احمد وحدت خواه - ویژه خبرنامه گویا
هفته گذشته سخنرانی محمد جلالی چیمه (م.سحر) شاعر آزادیخواه در گردهمایی کانون ایران در لندن در مورد «همسویی زبان و خواسته های شاعران دوران مشروطه با روزگار کنونی میهن ما»، همزمان شد با انتشار هزاران قطعه از عکس‌های آلبوم‌خانۀ کاخ گلستان از دوره سلطنت قاجار در شبکه‌های اجتماعی. عکسهایی دهشتناک از نمایش ژرفای عقب ماندگی ملتی فرو افتاده از عظمت باستان خود به ذلت و درماندگی.
به گفته رادیو فردا، منتشرکننده این عکسها هنوز ناشناس مانده، اما در پیامش ضمن تقبیح کار کسانی که اسناد مهم تاریخی را «حبس» می‌کنند، نوشته است این عکسها را برای علاقه‌مندان هنر و فرهنگ ایران منتشر می‌کند.
به این «منتشرکننده» ناشناس و گرامی ضمن سپاسگزاری از عمل مهمی که انجام داده باید گفت او در واقع خدمت بزرگی به درک تاریخ معاصر کشور ما و آینده آن کرده است.
شعر دوران مشروطه گسستی انقلابی در زبان ادبیات ایران از چندین قرن غلبه شعر سبک هندی با فضای عرفانی و نامفهوم برای شهروند عادی، و بازگشت به سبک کلاسیک و بیان احساسات و آرزوهای انسان ایرانی در مواجهه با عصر تمدن نوین بشری بوده.
چنین است که برای نخستین بار در شعر شاعران برجسته آن دوره، مانند ملک الشعرای بهار، ایرج میرزا، فرخی یزدی، پروین اعتصامی وو....، ما برای نخستین بار با واژه های نوینی مانند آزادی، ملت، عدالت، حقوق، قانون و برابری میان زن و مرد روبرو می شویم.
در کتابی در مورد اوضاع اجتماعی ایران در اواخر سلسله قاجار به نام (TheSubjects of the Shah) که نزدیک به یک قرن پیش در لندن منتشر شده، نام تاریخی میهن ما PERSIA، از دید نویسنده آن با مخففی از حرف P برای Poverty یعنی فقر، حرفEبرایErrorیعنی جهل - حرف R برای Ruinsیعنی مخروبه -حرفSبرای Sadnessیعنی غم و افسردگی -حرف Iبرای Ignoranceیعنی نادانی و حرف Aبرای Apathyیعنی سستی، برابر آمده است.
نویسنده کتاب کشیش چارلز هاروی استایلمان که به عنوان یک مبلغ مذهبی و برای انجام خدمات خیریه درمانی به ایران رفته بوده با دیدن اوضاع واقعی و رقت بار زندگی ایرانیان در آن روزگار، بزرگترین مصائب اجتماعی مردم ما را خرافات مذهبی، اعتياد گسترده به تریاک، بیسوادی، عدم وجود دستگاه اداری و قضایی و نظمیه، اسارت زنان در چنگال بردگی مردان، درویش مسلکی و گدایی در سر هر کوی و برزن، و وجود راهزنان و قداره بندان در گوشه و کنار مملکت بیان می کند.
انقلابیون دوران مشروطه، از سیاستمدار و منورالفکر گرفته تا شاعر میهنی، همراه با رضا شاه بزرگ، ایران ۱۰۰ سال پیش ما را با چنین مردمانی یک جا تحویل گرفتند. نبرد آنها نه تنها علیه سلسله منحط قاجار، بلکه همدست شاهان فاسد آنها یعنی آخوندهای مشروعه خواه از قماش شیخ فضل الله و وارث برحق او روح الله خمینی بود.
انتظار اینکه رضا شاه یا هر رهبر ملی دیگر در آن زمان و با آن شرایط جنگی و قحطی زده کشور و زندگی رقت بار مردم آن، اولویت حکومت خود را گسترش دموکراسی در ایران بکند، تنها زاییده مالیخولیای فکری انقلابیون ورشکسته ای است که خودشان نيم قرن بعد و با بهره گیری از نعمات خدمات رضا شاه و پسرش، در بهمن ۵۷ مستبدترین و ارتجاعی ترین قشر اجتماعی را در کشور ما به قدرت رساندند.
به گفته دکتر ماشا الله آجودانی در کتاب مشروطه ایرانی، فرزند واقعی آن انقلاب با برآورده ساختن آرزوهای نسل آن دوران برای ساختن ایرانی نوین رضا شاه بود.
امروز با گذشت بیش از یک قرن ونیم از واقعه عظیم و تاریخی انقلاب مشروطه آرمانهای پیشروان آن هنوز برای آینده کشور ما در گذار از رژیم جمهوری اسلامی دارای مفهوم هستند و پیگیری آنها راهشگای آزادی و سربلندی میهن ماست. و چنین باد!
*****
دلقکی به نام مسعود پزشکیان
گذراندن نام مسعود پزشکیان از صافی شوران نگهبان برای حضور در «انتخابات»ریاست جمهوری دو هدف، یا بهتر گفته باشیم دو توطئه برنامه ریزی شده رژیم برای گرم کردن تنور آن را دنبال می کند.
از یکسو او می تواند با تکیه بر رای اصلاح طلبان وامانده که بر هر ریسمانی برای عرض ارادت به رژیم و حضور در صحنه سیاسی کشور چنگ می زنند تعداد آرای شرکت کننده را افزایش و به رژیم نوعی مشروعیت کاذب بدهند.
و از سوی دیگر رژیم با دستکاری نهایی در تعداد آرای مورد حمایت کاندیدای خودش یک ذلت سیاسی دیگر را هم بر آندسته از ابلهان سیاسی که هنوز در این ساختار استبدادی به دنبال تغییر هستند وارد کند.
بریدن سر مجسمه پادشاه بریتانیا در سالروز تولد او
