طی چند روز گذشته، در رسانه های اجتماعی عکس ها و فیلم هایی از مردان و پسران فلسطینی که توسط ارتش اسرائیل لخت شده، به صف شده و در کامیون ها گرفته شده اند پخش شده است.

اسرائیل ادعا کرده است که این جنگجویان مظنون حماس هستند که در شمال غزه دستگیر کرده اند. این نهاد حتی عکس ها و ویدئویی از یک مرد فلسطینی با لباس زیر منتشر کرده است که از کنار یک ردیف از مردان و پسران برهنه که کارت شناسایی خود را در دست دارند عبور می کند و اسلحه را در کنار جاده قرار می دهد. ارتش اسرائیل این ها را به عنوان "شواهد" این که اینها در واقع "شبه نظامی" هستند ارائه می دهد.

اما نگاهی دقیق تر به این ویدئو نشان می دهد که صحنه سازی بوده است. بی معنی است که سربازان اسرائیلی، پس از کشف یک جنگجوی مسلح، صبر کنند تا همه را لخت کنند و به صف شوند، اماده شوند تا یک ویدیو بگیرند و سپس از طریق بلندگو به ان شخص دستور دهند که اسلحه خود را تسلیم کند و او را "حبیبی" (عزیز من به زبان عربی) صدا بزنند!

گزارش های رسانه ای بعدا نشان داد که ارتش اسرائیل مردان و پسران فلسطینی را پس از جدا کردن آنها از خانواده هایشان در مدارس تحت مدیریت سازمان ملل متحد که به عنوان پناهگاه برای اوارگان در شمال غزه استفاده می شود، به با زور به اسارت گرفته است. برخی از این افراد به عنوان کارمندان سازمان ملل، امدادگران و حداقل یک روزنامه نگار شناسایی شده اند. مردی هم که مجبور به نگه داشتن اسلحه شده بود، یک مغازه دار بود.

در حالی که شیرین کاری ویدئویی با اسلحه ممکن است یکی دیگر از تلاش های ناامید کننده ارتش اسرائیل برای سرپوش گذاشتن بر جنایات خود در برابر مخاطبان غربی باشد، انتشار تصاویر و فیلم هایی که تحقیر مردان و پسران فلسطینی را نشان می دهد، هدف دیگری را دنبال می کند.

هدف آن تضعیف روحیه ی فلسطینیان و در عین حال، تقویت روحیه مردم اسرائیل است. این بازتاب روشنی از ایدئولوژی اشغالگری است، جایی که فلسطینی ها به عنوان مردمی دیده می شوند که یا باید تسلیم شوند و تحت سلطه قرار گیرند و یا بی رحمانه کشته شوند.

سوء استفاده از فلسطینی ها برای «تقویت روحیه اسرائیل»

انتشار این تصاویر و فیلم ها در حالی صورت می گیرد که تعداد فزاینده ای از گزارش ها حاکی از ان است که ارتش اسرائیل به طور سیستماتیک پسران و مردان فلسطینی را از خانواده هایشان در مناطق تحت کنترل خود در غزه جدا می کند و انها را به مکان های ناشناخته می برد.

کسانی که آزاد شده اند شکنجه و ضرب و شتم به دست سربازان اسرائیلی را توصیف کرده اند. سرنوشت بسیاری از آنها ناشناخته است، اما با توجه به مرگ حداقل شش زندانی فلسطینی و گزارش های شکنجه گسترده و سایر بدرفتاری ها، احتمال زیادی وجود دارد که انها نیز با سوء استفاده روبرو شوند.

فیلم ها و تصاویری که در رسانه های اجتماعی پخش می شود به روزنامه نگاران و فعالان کمک کرده است تا برخی از بازداشت شدگان را شناسایی کنند و ادعاهای اسرائیل مبنی بر اینکه اینها جنگجویان حماس هستند را رد کنند.

هانی المادهون، کارمند یک موسسه خیریه مستقر در ایالات متحده که برای UNRWA کمک های مالی جمع اوری می کند، گفته است که برادرش محمود، یک مغازه دار و همچنین برادرزاده ۲۷ ساله اش عبود را در میان بازداشت شدگان دیده است. او به گاردین گفت که پدر و برادرزاده ۱۳ ساله اش عمر نیز بازداشت شده اند.

دیا الکهلوت، خبرنگار العربی الجد (عرب جدید) که او نیز به همراه برادرانش ربوده شد، توسط همکارانش در یکی از ویدئوها شناسایی شد. این رسانه گزارش داد که سربازان اسرائیلی آنها را در خانه هایشان بازداشت کردند و همسران و فرزندانشان را قبل از آتش زدن خانه ها اخراج کردند.

انتشار این تصاویر تحقیرآمیز نقض کنوانسیون ژنو است که «رفتار بی‌رحمانه و شکنجه» و نیز «توهین به کرامت شخصی، به ویژه رفتار تحقیرآمیز وخوار کننده» را ممنوع می کند.

این تصاویر و ویدئوها باعث خشم جهانی و مقایسه اقدامات اسرائیل با برنامه «خود تحویل دهی» آمریکا و شکنجه در سایتهای سیاه، زندان ابوغریب در عراق و بازداشتگاه گوانتانامو و همچنین اقدامات نسل کشی شبه نظامیان صرب در جنگ بوسنی شده است.

حتی برخی از اسرائیلی ها نیز از این رفتار دوری جسته اند. شلومو بروم، سرتیپ بازنشسته اسرائیلی به NPR گفت که این تصاویر نباید به دلیل خصلت تحقیرآمیز خود منتشر می شدند.

پس اگر این تصاویر و فیلم ها بیانگر ارتکاب یک جنایت دیگر از جانب ارتش اسرائیل در غزه هستند چرا آنها را پخش کرد؟

به گفته بروم، هدف از این اقدام، تقویت روحیه در اسرائیل و «راه اندازی یک جنگ روانی علیه حماس» بود.

استقبال از تحقیر اشاعه گر

این تحقیر سیستماتیک در زمینه درگیری اسرائیل و فلسطین چیز جدیدی نیست. همانطور که رمزی بارود، محقق فلسطینی، استدلال کرده است، «تحقیر فلسطینیان سیاست واقعی اسرائیل است». امیره هاس، خبرنگار هاارتص، تحقیر زندانیان فلسطینی در زندان های اسرائیل را «یک تاکتیک معمول» توصیف کرده است.

در حالی که تحقیر روزانه فلسطینی ها شاید توسط بقیه جهان نادیده گرفته شده است، رفتار تحقیر آمیز مردان و پسران فلسطینی در سراسر جهان دیده شده است. تکنولوژی دیجیتال به این اعمال تحقیر آمیز کمک کرده است.

ویدئوهای دیگری که از ۷ اکتبر به صورت ویروسی پخش شده اند نیز سربازان اسرائیلی را نشان می دهد که در خانه های فلسطینی هایی که به انها حمله کرده اند مدفوع می کنند، اسباب بازی ها را در یک مغازه فلسطینی خرد می کنند و می خندند و از بازداشت شدگان فلسطینی سوء استفاده می کنند.

انتشار سوء استفاده از مردان و پسران فلسطینی تحقیر آنها را تقویت می کند. عمل دستگیری با انتشار تصاویری که رفتار تحقیرآمیز را نشان می دهد متفاوت است. با پخش این تصاویر، تحقیر به لحظه یا افرادی که مستقیما درگیر هستند محدود نمی شود. در عوض، آن را تبدیل به یک نمایش عمومی و به طور بالقوه مشاهده شده توسط میلیون ها نفر می کند.

نگرش محقق امریکایی سوزان سونتاگ در مورد نقش عکاسی در عینیت دادن به رنج انسان به ویژه در اینجا موضوعیت پیدا می کند. او خاطرنشان می کند: "عکس ها عینی هستند: آنها یک رویداد یا یک فرد را به چیزی تبدیل می کنند که می تواند به تصرف درآید."

در زمینه این رویدادها، عکس ها قربانیان را هدف قرار می دهند و آنها را به صرف تصویر تقلیل می دهند که می توانند جدا از انسانیت خود به اشتراک گذاشته و مشاهده شوند. این عینیت، قربانیان را از فردیت و کرامت آنها محروم می کند و به نمادهای تحقیر کاهش می دهد.

همچنین به عنوان تلاشی برای غیر انسانی کردن بیشتر فلسطینی ها به "دیگری" تبدیل شده در مقابل مردم اسرائیل و بقیه جهان عمل می کند. این بخشی از کمپین جهانی اسرائیل است که مردم فلسطین را "غیر انسان" معرفی می کند و کشتار جمعی آنها را توجیه می کند.

انتشار این عکس ها و فیلم ها فقط مستندات یک اقدام به تحقیر نیست، این به خودی خود یک عمل تحقیر آمیز است. این تاثیر سوء استفاده ی اولیه را درشت نمایی می کند، لحظه ای از رنج را به یک نمایش عمومی از تحقیر تبدیل می کند؛ در نتیجه، زخم های روانی و عاطفی را که به قربانیان و جامعه فلسطینی ها تحمیل می شود، عمیق تر می کند.

در نهایت، این موضوع تحقیر حماس نیست، بلکه تحقیر همه فلسطینی ها و غیر انسانی کردن آنها در مقابل بزرگترین حد از مخاطبان ممکن است.

دکتر مارک اوون جونز دانشیار مطالعات خاورمیانه و علوم انسانی دیجیتال در دانشگاه حمد بن خلیفه است.

منبع مقاله: سایت الجزیره