نمی دانم دو سال یا کمی بیشتر و کمتر است که در باره ی اکبر گنجی چیزی نمی نویسم. مطلبی که تاثیر ندارد بهتر است نوشته نشود. بعضی چیزها را باید به دست زمان سپرد، شاید زمان آن را درست کند شاید هم نکند. من واقعا و قلبا دل ام برای موقعیت و جایگاه سیاسی اکبر گنجی می سوخت و چیزهایی که مستقیما به او یا به شکل مطلب می نوشتم فقط برای آگاه کردن او به اهمیت این جایگاه و پرهیز دادن اش از کارهایی که این جایگاه را خدشه دار می کرد بود.

گنجی متاسفانه در سراشیبی سقوط،،، بسیار سرعت گرفت و از یک مبارز علیه جمهوری نکبت، تبدیل به یک مبارز علیه اسراییل و ترامپ و پادشاه فقید شد. هر کس هم در دوره ی حاضر علیه اسراییل و ترامپ و پادشاهی که دیگر در جهان نیست ولی یاد و خاطره ی خدماتی که به ایران کرد هنوز هست و هر روز هم پر رنگ تر می شود مبارزه کند با یک جمع و تفریق ساده می توان نتیجه گرفت که به نفع جمهوری نکبت اسلامی و تروریسم جهانی کار می کند.

از زمانی که گنجی با طرح عالیجناب سرخپوش و عالیجناب خاکستری در روزنامه های اصطلاح طلب درگیری اش را با نظام اسلامی آغاز کرد تا مرحله ی زندان افتادن اش، تا غوغایی که در دادگاه بر پا کرد، تا اعتصاب غذای اش، و بعد مرحله ورودش به امریکا و جمع شدن عده ای روشنفکر اسم و رسم دار بین المللی در حول و دور او تا مبارزه برای روی کار نیامدن رییسی، تا شروع به نوشتن مطالب مبتذل و جنسی تحت عنوان خاطرات علم علیه پادشاه فقید ایران و ملکه، تا نوشتن مطالبی ضد انسانی، علیه اسراییل و به نفع آدمکشان و آدمخوران فلسطینی، تا نوشتن مطالبی سخیف علیه ترامپ و هواداران او، تا همین امروز که مطلبی منتشر کرده است که نمی دانم از کدام امریکایی ست که با آلت جنسی مردان مثلا علیه ترامپ اقدام کرده است شاهد این سقوط لحظه به لحظه و شتاب گیرنده بوده ایم.