یكی از مثال‌ها برای نشان دادنِ ذاتِ توتالیتاریسم، اردوگاه‌های مرگ در زمانِ هیتلر است.

هیتلر می‌توانست پولِ نگهداری از این اردوگاه‌ها را خرجِ توسعه‌های جنگی كند، یا از افرادِ داخل اردوگاه كه محكوم به مرگ بودند، استفاده نظامی كند، اما ترجیح می‌داد منابع ملی را فدای تسلیمِ شدن جهان در مقابل ایدئولوژی خود كند!

ازنظر آرنت، محفظه‌های اعدام با گاز «به نفع هیچ‌كس نبود»؛ می‌شد هزینه تاسیس آنها را برای گسترش خطوط راه‌آهن یا سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی دیگر استفاده كرد.

تفاوت حكومت‌های استبدادی محض با توتالیتر اینست که حکومت‌های استبدادی، تمامِ اقدامات خود را در جهت كسبِ قدرت انجام می‌دهند، درحالیكه رژیم توتالیتر، برای بقای "ایدئولوژی مزخرف" خود حاضر است از تمام دارایی‌های شخصی و منافع ملی بگذرد!