علی ربیعی در جای دیگری از سخنانش بی تفاوتی دانشگاهیان را نیز نسبت به مسئلۀ فلسطین و حملات اسرائیل به غزه نکوهش کرد هر چند خود او با اشاره به اخراج گستردۀ دانشگاهیان و اساتید دانشگاه‌های کشور اعتراف کرد : این اساتید "هر روز به بهانۀ یک امضای حمایتی یا یک توئیت دربارۀ آنچه به حق می دانند مثل دسته‌های گُل پرپر، اخراج و بی پناه در جامعه رها می شوند و...برخی مسئولان وزارت علوم و رؤسای دانشگاه های ما حتا برای اخراج‌ها هورا هم می‌کشند."

👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه

علی ربیعی در ادامه افزوده است که این استادان پس از اخراج شدن "نه فقط از حقوق اساسی و انسانی خود، بلکه از حقوق شهروندی خود هم محروم می شوند و در آیندۀ نظام اداری ایران هم جایگاهی نخواهند داشت."

علی ربیعی سپس افزوده است که اکنون این استادهای اخراج شده خود و خانواده هایشان زیر "فشارهای زندگی درمانده‌اند" و به اعتراف او آیندگان از "این دوره در تاریخ حیات علمی دانشگاهی به عنوان عصر سرکوب عقیده و علم به خصوص [سرکوب] علوم اجتماعی انتقادی" یاد خواهند کرد."

البته با همین توصیف ها علی ربیعی نگفته است که چرا او بی تفاوتی ایرانیان را در قبال مسئلۀ فلسطین تأسف آور می داند، در حالی که خود ایرانیان شاهد هستند که فقر و محرومیت آنان بعضاً به بهای صدها میلیارد دلار سرمایه های ملی برباد رفته ایجاد شده که جمهوری اسلامی ایران طی چهل و چهار سال ستیز با اسرائیل صرف گروه های مختلف فلسطینی و عرب کرده است.