هرچند سرکار خانم عبادی می فرمایند که فعال حقوق بشری هستند و اگر با سیاست کار دارند در این چهارچوب است، اما ناچارم خدمت ایشان با نهایت احترام و ادب عرض کنم، کاری که با حضور در جمع کذایی «همبستگی» آن هم به دلیل دعوت خانم مسیح علی نژاد با حضور کسی مثل عبدالله مهتدی انجام دادند و زیر بیانیه زشت و بچه گول زنک جورج تاون امضا گذاشتند نه تنها کاری مطلقا سیاسی و بی ارتباط با حقوق بشر و صلح نوبل بود، بلکه به نوعی عملی فریبکارانه نسبت به مردم ایران بود که اگر این جمع از هم نمی پاشید و مثلا به فعالیت مزورانه ی خود ادامه می داد، ما دوباره با خمینی های دیگری رو به رو می بودیم و در کنار مبارزه با حکومت نکبت اسلامی، مجبور به مبارزه با این جمع کذا نیز می شدیم.
من مایل نیستم خدای نکرده به گونه ای سخن بگویم که به نوعی احترام ام به سرکار خانم عبادیِ «حقوق بشری» خدشه دار شود ولی اگر ایشان خانم عبادی محترم برای من نبودند و یا می گفتند که دستکم در این موضوعِ صد در صد سیاسی، اهل سیاست شده اند آنگاه به همان نحو که با امثال علی نژادها و مهتدی ها برخورد می کنم با ایشان نیز به همان ترتیب سخن می گفتم چرا که این ها بر اساس فاکت ها و اسناد و عملکردشان، کاری که می کنند یا قرار است بکنند، که در واقع پا در جای پا گذاشتن خمینی در سال ۵۷ است و بدتر این که موضوعاتی که وعده می دهند و آینده ای که برای کشور ما در نظر دارند، بی هیچ شک و تردیدی، نسبت به ایران دشمنانه است و باید با آن ها بی هیچ تعارف و مسامحه ای رفتار شود.
این که سرکار خانم عبادی در گفت و گو با جناب آقای همایون می فرمایند ما ۴۵ سال دیگر باید بر سر و کله ی هم بزنیم اگر پشت یک میز ننشینیم و با هم گفت و گو نکنیم و از طرف دیگر می فرمایند که نمی خواهند علت از هم پاشیدن گروه مزبور را بیان کنند چون حاصلی ندارد، به نوعی سیاستمدار شدن ایشان را نشان می دهد چون ما دستکم در زمان حاضر هیچ تعارف و پرده پوشی آن هم در چنین موارد حساس و مربوط به ملت و کشور ایران نباید داشته باشیم که اگر چنین باشد، معنی اش جز رضایت به فریب دادن مردم ایران که در نهایت آن ها حکومت فعلی را باید نابود کنند و به جای آن حکومت جدیدی بر سر کار بیاورند نخواهد بود.
این موضوع مبتذل رفراندوم و سپردن همه چیز در فردای ایران آزاد به صندوق های رای دستکم برای کسانی که وضع بحرانی و پر آشوب جامعه ی ما را می شناسند و می بینند و می دانند که به محض فرو ریختن حکومت حاضر، عده ای حاضر به یراق و دست به اسلحه و آماده به فروختن ایران به بیگانگان و آماده ی تکه پاره کردن کشور، چه بر سر رفراندوم بدون پایه و بدون برنامه خواهد آورد و این افرادی که در این جمع کذایی گرد آمده بودند، یکی از همین الان آماده ی بذل و بخشش ایران به بیگانگان برای یک مشت دلار و دیگری آماده ی تکه پاره کردن کشور عزیز ما می باشند.
البته شاید ۹۹ درصد مردم ایران بخواهند مانند سال ۵۷ دنبال این افراد و جمعی مثل «همبستگی» بیفتند اما امثال من که مار گزیده های آن دوران هستیم و انگشت انتقاد ها و اتهام های جوانان به سمت ما گرفته می شود که شما ها کشور را به چنگال آخوندها انداختید، این بار، تا جایی که در توان مان باشد، فریاد خواهیم زد که نباید گذاشت کشور به دست خمینی های جدیدی که قدرت های غربی می خواهند بر گرده ی کشور سوار کنند بیفتد و امیدوار هستم این مطلب هم نه به عنوان نظر یک جمع بزرگ، یا مردم ایران بلکه به عنوان فریاد یکی از آحاد مردم ایران به گوش سرکار خانم عبادی که باید از حقوق ایران و ایرانی در مقابل حکومت نابکار و ایران بر باد ده ایران و نیز دشمنان ایران که اگر فردا قدرت به دست شان بیفتد کمتر از حکومت فعلی به ایران و ایرانی آسیب نخواهند زد برسد و اگر در این سخنان راستی و حقیقت دیدند، خود را وارد دار و دسته هایی که بی هیچ تردیدی، دشمن ایران هستند و تنها قصدشان از براندازی حکومت فعلی، به قدرت رسیدن خودهاشان است نکنند چرا که جزو اولین کسانی که بعدها دریده خواهند شد، امثال ایشان هستند که با حُسن نیت به این جور جمع ها پیوسته اند و بلافاصله بعد قدرت گیری زرنگ های سیاسی، اولین کسانی که اوت خواهند شد و قطعا مورد تهاجم همین دار و دسته ها قرار خواهند گرفت ایشان و همفکران ایشان هستند.
استفاده امام جماعت از موبایل هنگام نماز
