برادرم تا روز چهارشنبه۲۷اردیبهشت، به‌طور مرتب با خانواده تماس داشته است، اما حالا بیش از ۷ روز است که تماس‌های او قطع شده است. او در آخرین تماس اعلام کرده که در اعتصاب غذا بوده و از سلول انفرادی به یک سلول بزرگتر منتقل شده است. تماس‌های او از همان روز کاملا قطع شده و من و خانواده‌ام نگران وضعیت جسمی و روحی او هستیم.

من و برادرم سجاد، کمتر از دو سال باهم تفاوت سنی داریم و مثل بسیاری از خواهر و برادرهای هم‌سن‌و‌سال، با هم رابطه‌ای دوستانه و صمیمانه داریم. رابطه‌ای که هیچ ارتباطی به کار و فعالیت‌های رسانه‌ای من ندارد. رشته تحصیلی برادرم حقوق بود، اما عشق به صدا و صداپیشگی، او را جذب رادیو کرد. او در شبکه‌های مختلف رادیویی از جمله رادیو جوان، رادیو گفت‌وگو، رادیو سلامت، رادیو صبا و رادیو ایران برنامه اجرا کرده، نمایش رادیویی بازی کرده و در کنار همه این‌ها، کتاب صوتی خوانده است. برنامه «اینجا شب نیست» رادیو جوان، یکی ازمحبوب‌ترین برنامه‌های مخاطبان رادیویی در دهه اخیر بوده است. این برنامه هر شب با اجرای یکی از مجریان رادیو جوان روی آنتن می‌رفت. او دوشنبه شب‌ها برنامه «این جا شب نیست» را اجرا می‌کرد. «طنز ورزشی توپ» با اجرای سجاد از شبکه جوان رادیو، آخرین برنامه‌ای بود که او دو روز پیش از بازداشت اجرا کرد.

من بیست‌و‌دو روز درباره این بازداشت سکوت کردم، چون تصور می‌کردم نهادهای امنیتی به‌زودی متوجه عدم ارتباط کاری ما می‌شوند و او را آزاد می‌کنند. اما دروغ‌های مکرر، عدم پاسخگویی، طولانی شدن بازداشت و قطع تماس‌های برادرم، ظن پرونده‌سازی نیروهای امنیتی علیه برادرم را قوی می‌کند. من بار دیگر تاکید می‌کنم او هیچ ارتباط کاری و اطلاعی از کارهای رسانه‌ای اینجانب ندارد. من از تمام صنف‌های مرتبط با رونامه‌نگاری و نهادهای حقوق‌بشری تقاضا دارم تا صدای ما باشند و فشارهای نهادهای امنیتی به فعالان رسانه‌ای داخل و خارج از ایران را روایت کنند.