اینبار هم، مانند چندی پیش، تحولات احتمالی داخل کشور همراه با تحولات خارج کشور میباشد. "تاریکخانه مخفی" با یاری یمن و حزب الله، با حمله به اسرائیل (همزمان با ورود پزشکیان به صحنه) اسرائیل را وادار به عکس العمل نمود. چنانچه تصور در راه بودن تحولات مثبت (هر چه قدر هم ناچیز) صحت داشته باشد، همانطور که وقایع منفی خارج کشور برای نتیجه گیری در درونمرز بود، شاید هم اینبار تحولی در جهت عکس در حال شکل گیریست که اینبار هم تحول در خارج ، منتها در جهت مثبت، برای نتیجه گیری در داخل میباشد.

تا همین دیروز شعار سردمداران رژیم نشان از آن داشت که اقدام تلافی جویانه در مقابل اسرائیل انعطاف پذیر نیست. ناگهان اعلام میشود که در صورت آتش بس در غزه ایران از اقدام تلافی جویانه بر علیه اسرائیل خودداری خواهد نمود.

همانطور که قبلا هم نوشتیم بعید نیست که ترور هنیه در تهران پیش درآمد پیچش هائی در سیاست خارجی و داخلی کشورمان از سوی رژیم حاکم بر ایران گردد. به هر حال سردمداران نشسته در "تاریکخانه وحشت" آنتن هائی نیز در درون جامعه دارند که آنها را از ظلم و فقر غیر قابل تحمل در جامعه آگاه میکنند و به همین دلیل هم نوشتیم سر آشپز اصلی شاید تصمیم بر رفع شوری این آش گرفته باشد. منتها چون ذاتا و فطرتا اینکاره نیست ناشیانه سفت و شل میکند.

به هر حال منتظریم تا ببینیم سکه ای که به هوا پرتاب شده با کدام سو به روی زمین می افتد. ولی آنچه که در حال حاضر مهم، و در عین حال، آشکار است پزشکیان هر چه هم که فضائی برای مانور داشته باشد، سردمداران "تاریکخانه" قسمی سفت و محکم روی ثروت چپاول شده جا خوش کرده اند که به آسانی تن به تغییر نمی دهند، یعنی در حقیقت جبر زمان وادارشان کرده که بخواهند ولی نمی دانند چطور و چقدر.

حالا ما در مقابل این سئوال قرار گرفته ایم که چطور قادریم به قدرتی تبدیل شویم که با ایجاد چالش های جدی برای "سردمداران تاریکخانه" آنها هم درک کنند فقط با دل خوش کنک قادر نیستند توده سخت ناراضی و چالشگر را راضی نگه دارند. در حقیقت ماوا های امنی که برای روزهای مبادا در نظر داشتند این روز ها نشان داده شده که چندان هم مکان های امن و امانی برای خودشان، خانواده شان و ثروت باد آورده شان نیست. به هر کجا که مینگرند با نوعی بحران روبرویند. ونز وئلا، فلسطین، بیروت و حتی ساحل عاج و برونای.

در حقیقت جاده مسطحی در مقابل نیروها، گروه ها و شخصیت های تاثیر گذاری که دغدغه وطن دارند باز شده که سوته دلان درون کشور، در طیف میانی سیاسی و مدنی، احساس مسئولیت کنند و با گذشت از اختلاف سلیقه هایشان (که واقعا هم بیش از یک اخلاف سلیقه نیست) پا به میدان بگذارند و این خلاء را پر کنند.

عزیزان درون کشور، شما وقتی پتانسیل وسیعی را که در اختیار دارید به میدان آورید قادر به نجات این سرزمین از چنگ مخوف "تاریک خانه" خواهید بود. با آشنائی کمی که با بخشی از شما دارم آگاه از دریاچه وسیعی از صاحبان فکر، اندیشه، تدبیر، قلم و گفتار شده ام که همراه با حمایت مردمی نیز میباشند. جمع اصلاح طلبان در بند و بیرون از بند.، دو جمع خوب سازمان داده شده "جبهه اصلاح طلب و شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب"، تعداد زیاد منفردین هم در بند و هم در بیرون، جامعه وسیع مدنی و فرهنگی، صنف ها و سندیکاهای کارگری، کارمندی و معلمان قادرند جامعه را به سوی کعبه معودمان رهنمون شوند. خارج کشور میتواند در بهترین حالت تبدیل به یک حرکت حمایت از جنبش تغییر و تحول طلب درون کشور گردد.

در خاتمه نمیدانم این شعر از ملک الشعرای بهار یا کریمپور شیرازی (مدیر روزنامه شورش) در زمان زندانش بود که میگفت: من نگویم که مرا از فقس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید. من اینرا به این شکل تغییر دادم: من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به ایران و دلم شاد کنید.

اگوست 2024.