغر و با رفتارهای شیطنت آمیز و پسرانه که با تلاش خودش به شهرت رسید. زمانی که او در سال ۱۹۶۰ به شهر نیویورک رفت، مجله زندگی (Life magazine) کوانت و همسرش را اینگونه توصیف کرد: «نمونه‌ای برازنده و زیبا از پوشش و رفتار.»

کوانت در سال ۱۹۶۶ جایزه OBE را از آن خود کرد، حدود پنجاه سال بعد به لقب افتخاری «بانو» (لادام) نائل شد. گرفتن این لقب تعجبی ندارد زیرا مانند هر هنرمند عالی دیگری، رویکردی که کوانت نسبت به رنگ، الگو و ساختار داشت، تجلی یک دوره بود. او نحوه تولید و تجارت در حوزه مد و همچنین نحوه خرید و پوشیدن لباس را شکل داد. ناگفته نماند او بر حد قابل قبولی از ران پا که می‌توانستیم از زیر دامن بیرون بگذاریم نیز تأثیر گذاشت.

سبک طراحی کوانت اگر سال‌های پرشکوه «مد و فرهنگ دهه ۶۰ لندن» را تداعی می‌کند، اما بیش از هر چیز در طراحی‌های مدرن امروزی تاثیرگذار است.