مقام‌های ایرانی و اعضای خانواده‌ آنان مدت‌ها است که برای رفت‌وآمد در ایالات متحده با محدودیت‌هایی مواجه‌اند. تا سال ۱۳۹۸، کارکنان ایرانی مامور در سازمان ملل و مقام‌های بازدیدکننده ایرانی به حرکت در شعاع ۴۰ کیلومتری اطراف دایره کلمبوس محدود بودند؛ اما از آن سال به بعد، دولت دونالد ترامپ محدودیت‌های بیشتری اعمال کرد.

در آن زمان، محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه وقت ایران و دیگر مقام‌های جمهوری اسلامی به حضور در چهار منطقه از شهر نیویورک محدود شدند: مقر سازمان ملل، نمایندگی ایران در سازمان ملل، محل اقامت نماینده ایران در سازمان ملل و شش بلوک اطراف کویینزبورو پلازا در شهر لانگ آیلند در کویینز. علاوه بر این، فرودگاه بین‌المللی جان اف کندی هم تنها از طریق تونل کویینز میدتاون قابل دسترسی بود.

در آن زمان، ظریف این اقدام‌ها را «غیرانسانی» خواند و محکوم کرد؛ زیرا مانع دیدار او با سفیر ایران در سازمان ملل شد که در بیمارستانی چند خیابان دورتر از مناطق تعیین‌شده، تحت درمان بود.

ایالات متحده به عنوان کشور میزبان موظف است برای نمایندگان کشورهای عضو سازمان ملل به منظور حضور در نیویورک ویزا صادر کند. با این حال، دولت آمریکا مجبور نیست از محدودیت‌ تردد مقام‌های ایرانی چشم‌پوشی کند.

اگرچه بازدید وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی از دفتر حافظ منافع ایران نادر است، چنین اقدامی بی‌سابقه نیست. منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران بین سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹ در دوران ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، سال ۱۳۸۸ از مقر کنسولی در واشنگتن بازدید کرد.

امواج مدیا همچنین در ادامه این گزارش به نقل از منابع آگاه نوشت که امیرعبداللهیان از زمان تصدی پست وزارت خارجه منتظر سفر به واشنگتن بوده است. یکی از منابع آگاه تاکید کرد: «دفتر حافظ منافع ایران بزرگ‌ترین ماموریت جمهوری اسلامی [در ایالات متحده] است و سال‌ها است که به یک مقام رسمی اجازه بازدید از آن دفتر داده نشده است.»

به گفته این منبع، حسین امیرعبداللهیان بسیار مشتاق بود که «خودش ببیند آنجا چه خبر است» و اطلاعات دست‌اول [درباره نحوه اجرای ماموریت] را مستقیم از دفتر حافظ منافع دریافت کند.

یک منبع دیگر نیز فاش کرد که امیرعبداللهیان در اولین سفرش به نیویورک به عنوان وزیر امور خارجه در سال ۱۴۰۰ نیز قصد داشت به واشنگتن برود اما پس از رایزنی‌های داخلی، به این سفر اصرار نکرد.

یکی از منابع آگاه ایرانی تاکید کرد که اعطای مجوز به وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی برای سفر به واشنگتن می‌توانست فرصت خوبی برای دولت بایدن باشد که «حسن نیت» آمریکا را نشان دهد؛ به‌ویژه در شرایطی که ایران و ایالات متحده به‌تازگی توافق تبادل زندانیان را اجرا کردند و در ماه‌های گذشته نیز به دنبال «تفاهم» برای کاهش سایر تنش‌ها بوده‌اند.