سال ۱۳۷۶ با پیروزی خاتمی، گروهی که اصلاح طلب نامیده می شد با یک توهم عظیم خود را در مقابل حاکمیت تندرو و اصلاح ناپذیر برنده ی میدان سیاست در ایران دید، و بعد از آن تا دوره ی انتخابات ۸۸ و مطرح شدن میرحسین موسوی به عنوان منجی ایران و جمهوری اسلامی، تا توانست با بهره گیری از دستگیری اعضا و شکنجه و آزار افرادش خود را مطرح کرد و از عرصه ی اندیشه و فرهنگ تا سیاست و حکومت داری در میدانی که حاکمان آدمخوار در اختیارش گذاشته بود تاخت و تاز کرد ولی بعد از انتخابات ۸۸ و سرکوب مردمی که به امید تغییر به موسوی رای داده بودند، فتیله ی اصلاح طلبان پایین کشیده شد اما این تصور همچنان در میان آنان باقی ماند که مردم به این «کلمه» و به این «دار و دسته» علاقه داشته اند و علت رشد آن ها در جامعه ی جوان ایران، خاصیت اصطلاح طلبانه ی آن ها بوده است غافل از این که مردم نه ارزش خاصی برای این گروه و نه برای کلمه ی «اصلاح طلب» قائل هستند و اگر نظر لطفی به این گروه دارند به خاطر مقابله ی درون حکومتی آن ها با طرف تندروست که این هم نه به خاطر جمع فسیل گون و گاه متعفن آن ها بلکه از اشخاصی که زمانی «عدد» در حاکمیت به شمار می آمده اند می باشد که آن ها هم در بزنگاه تاریخ و اثر گذاری یا دچار کمردرد شدند و به دماوند پناه بردند یا در بدسابقه ترین انواع شان مثل موسوی و کروبی، روانه ی حصر خانگی شدند و با اندیشه «دوران طلایی امام» به خاطرات خوب دوران ۸۸ و اعتنای مردم به آن ها دلخوش ماندند.
زمانی که اصلاح طلبان خواستند محمدرضا عارف بی خاصیت را «لانسه» کنند، متوجه این واقعیت شدند که دوران بازی آن ها به سر آمده و چیزی به نام اصلاح طلبی در فضای سیاسی ایران و میان مردم آگاه، جز لنگه کفش کهنه ی پاره پاره و و لگدمال شده ای بیش نیست و آن ها هم که در عرصه ی اندیشه به اسم اصلاح طلبی مشهور بودند نهایت تخمی که گذاشتند، تخم های شکسته و معیوبی شبیه به «محمد قوچانی» در عرصه ی سیاست نویسی و «احمد زیدآبادی» در عرصه ی تحلیل سیاسی در داخل ایران و «عبدالکریم سروش» در عرصه تئوری دینی و امثال «علی افشاری» در عرصه ی تبلیغ نصفه نیمه ی حاکمیت اسلامی در خارج از ایران هستند.
اکنون با پیش آمدن انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری نوبت به پدیده ی جدید اصلاح طلبان به نام مسعود پزشکیان رسیده که اصلاح طلبان به خیال گذشته های خوب و دهه ی هفتاد و تکرار واقعه ی ۸۸ او را مطرح کرده اند غافل از این که مردم مدت هاست که امیدشان را از اصلاح طلبان و نیمچه اصلاح طلبان بعد از خاتمی و موسوی و روحانی قطع کرده اند که وقتی آن «بزرگان» هیچ غلطی نتوانستند بکنند، از این جوجه اصلاح طلب پر کز داده شده چه معجزی می تواند بر بیاید که بخواهند او را رییس جمهور کنند!
فرمول داغ کردن انتخابات ریاست جمهوری تعیین شد؟
جنگ قدرت در انتخابات ریاست جمهوری
