اگر او و نسل روشنفکران دوران و همفکران او را در یک مجموعه مشابه در نظر بگیریم، پرسش اینجاست که چگونه لشگری از آنها در دورانی که شاه و سیاست های لیبرالی و ملی گرایانه حکومت او زمینه ساز رشد و شکوفایی آنها شده بودند، اما بخشی از آنها با توسل به مبارزه مسلحانه خونین روند پیشرفت و اعتبار جهانی کشور ما را با حمایت از ارتجاع اسلامگرایان مشروعه خواه به روزگاه سیاه امروز کشاندند؟

واقعیت این است که امروز مشخص و روشن شده است که «روشنفکران»‌ مخالف شاه به جز معدودی از صاحبنظران حکومتی و متفکران بازمانده از دوران نوسازی ایران در زمان رضا شاه، فاقد توان اندیشه و سواد سیاسی بوده اند و تنها «هنر» آنها مخالفت با شاه و حکومت آن به قول مائو تسه تنگ رهبر انقلاب چین «از درون لوله تفنگ» بوده.

شاه و حکومت او به جای دستگیری و تبیه و زندانی و اختناق علیه این «روشنفکران» ‌می بایست آنها را در ابراز عقاید سست و بیمایه، غیرمنطقی، ضد پیشرفت، بیسوادی محض در مورد تاریخ تحولات تاریخی معاصر میهن خود و وابستگی آنها به قدرتهای خارجی آزاد می گذاشتند تا آنها چهره دروغین ناجیان ملت ایران را به خود نگیرند.

امروز ثابت گشته است که میهن پرست ترین و آگاه ترین روشنفکر ایران پیش از انقلاب منحوس اسلامی، خود محمد رضا شاه بوده است!

***

گفتگوی بهمن مقصودلو با محمد تاج‌دولتی، سردبیر سایت خبری پرژن میرور