ایندیپندنت فارسی - آتیلا پسیانی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون ایران پس از تحمل یک دوره بیماری سرطان، در سن ۶۶ سالگی در فرانسه درگذشت.
انجمن بازیگران خانه سینمای ایران، با اعلام این خبر به خانواده، همکاران، جامعه سینما و تئاتر ایران و تمامی دوستداران آتیلا پسیانی تسلیت گفته است.
آتیلا پسیانی یکی از پرکارترین بازیگران تاریخ سینما و تلویزیون ایران بود و همزمان، اجراهای زیادی را در مقام کارگردانی به روی صحنه تئاتر برد. او در زمینه پرورش بازیگر هم تجارب زیادی داشت و بسیاری از ستارهها و چهرههای امروز سینما و تلویزیون ایران را برای اولینبار به کارگردانهای ایرانی معرفی کرد.
آتیلا پسیانی که لیسانس بازیگری و کارگردانی تئاتر را از دانشکده هنرهای زیبا کسب کرده بود، در بیش از ۱۲۰ فیلم، سریال، تلهتئاتر و تئاتر نقشآفرینی کرد و کارگردانی ۳۰ تئاتر را بر عهده گرفت. علاوه بر این، او تجربههای زیادی در بازیگردانی، دستیاری کارگردان، انتخاب بازیگر و طراحی صحنه و لباس داشت.
«کشتی آنجلیکا»، «دو فیلم با یک بلیت»، «مسافران»، «خاکستر سبز»، «هیوا»، «گاوخونی»، «آب و آتش»، «شام آخر»، «فرزند صبح»، «پاداش سکوت»، «آتش بس»، «مجردها»، «کما»، «یک عاشقانه ساده»، «پل چوبی»، «زندگی خصوصی»، «نازنین»، «نیمه شب اتفاق افتاد»، «نگار»، «کارگر ساده نیازمندیم»، «جاده قدیم»، «سرخ پوست»، و «سیاه باز» از جمله فیلمهای سینمایی آتیلا پسیانی هستند که به کارگردانی فیلماسازان مطرحی چون بهرام بیضایی، ابراهیم حاتمیکیا، رسول ملاقلیپور، محمد بزرگنیا، فریدون جیرانی، کمال تبریزی و مانی حقیقی ساخته شدند.
آتیلا پسیانی روز ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۶ در خانوادهای کاملا هنری در تهران متولد شد. او فرزند جمیله شیخی، از باسابقهترین و مشهورترین بازیگران سینما، تئاتر و تلویزیون ایران بود و از سن ۱۰ سالگی به تشویق مادر هنرمندش به روی صحنه تئاتر رفت. همسر آتیلا پسیانی، فاطمه نقوی و دو فرزند آنها به نامهای ستاره و خسرو نیز همگی بازیگران تئاتر و سینما هستند.
آتیلا پسیانی که از نوجوانی در گروههای مختلف تئاتری تجربه بازیگری اندوخت، در سال ۱۳۵۶ برای اولینبار در مقابل دوربین قرار گرفت و در سریال «لحظه» به کارگردانی محمدصالح علاء با مادرش همبازی شد. و پس از آن، او اولین تجربه سینماییاش را در سال ۱۳۶۰ با فیلم «عفریت» ساخته فرشید فلکنازی پشت سر گذاشت. پسیانی در جریان بازی در این فیلم با فاطمه تقوی، همسرش همبازی شد و آشناییاش با او از همینجا شکل گرفت.
اما بازی در «محله برو بیا»، از موفقترین مجموعههای تلویزیونی بعد از انقلاب اسلامی، باعث معرفی آتیلا پسیانی، اکبر عبدی و حمید جبلی به مردم ایران شد و آتیلا با بازی در نقش «پسر باهوش یونانی» در این سریال درخشید و پیشنهادهای مختلف کاری به سمت او سرازیر شدند.
شهروندان ایرانی همچنین آتیلا پسیانی را در سریال «محله بهداشت» به کارگردانی داریوش مودبیان که سال ۱۳۶۳ ساخته شد نیز به یاد میآورند.
او در ادامه و در سال ۱۳۶۷ با بازی در فیلم «طلسم» به کارگردانی داریوش فرهنگ و تجربه بازیگری در کنار جمشید مشایخی و سوسن تسلیمی، تجربه ارزشمند کسب کرد و بهخاطر بازی در همین فیلم هم کاندیدای دریافت سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر شد.
سپس در سال ۱۳۷، بازی در سریال پرطرفدار و موفق «آپارتمان» به کارگردانی اصغر هاشمی و در کنار بازیگرانی مانند پرویز پرستویی، حمیده خیرآبادی، امین تارخ، رضا کیانیان، یک اثر ماندگار دیگر را در کارنامه بازیگری آتیلا پسیانی ثبت کرد.
آتیلا پسیانی در ادامه فعالیت هنریاش، از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۵ هشت بار سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد و از اواخر دهه ۸۰ نیز تمرکزش را روی بازی در سریالهای تلویزیونی قرار داد که از معروفترین آنها میتوان به «خداحافظ بچه در سال ۱۳۹۰»، «دیوار در سال ۱۳۹۱»، «مادرانه در سال ۱۳۹۲» «مدینه در سال ۱۳۹۳»، «پردهنشین در سال ۱۳۹۳» و «زیر پای مادر در سال ۱۳۹۶» اشاره کرد.
پسیانی که چند سالی به دلیل پرکاریاش در تلویزیون و سینما از نمایش فاصله گرفته بود سال ۱۳۸۷ با نمایش «متابولیک» به تئاتر بازگشت و پس از آن نیز نمایشهای «کشتی و شیطان»، «پروفسور بوبوس» و «مخمل آبی» را در مقام کارگران و بازیگر به روی صحنه برد تا نوبت به نمایش «عرق خورشید، اشک سرما» در سال ۹۲ برسد؛ پسیانی در این نمایش یک اسب زنده را به روی صحنه آورد و همین قضیه حواشی زیادی را برای او به همراه داشت که به شایعاتی درباره بیماری آن اسب و سپس تعطیلی اجراها ختم شد.
آتیلا پسیانی کارگردانی و بازیگری تئاتر را با نمایشهای «گنگ خواب دیده»، «باغ آلبالو» و «دیابولیک: رومئو و ژولیت» ادامه داد و در سال ۱۳۹۶ با بازی در نمایش موزیکال و پر زرقوبرق «اولیور توییست»، بار دیگر روی صحنه تئاتر درخشید.
آتیلا پسیانی در هفتادوسومین «کافه آپارات» به کارگردانی فریدون جیرانی، درباره کیفیت سریالهای صداوسیمای جمهوری اسلامی گفته بود: «من که باور کن ۱۷ سال است تلویزیون را دنبال نمیکنم. بعضیها را که خودم هم بازی میکنم را اصلا نگاه نمیکنم.»