کوروش گلنام - ویژه خبرنامه گویا
مردم ایران، جز یک اقلیت سرگردان با رهبری بیمار، متوهم و نادان با سردارانی پوشالی و پریشان، نه خواهان جنگ هستند و نه با اسراییل سر جنگ دارند. تجربه جنگ 6+2 با عراق در برابر مردم است. آن وضعیت جان‌بازان و آسیب دیدگان ِجنگ و خانواده‌های قربانیان جنگ که در فقر و ناداری و بی دارویی و زیر فشار و ستم به سر می‌برند و اگر به‌گونه‌ای سست، اندک یاری‌ای نیز به آن‌ها بشود با هزار منت و سرکوفت انجام شده و اعتراض‌هایشان به وضعِ بد زندگیِ خود با نهایت خشونت سرکوب می‌شود. آنان زندگی و خون دادند تا آخوندها و فرزندانشان سودش را ببرند، بچاپند و بخورند و همیشه هم از همه طلب‌کار باشند و برحق! آن از وضعیت شهرهای جنگ زده از آن میان خرمشهر که بیش از نزدیک به 36 سال پس از جنگ هنوز کاملن بازسازی نشده است. آن وضعیت برق و آب و دارو و بیمارستان و نان و کار و زندگیِ مردم پس از 45 سال حکومت!
آنان که با ازخودگذشتگی در جنگ شرکت کردند به زودی دریافتند که تنها بازیچه دست آخوندها و اندیشه‌های ویرانگر و ضد ایرانی آنان شده‌اند. امروز مگر ایرانی دیوانه باشد که بخواهد برای ماندگاری یک رژیم مافیایی، آدم‌‌کش، کودک‌کش، فربب‌کار و سراپا دروغ و نیرنگ و بر باد دهنده سرمایه‌های یک ملت، جان خود را به خطر بیاندازد. جنگ حکومت جنگ مردم ایران نیست جنگِ حکومت است برای ماندگاری خود و انجام نقشه‌های شریرانه و ویران‌گرش.
ادعاهای مسخره
حکومت می گوید مهمان را در خانه ما زده‌اند و این تجاوز به خاک ما بوده است! اگر یک رژیم قانون‌مند، رعایت‌کننده قانون‌های بین‌المللی که به آن تعهد داده است، رژیمی در خدمت مردم و به دور از فتنه‌گری و آشوب در منطقه و ترور، آدم‌ربایی، گروگانگیری و... درجهان، رژمی در خدمت مردم بود، می‌شد به گونه‌ای آن را پذبرفت ولی این سخنان از سویِ حکومتی بدنام و رسوا که خود سدها ترور و بمب‌گذاری در کشورهای گوناگون جهان انجام داده است، تنها ادعایی مسخره است. زنده یاد بختیار به عنوان پناهنده مگر مهمان حکومت فرانسه نبود؟ رهبران هم‌میهنان کُرد ما زنده یادان قاسملو، شرفکندی ویاران او مگر به عنوان پناهنده مهمآن آن کشورها نبودند؟ مگر زنده یاد فریدون فرخزاد و سدها جان‌باخته دیگر در بیرون از کشور پناهنده و مهمان در آن کشورها نبودند؟ چگونه است هر جنایت و خباثتی که شما انجام می‌دهید عین ثواب و نیکو است ولی ضربه جانانه‌ای که نوش می‌کنید به فغان در می‌آیید و ادعای حمله به خاک حود می‌کنید! مگر شما در 18 ژوئیه 1994(27 تیر 1373)بزرگترین بمب‌گذاری را در مرکز فرهنگی یهودیان در آرژانتین"آمیا" انجام ندادید که در آن 85 تن کشته و 300 تن زخمی شدند و هنوز نیز پرونده‌اش باز و خوش‌بختانه به تازگی به همت رییس جمهور تازه آرژانتین دوباره به جریان افتاده است؟ مگر این بزرگترین حمله وحشیانه تروریستی تاریخ هم‌روزگار ما(به جای معاصر وام‌گرفته از زنده یاد داریوش همایون) در آمریکای لاتین نبوده است که تاج افتخارش بر سر شما است؟ این ها و ده‌ها نمونه دیگر از هندوستان و فلیپین گرفته تا آفریقا، اروپا و آمریکای لاتین تجاوز به خاک دیگر کشورها نبوده است؟
یک راه بسیار ساده و انجام شدنی در برابر جنگ خواهان است:
رهبر متوهم همراه با فرزندانِ دلیر و خوب پروار شده‌اش به سرکردگی آخوند آقا مجتبا در جلو و سلطان پُرخور آستان قدس رضوی الشیخ علم‌الهدا و ایل و تبارش، گوبلز، البته بی‌مایه حکومت، حسین شریعتمداری که خیلی برای جنگ با اسراییل جلز و ولز می‌کند، "استراتژیست" نامی حکومت حسن عباسی که کشته مرده حزب الله لبنان است و لشگر پاچه‌خواران، نوحه‌خوانان، سینه زنان حسینی و سرداران مفت‌گو که پهلوان پنبه‌های سرکوب مردم و کودکان عادی و بی‌پناه هستند پشتِ سر آنان بفرمایند بروند به غزه و لبنان به‌جنگند که خیلی به اسراییل نزدیک‌تر است و اسراییل را آن‌جا نابود کنند.
اگرجنگی به راه بیاندازید
رهبر متوهم مطمئن باشد اگر جنگی به‌راه بیاندازد بیشترین شمار مردم، که نیروی کوبنده خود را در دو سیرک انتخاباتی به او نشان داده‌اند، نه تنها از حکومت پشتیبانی نخواهند کرد که از موقعیت جنگ علیه حکومت استفاده کرده و اجازه نخواهند داد که ایران را بیش از این ویران کند. اینک که شما سال‌ها است به اندازه زیاد رجز خوانی کرده‌اید و دشمن از ترس شما هر روز می‌لرزد، پس بشتابید که زمان از دست می‌رود. مرگ نیز که برای شما باید شادمانی باشد زیرا درهای بهشت همیشه به روی مبارک شما باز است و آن‌جا حوریان نیز چشم به‌راه شما نشسته‌اند، بشتابید !!!
