با این وجود هنوز مشخص نیست این‌گونه سیم‌کارت‌ها از نظر فنی چگونه داخل کشور امکان دور زدن فیلترینگ را فراهم می‌کنند؛ چرا که بدون همکاری اپراتورهای داخلی در عمل امکان داشتن دسترسی فیلتر نشده به اینترنت وجود ندارد.

به طور کلی، سیم‌کارت‌ها برای کارکرد در حالت رومینگ به یک اپراتور واسط و فعال در کشور مقصد برای اتصال به شبکه و ارائه خدمات تماس و داده نیاز دارند. این کار از طریق عقد قرارداد بین اپراتورها صورت می‌گیرد. خدمات دریافتی مشترک در حالت رومینگ نیز محدود به اپراتور کشور مقصد خواهد بود.

به همین شکل استفاده از خدمات اینترنت در حالت رومینگ نیز به معنی اتصال به زیرساخت‌های اینترنتی کشور مقصد است و از آنجایی که اینترنت ارائه شده توسط اپراتورهای داخلی فیلتر شده است، مشترک سیم‌کارت رومینگ نیز از نظر فنی همان کیفیت از اینترنت را دریافت می‌کند.

با این حال ممکن است شماره سیم‌کارت‌های تحت فروش، مانند سیم‌کارت‌های خبرنگاری و نمونه‌های مشابه در لیست سفید دریافت اینترنت بدون فیلتر قرار داشته و حکومت مجوز خاصی را برای این نوع سیم‌کارت‌های لوکس صادر کرده باشد.

معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس شورای اسلامی ارائه سیم‌کارت‌های بدون فیلتر به گردشگران خارجی را «کاپیتولاسیون اینترنتی» توصیف کرده و از مسئولان خواسته بود درباره آن تجدیدنظر کنند.

شکاف دسترسی آزاد به اینترنت در ایران با طرح‌های مربوط به طبقه‌بندی کردن آن که با نام‌های مختلفی مانند «اینترنت حرفه‌ای»، «اینترنت خبرنگاری» و «اینترنت اساتید» عرضه شده است هر روز عمیق‌تر می‌شود. با این وجود حکومت از تلاش خود در محدود کردن دسترسی شهروندان عادی به اینترنت دست‌بردار نیست.