لوموند روزنامۀ عصر پاریس سرمقالۀ امروز خود شنبه هفتم اکتبر را به اعطای جایزۀ نوبل صلح به نرگس محمدی اختصاص داده و نوشته است که رژیم اسلامی ایران هر چقدر می‌خواهد می تواند اعطای این جایزه را "سیاسی و جانبدارانه" به ویژه "از سوی چند کشور اروپایی" جلوه دهد، اما، رهبران تهران دیگر گریزی از پذیرش این واقعیت سنگین ندارند که زندان سیاه اوین آنها از این پس یک برندۀ جایزۀ نوبل صلح را در دیوارهای خود حصر کرده است
ناصر اعتمادی - رادیو بین المللی فرانسه
سرمقاله نویس لوموند ضمن استقبال از اعطای این جایزه به فعال حقوق بشر ایران، همانند بسیاری از مقامات جهانی از رهبران جمهوری اسلامی خواسته که نرگس محمدی را از زندان آزاد کند.
لوموند همانند بسیاری دیگر از رسانه‌ها و تحلیلگران جهان معتقد است که جایزۀ نوبل صلح نه فقط به نرگس محمدی بلکه به جنبش گستردۀ اعتراضی تعلق دارد که یک سال پیش در پی مرگ خشونت بار مهسا امینی به دست پلیس گشت ارشاد در ایران آغاز شد.
لوموند همچنین از اعطای این جایزه به نرگس محمدی به عنوان پاسخی نمادین به سرکوب بیرحمانۀ خیزش "زن، زندگی، آزادی" یاد کرده و افزوده است که هر یک از اجزای سه گانۀ این شعار به بن بست های بیلان سیاه رژیم نظامی-مذهبی ایران ارجاع می‌دهد. یعنی : به بی حقی زنان و بیلان سیاه ناشی از تحریم های بین المللی و فساد و ناکارآمدی نظام اسلامی و همچنین به فقدان آزادی در نتیجۀ سرکوب حکومت و نیروهای شبه نظامی آن.
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
سرمقاله نویس لوموند، همانند لیبراسیون به بخشی از نامۀ نرگس محمدی اشاره کرده که در ژوئن گذشته پشت میله های زندان اوین نوشته شده و در آن نویسنده از جمله گفته است : "اگر به دقت به جامعۀ ایران نظر بیندازید خواهید دید که هر فرد ایرانی در هر مکانی و در لحظه‌ای از حیات خود به اتهام میل به زندگی از سوی رژیم اسلامی مجرم شناخته می شود."
از سر گرفته شدن حملات شیمیایی به مدارس دخترانه
