سید هاشم فیروزی

اسرائیل از جنگ ۱۹۵۶(کانال سوئز) که منجر به اشغال مصر توسط قوای سه گانه شد.

تا حمله به سوریه در ۱۹۶۴ بر سر انحراف در مسیر رود اردن توسط سوریها که هیچ یک از کشورهای عرب به کمک آنها نشتافتند.

تا حمله تلافی جویانه به اردن در سال۱۹۶۵ بنا بدلیل تهاجمات سازمان فتح از خاک اردن که اینبار نیز هیچ کشوری از اعراب به کمک اردن نشتافت و پادشاه اردن را اینگونه به سخن واداشت:

«شما(جمال عبدالناصر رهبر جهان عرب)افراد فتح را به کشور من می فرستید ولی در موقع ضرورت به کمک من نمی آیید و حتی از بستن تنگه تیران بر روی کشتی های اسرائیلی هم ابا دارید».

تا حمله همه جانبه و پیش دستانه به مصر و سوریه در سال۱۹۶۷ که منجر به درهم شکستن #توهمات رهبر جهان عرب جمال عبدالناصر شد.

متاسفانه هیچگاه متحمل شکست جدی نشد.بله ریشه عدم مداخله اعراب در جنگ غزه همین ترس منطقی از تکرار واقعیات گذشته است.

آری زندگی عرصه تقابل واقعیات بی رحم با فانتزی ها و تخیلات زیباست.هرگاه واقعیات تاریخی نادیده انگاشته شدند تاریخ میل به تکرار پیدا می کند.و این بخشی از میل به جاودانگی تاریخ است که از هر غفلتی نهایت استفاده را می برد تا خود را دوباره زنده کند.

جمال عبد الناصر بعنوان رهبر جهان عرب از صبح روز ششم جنگ(۱۹۶۷)دریافت که جنگ را باخته است و در نهایت با عقلانیتی دیر هنگام اعلام کرد که این بازی به اتمام رسیده است و از شکست برای خود پیروزی نساخت!
او در حد اعلای ناامیدی از سمت خود #استعفا داد هرچند از قدرت کنار نرفت.او پس از شکست در جنگ شش روزه دیگر آدم سابق نبود.و فردی شکست خورده و خرد شده بشمار می رفت و کمی بعد درگذشت.

از ابتدای تهاجم نابخردانه حماس مشخص بود اتوریته و امنیت نامرئی حاکم بر روابط اسرائیل و منطقه پس از چند دهه بواسطه این نفوذ و تهاجم کور و البته رجزها و فعالیتهای تبلیغی ایران بگونه ای بهم ریخته است که منطقا اسرائیل با غزه کاری خواهد کرد که درس عبرتی شود برای همه آنهایی که در سودای نابودی او هستند!
و بدین جهت با این قربانی بزرگ نظم جدیدی را بر منطقه حاکم خواهد کرد.