چه خوب که به دنبال اعتراض خانم صدیقه وسمقی به خامنه‌ای در ارتباط با حجاب اجباری، بالاخره جمعی از زنان اصلاح طلب از جمله خانم طاهره طالقانی هم نسبت به حجاب اجباری و آزار و اذیت و خشونت دستگاه‌های حکومتی به زنان معترض شده‌اند.
البته این زنان اصلاح طلب به خوبی می‌دانند که زنان ایران چهل و پنج سال است که نه تنها از حجاب اجباری که از بسیاری قوانین انسان ستیز حکومت اسلامی در رنج هستند. این زنان اصلاح طلب به خوبی می‌دانند که در پی فاجعه انقلاب اسلامی فقط آزادی پوشش نبود که از زنان ایران گرفته شد، بلکه همه‌ی آزادی‌های حقوق بشری و قوانین پیشرفته‌ای را که در کشور ما برای حمایت از زنان بوجود آمده بود (به طوری که زنان خاورمیانه حسرت فقط بخشی از آن آزادی‌ها را داشنند) از دست دادیم. حقوقی چون سن متمدنانه برای ازدواج، حق حفاظت از کودکان، حق قضاوت، حق طلاقِ، حق سفر، حق تحصیل مساوی، حق انتخاب شغل، حق حقوق مساوی در فضای آموزشی، هنری، و حرفه‌ای، و.. و دهها مورد دیگری که گویی به ناگهان هیولایی از اعماق قرون وسطا سر برآورده و به نام حکومت اسلامی قصد نابودی زنان یک کشور پیشرفته امروزی را دارد.
من دوست دارم به عنوان یک زن که از روز نخست با این انقلاب مخالف بودم، به سهم خود از این زنان اصلاح طلب قدردانی کنم که خوشبختانه پس از چهل و پنج سال، (و زودتر از مردان اصلاح طلب) به هوش آمده و (حداقل در این مورد خاص) به طور علنی معترض حکومت وحشی و افسار گسیخته‌ای شده‌اند که سال‌ها برای ماندگاری‌اش تلاش کرده‌اند.
اما دلم می‌خواهد از آنها بپرسم آیا می‌دانند که بیشتر این زنانی که در کوچه و خیابان درگیر مبارزه‌ای مدنی و بی توقف با این حکومت شده‌اند، خواست اصلی‌شان و خواست اصلی پدران و همسران و پسرانشان نجات از شر کل این حکومت اشغالگر ایران ستبز می‌باشد؟ یا فکر می‌کنند با آرام کردن حکومت در این مورد خاصِ، شاید بتوانند عمر حکومت مورد قبول خودشان را دراز تر کنند؟
امیدوارم این گونه نباشد، و امیدوارم این زنان اصلاح طلب این شعار را که چند سالی ست بر زبان مردمان بسیاری جاری ست جدی بگیرند که: «اصولگرا اصلاح طلب دیگه تمومه ماجرا»؟ و کاش در این مورد هم هوشیاری به خرج دهند و چون زنان برخی کشورهای استعمارزده که در لحظه‌های حساس تاریخی موتور حرکت دهنده همسران و پسرانشان برای بیرون راندن اشغالگران بوده‌اند، آنها نیز برای نجات سرزمین مان از این اسارت هولناک همراه دیگر آزادی خواهان باشند.
و مطمئن باشند در ایران آزاد شده‌ی فردا کسی آنها را مجبور نخواهد کرد که از چه دینی پیروی کنند و چگونه لباسی بپوشند.
شکوه میرزادگی
پسح، زیتون و آتش، امیرساسان شرفی
الا ای اهل بی‌تابی...، ویدا فرهودی
