فرزانه روستایی - وقتی آدم های نظام تهدید می کنند که روند فعالیت های هسته ای کشور تغییر می کند منطقا باید منتظر یک اتفاق باشیم که می تواند اعلام دستیابی به سلاح هسته ای باشد، یعنی همان بمبی که برای سه دهه مردم ایران را به گروگان خود گرفته و زندگی ایرانیان را برباد داده است.
پس از حمله موشکی سپاه به اسراییل و پاسخ دقیقی که جمهوری اسلامی در وسط بشقاب رادار اس ۳۰۰ از اسراییل دریافت کرد هر گونه فعل و انفعال بین دو کشور بسیار حساس شده و دو سیستم درگیر تجربه خطرناکی هستند. اگر تخاصم جناح های حاکم و مسابقه درز پیدا کردن فسادهای مالی مافیای حاکم را نیز به مسائل امروز بیفزاییم کار از این هم مشکل تر می شود.
ماجرای بمب اتمی جمهوری اسلامی به ماجرای مرغ و هویج آن کشیش می ماند. آن کشیشی که از خوردن مرغ منع شده بود ولی یک مرغ پخته را با این توجیه شرعی خورد که مرغ نیز برای خودش نوعی هویج است. همان هویجی که بر اساس برخی اصول فقهی اگر برایش دانه بپاشی قدقد می کند و اگر دست بر سر و روی آن بکشی تخم هم می گذارد دو زرده.
با وجود تنشی که با اسراییل موجود است اکنون این ما هستیم و این سه احتمالات هسته ای برای آینده کشور:
１- جمهوری اسلامی به احتمال زیاد همه مراحل ساخت بمب را انجام داده است. در درجه اول به این علت که محدودیت بودجه نداشته است و در درجه دوم به این دلیل که روندهای حساس مانند شلیک تونرونی و آزمایش چاشنی و تهیه اورانیوم فلزی همه باید در کره شمالی انجام و نهایی شده باشد. پیونگ یانگ به این دلیل انتخاب شده است که جاسوسان و سرداران سپاهی که با اسراییل سر و سری دارند کمتر در جریان پروژه قرار داشته باشند.
２- موضوع خروج از ان پی تی نباید معضل بزرگی برای آقایان باشد چرا که فتوای ولی فقیه به عنوان آچار فرانسه می تواند باطل السحر همه معادلات باشد.
３- اگر جمهوری اسلامی در شرایط دشواری قرار بگیرد که دیگر نتواند داشتن بمب را انکار کند یا احیانا تحت شرایطی مجبور شود دستیابی به سلاح هسته ای را اعلام کند در آن صورت احتمالا همان رفتار مرتبط با حمله به پایگاه الاسد و حمله موشکی به اسراییل را تکرار خواهد کرد. یعنی جمهوری اسلامی بعد از آشکار شدن اینکه مسلح به سلاح هسته ای است با ارسال نمایندگانی یا پیام های آرام کننده سعی خواهد کرد اسراییل و آمریکا را قانع کند که این سلاح هسته ای فقط نقش بازدارندگی دارد خطرناک نیست و برای استفاده در ضربه اول ساخته نشده است.
بی شک کارکرد بین المللی قسم حضرت عباس دقیقا از همین مرحله آشکار می شود. آنان که پشت فرمان پروژه هسته ای نظام نشسته اند به احتمال زیاد نمی دانند که داشتن سلاح هسته ای به صورت اتوماتیک همه معادلات امنیتی و نظامی منطقه و کشورهای همسایه را اساسا زیر و رو می کند. سلاح هسته ای را نه می توان پنهان کرد و نه می توان قسم حضرت عباس خورد که بمب های ما بی خطر است.
سلاح هسته ای برای کشور فقیری مانند پاکستان به این دلیل خطرناکتر از هند است که بنیادگرایی اسلامی و القاعده و طالبان نفوذهای خطرناکی در ساختار قدرت سیاسی در پاکستان داشته اند و دارند. خطر اینکه دولت طالبان در پاکستان به قدرت برسد را نمی توان از معادلات این کشور حذف کرد. به همان ترتیب، حضور خطرناکترین جناح های اسلامی مافیایی افراطی را در ساختار قدرت در ایران را نیز نمی توان انکار کرد. هیچکس نمی داند چه کسی در ایران آخرین تصمیم را در ارتباط با یک بحران هسته ای احتمالی اتخاذ می کند. حتی علی خامنه ای که برجام را هدایت کرد در پایان نقش خود را انکار کرد.
دفتر رهبر، وزارت دفاع، شورای امنیت ملی، مجلس و انصار حزب الله، رختخواب کش ها و لات ها، قمه کش ها و فواحش مو بلوند آرایش کرده با عکس قاسم سلیمانی در دست پای صندوق آرا هر کدام یک قطعه از پازل حاکمیت و قدرت سیاسی در ایران هستند. همان ها که به سفارت انگلیس و عربستان سعودی حمله و در مقابل مجلس تحصن کردند که چرا لایحه حجاب را نهایی نمی کنید قطعه ای از واقعیت سیاسی امروز ایران هستند که اگر لازم شد در قضیه هسته ای نیز به خیابان می آیند.
راستی، کنترل سلاح های هسته ای احتمالی ایران دست چه کسی خواهد بود؟!
حاکمیتی که فقط و فقط یک سردار همدانی داشته باشد هم برای مردم خودش خطرناک است و هم برای مسلمانان منطقه. این سردار سپاه که در سوریه کشته شد این سازماندهی را داشت که با سه سوت همه قمه کش ها و سارقان مسلح و سر پل های مواد مخدر را برای قرق کردن خیابان های تهران بسیج کند.
با وجود فراوان سردار همدانی ها در لایه های سپاه و بسیج و مجلس میتوان به صراحت گفت که دستیابی جمهوری اسلامی به سلاح هسته ای در ایران هم علیه امنیت اجتماعی مردم ایران است و هم علیه امنیت ملی کشور. با قسم حضرت عباس می توان گرانی و فساد و اغتشاش ۴۵ ساله حاکم بر کشور را به گردن دشمن انداخت، اما نمی توان جامعه جهانی را قانع کرد که سردارهای سپاه آدم های خطرناکی نیستند و سلاح های هسته ایران صلح آمیز است، به دست حزب الله لبنان نمی رسد یا سرداران سپاه پکیج های آمالده بمب را دربازارهای سیاه قبرس و مالزی و کاراکاس نخواهند فروخت!
***
آنچه زیباکلام نگفت!
دوران ظلمت و تباهی جمهوری اسلامی
