اکبر گنجی - ویژه خبرنامه گویا
🔸 ادعا این است: پزشکیان از نظر افکار و گفتار و رفتار در دهه ۱۳۶۰ مانده است. بنابراین افکار و گفتار و رفتار (از جمله کاپشن بر تن کردن او را نقد نکنید، بگذارید هر طور دوست دارد لباس بپوشد و حرف بزند، مهم این است که کشور را از بحران های سیاسی و اقتصادی عبور دهد. به سبک زندگی او احترام بگذارید.
🔸برخی این ادعا را پیش تر برده و می گویند اگر قرار بود پزشکیان تابع ۳۱ میلیون رأی دهنده باشد، ازدواج می کرد و لباس پوشیدن و صحبت کردنش را تابع همسرش می کرد. برخی هم نوشته اند که کاپشن پوشیدن بسیار خوب است، همسر من هم یک کاپشن دو رویه دارد و خودش یک رویه اش را می پوشید و هرگاه استفاده نمی کند من هم رویه دیگرش را می پوشم. برخی هم ادعا کرده اند که اگر پزشکیان همسر داشت، همسرش لباس های بهتری به او می پوشاند و او همچنین به گونه ی بهتری سخن می گفت.
🔸 برخی این ادعا را مطرح کرده اند که پزشکیان در دهه شصت مانده و هر کس در دهه شصت مانده باشد عقب مانده است و نمی فهمد که دهه شصت، دهه سیاهی بود که بدترین بلاهای جبران ناپذیر را بر سر ایران و ایرانیان آورد. در مورد این مدعیات چه می توان گفت؟
🔹اول- حوزه خصوصی مقامات سیاسی بسیار ناچیز است: شهروندان حق دارند هر لباسی که دوست دارند بپوشند و هیچ کس- از جمله نظام سیاسی- نمی تواند هیچ نوع لباسی را به آنها تحمیل کند. این حوزه باید مصون از دخالت دیگران باشد. اما مقامات سیاسی بلندپایه، باید شأن جایگاهشان را رعایت کنند. لباس پوشیدن رهبران سیاسی، تابع همسرشان نیست. به عنوان مثال، نهاد ریاست جمهوری مسئول تشریفات دارد که لباس های خاص این مقام را تهیه کرده و به روسای جمهور برای دیدارهای رسمی می پوشاند. لباس های مجری های زن شبکه های تلویزیونی آمریکا را خودشان یا همسرانشان یا مدیران شبکه تعیین نمی کنند، معروف ترین مدهای لباس آنها را بر تن آنان می کنند و در پایان برنامه از تن شان در می آورند تا لباس کمپانی شان را تبلیغ کنند و بفروش برسانند. پس حتی مجریان در این مورد فاقد اختیار هستند. میزان پیدا بودن بدن زنان مجری تابع خواست کمپانی هاست.
🔹دوم- لباس و راه رفتن: نهاد ریاست جمهوری مقتضیاتی دارد که رئیس جمهور باید رعایت کند. اگر ادعا شود که این تشریفات و این نوع لباس پوشیدن غربی است و ما نباید از آنها تقلید کنیم، در پاسخ باید گفت که فقط لباس ما غربی نیست(بگذریم که کاپشن و شلوار و کفش هم که بر پا می کنیم غربی است)، تفکیک قوا، ریاست جمهوری، انتخابات، قانون اساسی، و...همه غربی اند. پس چرا پزشکیان پنج بار نامزد مجلس شد و در انتخابات رای آورد که غربی بود. چرا نامزد ریاست جمهوری شد و رای آورد؟ اگر در این موارد مهمتر غربی است، در مقتضای آن هم باید غربی باشد که همه هستیم (مگر همه ما از کت شلوار استفاده نمی کنیم؟).
قرار نیست اگر غربیان با مغز و ذهن شان فکر می کنند و با پاهایشان راه می روند، ما با پاهایمان فکر کنیم و با سرمان راه برویم تا غربی نشویم.
نکته جالب توجه این که پزشکیان ده ها بار گفته است چرا ما در ورزش از بهترین مربیان خارجی غربی استفاده می کنیم، اما در اقتصاد نه؟ او در امر به این مهمی که از سوی ناقدانش با استقلال وطن منافات دارد، توصیه می کند که اقتصاددان های بزرگ غربی را بیاوریم و از آنها در سطح مدیریت؟؟؟ یا مشورت؟؟؟ استفاده کنیم. اما خودش حاضر نیست در مورد لباس پوشیدن و سخن گفتن به نظر کارشناسان غربی گوش بسپارد که لباس ریاست جمهوری، لباس خاصی است. نه کاپشن برتن کردن و داش مشتی راه رفتن.
🔹سوم- کم سخن گفتن: چرا پزشکیان این همه سخنرانی می کند و حرف می زند؟ چه ضرورتی دارد حرف های تکراری را هر روز تکرار کند؟ مگر او روضه خوان است؟ و اگر روضه خوان است، مگر دهه اول محرم است؟ به قول مرحوم مطهری روضه خوانها هزاران دروغ می سازند و در روضه امام حسین تکرار می کنند، بعد که دیگر خودشان هم می فهمند که از اینجا به بعد این دروغ را نمی توان به امام حسین و اهل بیت و یارانش نسبت دارد، می گویند: «جا داشت حضرت بگوید». مطهری می افزاید یک بار که یک روحانی این را در روز عاشورا گفت، یکی از عوام بلند شد و گفت: «ای آخوند پدرسوخته! اگر جا داشت که حضرت خودش می گفت. چرا دروغ در دهان معصوم می گذاری». پزشکیان باید سخنرانی را به حداقل ممکن کاهش دهد و جز در موارد ضروری سخن نگوید.
🔹چهارم- مصاحبه: خداوند پدر و مادرش را بیامرزد که جلوی مصاحبه داخلی و خارجی پزشکیان را تاکنون گرفته است. روسای جمهور در ابتدای مصاحبه عمومی متن مکتوبی را می خوانند و سپس به پرسش ها پاسخ می گویند. آیا پزشکیان آماده ی مصاحبه خارجی است؟ آری؛ اگر بخواهد احمدی نژادی سخن بگوید و آبروی کشور را بیش از پیش ببرد. نه؛ اگر بخواهد مانند محمد خاتمی برای کشور آبرو خری کند. هر موضع گیری او در مصاحبه خارجی مواضع ایران به شمار خواهد رفت. خبرنگاران خارجی هم محدودیت های خبرنگاران داخلی را نداشته و پرسش های سخت می پرسند که پاسخ دادن به آنها ساده نخواهد بود.
پزشکیان قطعاً باید مصاحبه کند و با خبرنگاران روابط خوبی داشته باشد. اما خبرنگاران خارجی اینک می خواهند بدانند چه چیزی در دوران جدید تغییر خواهد کرد؟ اگر هیچ چیز، پس آن همه سر و صدا برای چه بود؟ اگر هم پزشکیان از تغییرات بگوید، هر تغییری (بی حجابی زنان، لغو کامل فیلترینگ، آزادی زندانیان سیاسی و رفع حصر، عدم اخراج اساتید و دانشجویان دگراندیش از دانشگاهها، مذاکره مستقیم با کاملا هریس یا [به خصوص] دونالد ترامپ [که برخلاف دموکراتهای دو دل خواهان مذاکره سریع و مستقیم و توافق با ایران ظرف یک هفته است]، پیوستن به «اف ای تی اف»، سیاست خاورمیانه ای ایران و محور مقاومت، نزدیک بودن نابودی اسرائیل از طریق مقاومت و فروپاشی داخلی ؟؟، نفی هولوکاست؟؟، شرکت یا عدم شرکت در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر؟ و....) با مواضع و سیاستهای آیت الله خامنه ای تعارض پیدا خواهد کرد.
🔹پنجم ـ مبهم سخن گفتن: پزشکیان هم مانند هر انسانی جملات نامفهوم دارد، اشتباه می کند و در نقل آیات و روایات هم ممکن است خطا کند. اشتباه کردن مهم نیست، اما چون در این مقام قرار گرفته، خطاهایش برجسته خواهد شد. اصلاح طلبان و اعتدالیون که پدر ابراهیم رئیسی را در آوردند و می گفتند شش کلاسی چنین و چنان می گوید، حالا باید انتظار عکس العمل داشته باشند و این کار مدتی است شروع شده است. متن مکتوب تا حد بالایی این گونه اشتباهات را کاهش می دهد. با اینکه ترامپ و بایدن تصاویر بزرگ را می بینند و سخنرانی می کنند، با این همه اشتباهات بسیار بزرگی مرتکب شده اند. پزشکیان ۷۰ ساله فقط هشت سال کوچکتر از ترامپ ۷۸ ساله است. وقتی دوباره مانند «بر دهان تحریمیون کوبیدن» اشتباه کرد یا جمله اش را تحریف کردند، هر چه توضیح دهد فایده ای ندارد و آنها کارشان را انجام داده اند. او در مرقد آیت الله خمینی وقتی چند سطری از متن مکتوب قرائت کرد ، خسته شد و گفت بگذارید خودم حرف بزنم. نتیجه چه بود؟ سخنان تکراری همراه با اشتباه.
🔹 ششم- هزینه ی ملی: هزینه های اشتباه های کلامی رئیس جمهور را فقط پزشکیان پرداخت نمی کند، ایران و ایرانیان پرداخت خواهند کرد. حتی براندازان و دشمنان خونی جمهوری اسلامی که به دنبال سرنگونی نظام هستند. چون وقتی از یک خارجی از آنها بپرسد کجایی هستید و بگویند ایرانی، با خنده می گویندهمانجایی که رئیس جمهورش احمدی نژاد دیوانه بود؟ احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا گفت ما اصلاً در ایران یک همجنس گرا هم نداریم و همه ایران را مسخره کردند. احمدی نژاد می گفت آنقدر قطعنامه صادر کنید تا قطعنامه دونتون پاره شود و غیره و غیره و غیره.
🔹هفتم- دروغگویی: پزشکیان صدها بار وعده داد و قسم شرف خورد که دروغ نخواهم گفت. این وعده اشتباه بود و من در آن موقع هم می خواستم بنویسم و با خود گفتم باز دوستان می گویند داری تضعیف می کنی و گل به ما می زنی و لذا ننوشتم.
دروغگویی رکن رکین سیاست است. منتهی دروغگویی در نظام های غیر دموکراتیک بیشتر از نظام های دموکراتیک است. دونالد ترامپ در چهار سال ریاست جمهوری بیش از ۳۰ هزار دروغ گفت(براساس دروغ سنجی روزنامه واشنگتن پست). مگر می شود پزشکیان در مقام ریاست جمهوری دروغ نگوید؟ وقتی دولت دموکراتیک ترور می کند و می گوید کار ما نبود، وقتی جمهوری اسلامی ترور کند هم از پزشکیان سوال خواهند کرد و او باید بگوید کار ما نبود. آیا یادتان رفته از جواد ظریف به عنوان وزیر خارجه پرسیدند و ظریف گفت ما انتخاب کردیم که این گونه زندگی کنیم. همه به ظریف تاختند. ولی منظور ظریف نه انتخاب مردم بود و نه انتخاب خودش. منظورش این بود که نظام و در واقع خامنه ای چنین تصمیم گرفته است. ولی مگر وزیرخارجه می تواند علیه تصمیم رهبری نظام سخن بگوید؟ هر وزیرخارجه ای باید از کلیه تصمیم های نظام سیاسی اش دفاع کند.
اگر خامنه ای تصمیمی گرفت که پزشکیان آن را صد در صد غلط بداند، آیا نباید از آن تصمیم در سطح جهانی دفاع کند؟ شلیک موشک به هواپیمای اوکراینی از سوی سپاه را حسن روحانی و دولت اش تا چند روز اطلاع نداشتند. اما وقتی که فهمیدند، مجبور بودند آن را توجیه و ماست مالی کنند. صدها مثال از نظام های دموکراتیک و غیر دموکراتیک می توان آورد که نشان می دهد که دروغگویی بخش مهم سیاست است. به دستور شاه گروه بیژن جزنی را تیرباران کردند و به دروغ گفتند در حال فرار کشته شدند. شاه در کردستان عراق برای حمایت از کُردها وارد جنگ با عراق شده بود و آن را انکار می کرد. فقط وقتی با صدام حسین به توافق ۱۹۷۵ رسید، پشت کُردها را خالی کرد به جنگ پایان داد. شاه به یاسر عرفات یک ملیون دلار برای مبارزه سازمان آزادیبخش فلسطین با اسرائیل داد و وجود هرگونه ارتباطی با عرفات را انکار می کرد.
به دستور آیت الله خمینی چند هزار زندانی سیاسی و عقیدتی را در تابستان ۱۳۶۷ قتل عام کردند و جنازه هایشان را مخفیانه دفن کردند و همه درباره ی آن دروغگویی کردند. فقط و فقط آیت الله منتظری در برابر آن جنایت بزرگ ایستاد.
رسانه های آمریکا به صراحت نوشته اند که همه روسای جمهور آمریکا دروغ گفته اند، اما ترامپ با بیش از ۳۰ هزار دروغ، یک «دروغگوی بالفطره» است.
پزشکیان هم به مقتضای سیاست باید دروغ بگوید و خواهد گفت.
🔸 هشتم- سیاست مدرن و دهه شصت: دهه شصت که محصول انقلاب مدرن ۱۳۵۷ بود (انقلاب یک پدیده مدرن است و انقلاب غیر مدرن نداریم. بنیادگرایی دینی و غیردینی هم یک پدیده مدرن است. بدین ترتیب، بنیادگرایی مسلط بر آن انقلاب، آن را غیر مدرن نمی سازد)، مانند خود انقلاب ۵۷ پدیده ای پارادوکسیکال بود. دهه شصت با ایدئولوژی اسلامی (ایدئولوژیک کردن دین نیز پددیده ای مدرن است و مدرن به معنای خوب نیست) به مقابله ی دیگر ایدئولوژی های مدرن(ناسیونالیسم، مارکسیسم، سوسیالیسم، لیبرالیسم، نئولیرالیسم، و...) رفت و در عین حال فضای دهه شصت به شدت چپ زده ی جهان سومی بود. اینک مدتهاست که حقوق بشر، دموکراسی، برابری، کثرتگرایی، فمنیسم، و...برای ایرانیان جدی شده و گفتمان امروز ایران زمین، گفتمان دهه شصت نیست. این تغییرات باید خودشان را به گفتار و رفتار رهبران جمهوری اسلامی هم تحمیل کنند تا آنها به تک تک ایرانیان- مستقل از قومیت و جنسیت و مذهب و طبقه- به چشم «شهروندان آزاد و برابر» بنگرند.
جامعه ایران به شدت از همه جهات(بخصوص تحصیلات و کاهش شدید بی سوادی و استفاده همگان از آیفون و ارتباط جهانی) تغییر کرده و بزرگ شده است. لباس دهه شصت در قد و اندازه کودک آن دهه دوخته شده بود. اینک آن کودک بزرگ شده و به یک فرد تنومند تبدیل شده که کوشش برای پوشاندن آن لباس بر تن اش، موجب پارگی تمام آن لباس خواهد شد. آیا پزشکیان می تواند رئیس جمهور چنین جامعه ای شود؟
