دیدم آقای تقی روزبه، از نویسندگان چپ، مطلبی نوشته است با عنوان «هم پیاز را خورد و هم چوب را!» -که در همین سایت می توانید آن را مطالعه کنید- و در آن از سفر شاهزاده به اسراییل به خیال خودش انتقاد کرده است و در متن نوشته ی خود، این جانب، یعنی «ف. م. سخن» را که تجزیه طلبی ۳۲ نماینده مجلس اسراییل را محکوم کرده، مورد «عنایت» قرار داده و نوشته است:
«...قاعدتا واکنش شاهین نجفی هم تماشائی خواهد با آن پزسوپرناسیونالیست‌اش که در ستایش از این سفر به عمل‌آورد و این که چرا این یکی مثلا با مورد صدام و دل بستن به او تفاوت اساسی دارد. اگر آن یکی ضدمنافع ملی بوده اما این یکی در انطباق صددرصد با منافع ملی ما ایرانیان است. همانطور که دفاع تمام قد ف.م. سخن، چه از دست‌آوردهای این دعوت و سفرو چه آن اولتیماتوم دون‌کیشوت وارش به دولت اسرائیل برای پس گرفتن سریع خواست جدائی آذربایجان و واستغفار و غلط کردم گفتن!، پس از خرابی بصره واقعا تماشائی است. می‌توان اوج بلاهت و اچمز شدگی بغایت مضحکی را در ین نوع شیفتگی‌ها و غافلگیری‌ها به‌عیان مشاهده کرد...».
البته پاسخ گویی به یاوه های شخصی، اعم از یاوه های سایبری های حکومت و یاوه های سایبری های «چهارگانه» آن هم در «خبرنامه گویا» که محل طرح مسائل عمومی سیاسی است و جای طرح دفاع شخصی نیست، موضوعیت ندارد، ولی گُمان کردم گاه بعضی از این یاوه ها جنبه ی عمومی پیدا می کند مثلا وقتی کسی به کس دیگر، ابتدا به ساکن، «دن کیشوت» و «ابله» می گوید این باعث خواهد شد تا ذهن جوانان خواننده که این روزها با قهرمان نمایی های پهلوان پنبه های واقعی خراب شده، نسبت به عملکرد افرادی که واقعا در جهت حفظ کشور و منافع مردم ایران گامی برداشته اند خراب شود و دیگر به هیچکس در عرصه ی سیاست ایران اعتماد نکنند و تصور کنند که هر کس از ایران و مردم اش و در جهت دفاع از آن ها می نویسد، دروغگو و ظاهر ساز است لذا بد نیست گهگاه پاسخکی به یاوه گویان داده شود.
مورد تقی روزبه هم البته مورد نسبتا نادری ست که از جانب «چپ قزمیت» و «چپ چپ کرده» نسبت به نویسنده مطرح می شود و سایت های چپ هم که به انتشار مطالب این گونه نویسندگان اقدام می کنند، جرات و جربزه ی انتشار جوابیه ی کسی که مورد «عنایت» رفقای شان قرار می گیرد ندارند چنان که وقتی «تقی مختار» مطلبی در باره ی «ف. م. سخن» می نویسد و او پاسخی به آقای مختار می دهد، سایت چپ «اخبار روز» که مثلا یکی از معتبر ترین سایت های چپ است، از درج آن جوابیه با نهایت خونسردی و بی تعارف خودداری می کند.
اما در مورد دن کیشوت بودن ف. م. سخن، جناب روزبه به بد کسی اشاره کرده چرا که من اولا هرگز در صدد خودنمایی نبوده ام و نیستم، و ثانیا حقایق زندگی خودم را آن قدر که حتی به طور طبیعی لازم بوده برای این که حمل بر خودنمایی نشود بیان نکرده ام و به مسائل شخصی بیشتر در صفحات فیس بوک و اینستا و توییتر می پردازم که از جناب روزبه و رفقای ایشان دعوت می کنم آن جا تشریف بیاورند تا پیش از نوشتن مطالب از روی کینه و عداوت دستکم در آن جا اطلاعاتی مستند در مورد نویسنده به دست بیاورند.
در مورد دفاع از تمامیت ارضی کشورمان ایران، همان طور که در لفظ با کسی شوخی ندارم، در عمل نیز «به صورت اثبات شده» در مقابل هر کس یا هر قدرت یا هر کشوری که بخواهد به این سرزمین تعرض کند ایستاده ام و می ایستم چنان که در زمان تجاوز عراق به ایران زمانی که در خارج از ایران زندگی مرفه و درجه ی یکی داشتم در این جنگ حضور یافتم و در حالی که می توانستم به خارج سفر کنم، خودم را برای خدمت معرفی کردم و به جبهه های جنگ رفتم.
در فیس بوک و سایر صفحات اجتماعی من عکس ها و فیلم های این حضور موجود است و جناب روزبه و هر کس دیگر می تواند آن ها را در صفحات مجازی من مشاهده کند و متوجه شود که با «دن کیشوت» طرف نیست.
اما جا دارد از جناب روزبه و سایر چپ های چپ کرده سوال کنیم شما که به جنگ های میهنی دوران استالین و استالینگراد همیشه می نازید، و آن جنگ ها را جنگ می دانید، و خودتان هم در مرحله ای از جنگ ایران و عراق، از حضور در جنگ به نفع ایران پشتیبانی کرده اید و بعد طبقِ معمولِ تاریخِ معیوبِ چپ در این زمینه هم «زه زده اید»، چرا به جای پیدا کردن دن کیشوت ها و پرداختن به آن ها، کمی از قهرمانی های واقعی خود نمی گویید که راه توشه ای باشد برای جوانان تا با دیدن نمونه های واقعی مبارزان، در مقابل حکومت نکبت بایستند و با آن مبارزه کنند نه این که کسانی را که واقعا در مقابل حکومت نکبت و همزمان دشمنان ایران ایستاده اند تخریب کنید.
این دن کیشوت، همینجا با صراحت می گوید که به فرض محال، اسراییل که سهل است، امریکا و هر ابر قدرتی هم بخواهد ایران را تجزیه کند، با کلام و با سلاح در مقابل اش می ایستد و این نیازی به داشتن ویژگی خاص و پهلوانی ندارد چرا که یک جان است در مقابل دشمن ایران، با هر نتیجه ای، و این جان خاصه در ایام پیری و بی فایده شدن چه بهتر که در راه ایران مصرف شود.
حال ببینیم آقای روزبه و سایت های چپ چپ کرده که مقاله ی ایشان را منتشر کرده اند، به اندازه ی یک اهل رسانه و نه قهرمان جنگی، جرات و جربزه ی عذرخواهی از من را دارند یا خیر؟! :)
