همه صحبت از اتحاد به عنوان رمز پیروزی میکردند، در خارج از کشور هم حرکات زیبائی در حال تکوین بود. با مشارکت مبارزان داخل کشور شورای ملی تصمیم به وجود آمد تا با شیوه‌ای دموکراتیک با رای اعضا اتحاد را گسترده کند.
شورای مدیریت گذار، حزب مشروطه ایران (لیبرال دموکرات)، شورای ملی تصمیم، جمعیت سوسیال دموکراسی برای ایران و چند گروه دیگر با حفظ آرمانهای درون گروهی به هم پیوستند تا به اتحاد لازم جامه عمل به پوشانند. از سوی دیگر رضا پهلوی فعالیت گسترده‌ای را آغاز کرد و با پیوستن به شورای همبستگی نور امیدی را برای طرفداران اتحاد به وجود آورد اگر چه که این شورا از نبود چهره‌های شناخته شده سیاسی رنج میبرد اما میتوانست آغازی برای یک اتحاد فرا گیر باشد که متاسفانه این شورا خیلی زود دچار مشکلاتی جدی شد. همزمان گروهی در شورای ملی تصمیم بر خلاف آرمان همبستگی بجای حل اختلافات در درون شورا با انتشار بیانیه‌ای از شورا جدا شدند، ضمن اینکه بی انصافانه ومغرضانه نوک تیز حمله و خنجر‌شان را بسوی دکتر مسعود نقره کار سخنگوی شورای ملی تصمیم گرفتند و با اتهامات واهی سعی در تخریب شخصیت این نویسنده وپژوهشگر مبارز نموده‌اند.
جای تاسف است که در شرایطی که جمهوری اسلامی در سرازیری سقوط قرار دارد برخی ازجریان‌ها و اپوزیسیون خارج از کشور با نفاق و تفرقه افکنی و تلاش برای تخریب شخصیت‌های سخت کوش و مبارزی مثل دکتر مسعود نقره کار ما را دشمن شاد می‌کنند. امروز بیشتراز هر زمانی ما نیازمند همصدایی، اتحاد ملی و همگانی هستیم و این تنها سلاحی است که میتواند شور انقلابی را درمیان جوانان جوان وطن فزونی بخشد و شتاب سقوط و سرنگونی دشمن را بیشتر کند. ایران به همه ما تعلق دارد وبا سیستم حذفی ما نخواهیم توانست نتوانست شیشه عمر غول حکومت اسلامی را به زمین بزنیم، باید هوشیار بود و بجای تفرقه به اتحاد اندیشید.

وحید بدیعی