وی مدعی شد، «قویاً بر این باورم که جمهوری اسلامی به عنوان کشوری بزرگ با تجربه در جنگ و سرافراز، نه‌تنها می‌تواند بطور مسالمت‌آمیز به بازگرداندن ثبات در این منطقه کمک کند، بلکه می‌تواند بر فرآیند‌های صلح در سایر نقاط جهان و هر جایی که با درگیری مواجه هستیم، تأثیرگذار باشد.»

این وضعیت یعنی هیچ چیز سر جای خود نیست زیرا کمی پیش از این مراسم کیلومترها دورتر از تهران ولادیسلاو کوسینیاک-کامیش وزیر دفاع لهستان هشدار داده بود کشورش باید فوراً برای تهدید جنگ احتمالی با روسیه آماده شود.

وی در مصاحبه‌ای با روزنامه «سوپر اکسپرس» در پاسخ به اینکه آیا شکست نظامی احتمالی روسیه در اوکراین و حمله به سرزمین لهستان را محتمل می‌داند، گفت: «من هر سناریویی را مد نظر دارم و بدترین آنها را هم در نظر می‌گیرم. این وظیفه یک وزیر دفاع در چنین موقعیتی است و ما امروز درگیر آن شده‌ایم.»

سطح بحران آنقدر بالاست که دریاسالار راب بائر رئیس کمیته رؤسای نظامی ناتو نیز هشدار می‌دهد در «خطرناک‌ترین جهان دهه‌های اخیر قرار داریم« و خواستار «تحول رزمی در ناتو» شده است.

در همین ارتباط پتر پاول رئیس جمهوری کشور چک می‌گوید، انتظار دارد در سال ۲۰۲۴ «تحولات قابل توجهی» در تهاجم تمام‌عیار مسکو به اوکراین اتفاق بیفتد که به احتمال زیاد خوشایند کی‌یف نیست. اما شنیدن حرف‌های رئیس جمهور چک به عنوان یک ژنرال بازنشسته، رهبر ارشد ناتو و حامی سرسخت اوکراین می‌تواند برای سربازانی که در جبهه جنگ در مقابل روسیه ایستاده‌اند ناامیدکننده باشد. با وجود این اظهارات اما ژنرال پاول از کسانی است که باید پاسخ دهد کاردار نظامی سفارت چک در کنار فرماندهان سپاه پاسداران و نمایندگان روسیه چه می‌کند؟!

البته ولودیمیر زلینسکی رئیس جمهوری اوکراین و سایر مقامات این کشور نمی‌توانند از همتای خود در جمهوری چک انتقادی داشته باشند زیرا آنوقت باید پاسخ دهند در جایی که بطور رسمی و بر اساس شواهد موجود اعلام می‌کنند جمهوری اسلامی با ارسال پهپادهای مرگبار انتحاری شریک روسیه در کشتار مردم اوکراین هستند چرا کاردار نظامی خودشان سابقه حضور در این مراسم را دارد؟!

حضور افسران دولت‌های عضو ناتو در تهران در کنار سپاهی‌ها به ایران و مردم آن که در داخل با سرکوب گسترده روبرو هستند و از بیرون مدت‌هاست سایه یک جنگ احتمالی را بالای سر خود می‌بینند مربوط است. در شرایطی که چهره‌های برجسته اپوزیسیون به نمایندگی از مردم داخل بارها از کشورهای اروپایی مدافع دموکراسی خواسته‌اند برای افزایش فشار به جمهوری اسلامی سفرای خود را از تهران را فرا بخوانند و دیپلمات‌های جمهوری اسلامی را اخراج کنند آنها حتا در مورد روسیه نیز به عنوان یک کشو متجاوز این اهرم را به کار نگرفتند. این در شرایطی است که در جنگ اوکراین تا کنون بیش از نیم میلیون نفر کشته و زخمی شده‌اند که روسیه عامل مستقیم آن است و رژیم ایران نیز شریک مسکو در این جنگ است!

در چنین فضایی باید از رهبران دولت‌های غربی مدافع دموکراسی پرسید:
آیا این وضعیت بیانگر پشت‌کردن علنی به مردم ایران و اوکراین نیست؟
چرا همچنان دولت‌های اروپایی با قرار گرفتن سپاه پاسداران در فهرست سازمان‌های تروریستی مخالف‌اند؟
همنشینی با نمایندگان رژیم‌های جنگ‌طلب ناشی از سهل‌انگاری است یا منفعت سیاسی؟

این پرسش‌ها در شرایطی مطرح است که بین مقامات اروپا و همچنین در بریتانیا هستند کسانی که مدام به دولت‌های خود در مورد سوء استفاده سپاه پاسداران از بانک‌ها و شرکت‌های مستقر در اروپا برای تأمین مالی تروریسم و توسعه صنایع پهپادی و موشکی گزارش و هشدار می‌دهند. این شرایط بطور مشخص حُسن نیت رهبران غرب در دفاع از حقوق بشر و حقوق ملت‌های آزادیخواه را در برابر حکومت‌های دیکتاتور زیر سؤال می‌برد.