بعد از این قتل عام، اعم از اینکه شمار قربانیان هر دو طرف چه میزان بوده باشد، این بربریت در ذهن ما خواهد ماند، و امروز بس دشوار است که بشود تصور کرد که این جماعت برای «آزادی» سرزمین دست به چنین بربریتی زده‌اند. نه! جنگ، رویارویی سرباز با سرباز است، نه کشتن غیرنظامیان بیگناه.

زخمی بر پیکر بشریت

نه، هیچ دلیلی نمی‌توان یافت برای آنچه که در خانه‌ها، در محله‌ها مرتکب شدند و هرجا که توانستند جوانان در حال جشن و شادی را گرفتند و کشتند.
وحشت امری انسانی است، می‌خواهم بگویم آنچه که حماس کرد، هرگزهیچ حیوانی نمی‌کند. وزیر دفاع اسرائیل ساکنان غزه را «حیوان» نامید. نه، اینها آدمیانی‌اند بی وجدان، فاقد اخلاق، و عاری از انسانیت که مرتکب این قتل عام شدند، وگرنه فلسطینیان مردمانی‌اند رنجدیده، که نه مسلح‌اند و نه بربر. نباید حماس را با مردم (۲. ۵ میلیون انسان) که زیر اشغال و محاصره اقتصادی زندگی می‌کنند یکی گرفت.
این حرف من است، صدای من تنها.
من، در تنهایی خودم، در غمزدگیم و در شرمندگی‌ام به عنوان یک انسان، در دلزدگی‌ام از این بنی آدمی که نمی‌خواهم جزوی از آن باشم، می‌گویم نه، این نبرد افتخاری برای آن هدف [فلسطین] ندارد. نه، به آن تشویقی که در برخی از پایتخت‌های عربی می‌کنند. نه، به آن پیروزی آلوده به خون بیگناهان. نه، به کوربینی کسانی که سرنخ این تراژدی را به دست دارند؛ تراژدی‌ای که مردم فلسطین بهای سنگین آن را خواهند پرداخت.
ما این تراژدی را همچون زخمی بر پیکر بشریت درحافظۀ جمعی مان ثبت خواهیم کرد. زخمی همیشه باز، که هرگز فراموش نخواهد شد.